تحریم انگلیس علیه ایران به معنای خروج از برجام است
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ اقدام نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در توقیف نفتکش انگلیسی «استنا امپرو» در خلیج فارس به دزدان دریایی لندن‌نشین نشان داد خباثت آنها بی‌هزینه نیست و انگلستان باید تاوان اقدامات ضدایرانی خود را بپردازد.
این اقدام، مصداق سخنان صریح و قاطعانه امام خامنه‌ای، رهبر حکیم انقلاب اسلامی است که چندی پیش فرمودند: «آنها که خباثتشان برای همه آشکار است، کشتی ما را با راهزنی دریایی ربوده‌اند اما تلاش می‌کنند به آن شکل قانونی بدهند. البته عناصر مؤمن در جمهوری اسلامی این کارها را بی‌جواب نمی‌گذارند و در فرصت و جای مناسب پاسخ خواهند داد.» (25 تیر 98)
با این وجود انگلیسی‌ها که خود ناقض قوانین حقوقی در تقابل با ایران هستند، قصد دارند طرحی ارائه کنند که بر مبنای آن ایران به دلیل توقیف نفتکشی که با پرچم این کشور در حال تردد در خلیج فارس بود، تحریم شود. جرمی هانت، وزیر امور خارجه انگلیس دیروز تدابیر دیپلماتیک و اقتصادی انگلستان را در قبال ایران اعلام کرد که بلوکه کردن اموال و دارایی‌های ایران، یکی از گزینه‌هاست. استعمار پیر همچنین از سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا می‌خواهد تا تحریم‌ها علیه ایران را که بعد از توافق هستهای لغو شده بود، بار دیگر بازگردانند.
دراین‌باره گفت گویی با «حسام‌الدین برومند»، مدیرمسئول روزنامه حمایت ترتیب داده‌ایم که در ادامه از نظر می‌گذرد:
آنا: انگلیس بناست تحریم‌های دیپلماتیک و اقتصادی شامل بلوکه کردن اموال ایران و رایزنی با اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد برای بازگرداندن تحریم‌هایی که در 2016 میلادی تعلیق شدند، در دستور کار قرار دهد. این رویه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
برومند: سؤال مهمی است؛ اما این عقبه‌ای دارد که برای توضیح آن باید مقداری به عقب‌تر بازگردیم و اتفاقات را مرور کنیم. انگلیسی‌ها با ادعای اینکه ابرنفتکش حامل نفت ایران عازم کشور سوریه بود، آن را توقیف کرده و تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه سوریه را دلیل توقیف نفتکش اعلام می‌کنند. ادعای آنها شبیه یک چک بلامحل است؛ زیرا در درجه نخست، ایران اعلام کرد مقصد نفتکش، سوریه نبوده و در درجه دوم اینکه کشتی اصطلاحاً یک سوپرتانکر محسوب می‌شود که در هیچ کدام از بنادر سوریه ظرفیت پهلوگرفتن چنین نفتکشی وجود ندارد. سوم اینکه مسیر حرکت آن در آب‌های بین‌المللی بوده، یعنی عبور از دریای سرزمین‌های مجاور تنگه‌های بین‌المللی برای همه کشورها آزاد است.
درباره تنگه جبل‌الطارق مطابق کنوانسیون 1982 حقوق دریاها، حق عبور ترانزیت برقرار است و این یعنی دولت ساحلی نمی‌تواند برخورد کند و توقیف کشتی‌های عبوری را انجام دهد. نکته چهارم اینکه اسپانیا که آنجا حاکمیت دارد اعلام کرد انگلستان به درخواست آمریکا این نفتکش را توقیف کرده است که این موضوع نشان می‌دهد در واقع، اهداف مغرضانه و سیاسی وجود دارد و اصلاً بحث حقوقی در کار نبوده است.
پنجم اینکه ایران عضو اتحادیه اروپا و تابع هیچ‌گونه ممنوعیت نفتی این اتحادیه نیست. تحریم اتحادیه اروپا برای کشورهای عضو و نسبت به خودشان می‌تواند لازم‌الاجرا باشد و بالطبع، هیچ تکلیفی برای دولت‌های ثالث و هیچ حقی برای دولت‌های اتحادیه برای برخورد با دیگران ایجاد نمی‌کند؛ اما انگلستان با وجود همه این اشکالات، نفتکش ما را طی یک اقدام سیاسی که در واقع یک راهزنی دریایی است، توقیف کرد.
ایران در چند هفته اخیر، راه‌های حقوقی دیپلماتیک را برای رفع توقیف ابرنفتکش پیگیری کرد و متأسفانه به نتیجه نرسید. بعد از آن، ما نفتکش انگلیسی‌ها را توقیف کردیم و حالا در نقطه مقابل، آنها می‌گویند از این رو که شما نفتکش ما را توقیف کردید، ما می‌خواهیم به تحریم جدید دست بزنیم و اموال و دارایی‌های ایران را مصادره کنیم. دراین‌باره چند نکته وجود دارد. نخست اینکه توقیف نفتکش انگلستان از سوی ایران کاملاً با رعایت موازین حقوقی انجام شد؛ زیرا نفتکش انگلیسی سه تخلف داشت که عبارتند از خاموش کردن دستگاه موقعیت‌یاب، تردد از مسیر خلاف کشتیرانی در تنگه هرمز و بی‌توجهی به هشدارهای جمهوری اسلامی.
این نفتکش انگلیسی دستگاه موقعیت‌یاب را خاموش می‌کند و به جای حرکت به سمت ورودی خلیج فارس و تنگه هرمز، از مسیر خروجی در جنوب در حال ورود بود که وقتی به آن هشدار و تذکر می‌دهند، مقاومت می‌کند. البته طبق آنچه مقامات ایرانی اعلام کردند، ناوچه جنگی نیروی دریایی انگلیس در برابر هشدارها مقاومت می‌کند و دو فروند بالگرد را به پرواز درمی‌آورد و تحرکاتی این‌چنینی که در واقع، نشان‌دهنده عزم انگلیسی‌ها برای انجام یک اقدام متخلفانه است، شکل می‌گیرد. با این وجود، ما با همه موازین ذکر شده، نفتکش را توقیف کردیم.
آنا: آیا لندن می‌تواند تقاضای بازگرداندن تحریم‌هایی را که به موجب برجام تعلیق شده‌اند را تنها به واسطه توقیف نفتکش به شورای امنیت و اتحادیه ارائه کند؟
برومند: انگلیسی‌ها با وجود همه این تخلفات می‌گویند می‌خواهند ایران را تحریم و اموال و دارایی‌های ایران را مصادره کنند. درباره این موضوع باید بگویم که انگلستان اگر بخواهد دست به تحریم علیه ایران بزند، این اقدام به معنای خروج از برجام است. اصلاً طبق برجام، تا زمانی که برجام حاکمیت دارد و مادامیکه که قرار است اجرا شود، ایران نباید تحت هیچ تحریمی قرار بگیرد و به محض تحریم انگلیسی‌ها، خروج از برجام معنا پیدا می‌کند که مغایر موازین و بحث‌های حقوقی پیوست برجام است.
موضوع بعد آنکه تصرف دارایی‌های ما به این بهانه، قطعاً یک تصرف غیرقانونی، غیرمجاز و قطعاً یک دزدی آشکار است، زیرا هیچ مبنا و پشتوانه حقوقی ندارد و اگر رخ دهد، کاملاً مغرضانه، سیاسی و با جهت‌گیری‌های همسو با آمریکاست.
آنا: راهبرد جمهوری اسلامی را در قبال این اقدام چگونه ارزیابی می‌کنید؟
برومند: راهبرد جمهوری اسلامی ایران به نظر من راهبردی روشن و عبارت است از تهدید در برابر تهدید، تعهد در برابر تعهد و نفتکش در برابر نفتکش. اگر قرار باشد دست به تهدید بزنند، جمهوری اسلامی نیز از ظرفیت‌های خود استفاده می‌کند، اما چنانچه به تعهداتشان عمل کنند، بالطبع، ما نیز به تعهداتمان عمل می‌کنیم.
اگر بخواهند بازی نفتکش‌ها را ادامه دهند، قطعاً نفتکش در مقابل نفتکش، اقدام متقابل و مقابله به مثل قانونی جمهوری اسلامی ایران است.
نکته اینجاست که در واقع، منشأ اصلی دعوا خود انگلیسی‌ها هستند که به اصطلاح شروع کننده ماجرا بودند. در موضوعی ورود کردند که به آنها هیچ ارتباطی ندارد و به یک بهانه واهی نفتکش ما را توقیف کردند، آن هم همسو با آمریکا که در ماجرای انهدام پهپاد تحقیر شده بود. در واقع،انگلیسی‌ها می‌خواستند به آمریکا خوش‌خدمتی کنند اما افکار عمومی دنیا باید بفهمد زمان آن گذشته است که با دستمایه قرار دادن یک‌سری توجیهات مضحک حقوقی، غربی‌ها بخواهند ژست حقوقی بگیرند و بگویند می‌خواهند اموال و دارایی‌های ایران را توقیف کنند. دوره این حرف‌ها گذشته است و آنها به لحاظ مبانی حقوقی و قواعد حقوق بین‌الملل نیز راه به جایی نمی‌برند.
آنا: از فرمایشات شما اینطور برداشت می‌کنیم که بلوکه کردن اموال ایران و بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل متحد، بلوف انگلیسی‌هاست؛ ولی آیا آنها می‌توانند به جز این دو مورد ادعایی ما را در سایر حوزه‌ها نیز تحریم کنند؟
برومند: اصل اینکه انگلیسی‌ها واقعاً می‌خواهند دست به تحریم بزنند یا آن‌طور که ادعا کردند عمل کنند، محل بحث است و بیشتر به یک تهدید، تاکتیک و عملیات روانی علیه کشورمان شباهت دارد؛ اما قطعاً اینها علیه ما نمی‌توانند تحریم انجام دهند و مشخصاً مواردی که تاکنون مطرح کردم، خلاف برجام و در واقع به معنای خروج از توافق هستهای است. در حوزه‌های دیگر نیز امکان تحریم وجود ندارد. ضمن اینکه باید این نکته را متذکر شوم که ما در یک جنگ آشکار با آمریکایی‌ها قرار داریم و آنها یک تروریسم اقتصادی علیه ما به راه انداخته‌اند.
تحرکات انگلیسی‌ها در این زمینه در واقع مشارکت با آمریکایی‌هاست. یعنی آنها در موضوع تروریسم اقتصادی علیه ملت ایران، شریک جرم آمریکایی‌ها می‌شوند. طبیعی است که در چنین وضعیتی ایران منفعل عمل نمی‌کند و تماشاگر صحنه نیست. فشار اقتصادی دشمن به طور مستقیم و مشخص، مردم ایران را نشانه می‌گیرد و ایران نیز از ظرفیت‌هایش استفاده و به آنها هزینه تحمیل خواهد کرد. اگر قرار است به ایران فشار وارد بیاورند، هزینه‌هایش را هم باید متحمل شوند.
تحولات اخیر نیز نشان‌دهنده آن است که دوره فشار حداکثری به ایران، آن‌هم به صور یک‌سویه گذشته است. ظرفیت‌هایی در ایران وجود دارد که می‌تواند مقابله به مثل کند.
آنا: جمهوری اسلامی ایران دزدی دریایی انگلیسی‌ها را چگونه می‌تواند در محافل حقوقی بین‌المللی پیگیری کند؟
برومند: اگر بخواهیم دزدی دریایی را به لحاظ حقوقی پیگیری کنیم، می‌توانیم در دیوان دادگستری بین‌المللی و مجامع بین‌المللی طرح شکایت کنیم و چنانچه آنها بخواهند اموال و دارایی‌های ما را بلوکه و تصرف کنند، ما با طرح شکایت در دیوان دادگستری بین‌المللی می‌توانیم از لحاظ حقوقی موضوع را پیگیری کنیم. در این مورد، وزارت امور خارجه و ستاد حقوق بشر قوه قضائیه می‌توانند با هماهنگی یکدیگر اقداماتی انجام دهند.
آنا: با توجه به نفوذ آمریکا در سازما‌های بین‌المللی، طرح شکایت می‌تواند راهگشا باشد؟
برومند: به نظر من این کار باید انجام شود، زیرا در درجه نخست، این احقاق حق ماست و حق ما تضییع می‌شود و حق ما در هر جایی که ضایع شود، ایران باشد یا فراتر از ایران، باید پیگیری حقوقی شود. این وظیفه ماست و باید آن را انجام دهیم. اما اینکه آیا راهگشاست و مثلاً در مجامع بین‌المللی تسلط و نفوذ آمریکایی‌ها باعث می‌شود از نظر حقوقی به نتیجه برسد یا نه، موضوع دیگری است. ولی چه به نتیجه برسد و چه به نتیجه نرسد، این برد ایران است. اگر به نتیجه برسد که ما برد‌ه‌ایم، اگر هم به نتیجه نرسد، یک ظرفیت و تریبونی است تا به دنیا ثابت کنیم به لحاظ حقوقی، پیگر بودیم و آنها حق‌خوری کردند و در سطح بین‌المللی در حال تضییع حقوق ایران هستند که باز هم به جهت روشنگری افکار عمومی دنیا این اقدام می‌تواند برای ما مفید باشد.
انتهای پیام/4106/4033/
انتهای پیام/