در آرزوی دوئل ساختگی

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، روزها به‌سرعت سپری می‌شوند و هرروز که از عمر صدارت اصلاح‌طلبان می‌گذرد، مردم از عملکرد این جریان ناراضی‌تر می‌شوند. دولت روحانی به مرز ۶ سالگی رسیده، درحالی‌که نه‌تنها هیچ موفقیت چشمگیری نداشته، بلکه کار را به‌جایی رسانده که مجبوریم عبور از سقف ۳۰۰ کیلوگرم اورانیوم با غنای پایین را که سال‌ها قبل، اتفاق افتاده بود و بسیار دم‌دستی می‌نمود، دوباره جشن بگیریم. ۶ سال توان و انگیزه و زمان و ظرفیت کشور تلف شد و حالا ما مانده‌ایم و مدیرانی که همچنان عبرت نگرفته‌اند که به دشمن نباید اعتماد کرد. از سوی دیگر، عملکرد اقتصادی دولت، اوضاعش وخیم‌تر است. دولتی که چهار سال اول، یا به خارج چشم دوخته بود و یا همه‌چیز را به گردن دولت قبل می‌انداخت، امروز از سر عجز، نداشتن اختیار را بهانه کرده است.

شورای شهر اصلاح‌طلب اما وضعیتش آن‌قدر عجیب است که مشخص نیست چطور حتی عقلای جریان اصلاح‌طلب متوجه نیستند با این انباشتگی ناکارآمدی و نمایش ضعیف، باحیثیت خود چه می‌کنند. انتصاب پنج شهردار یا سرپرست شهرداری در زمانی کمتر از دو سال، یادآور عملکرد اصلاح‌طلبان در شورای اول است که نهایتاً به انحلال آن توسط دولت اصلاح‌طلب منجر شد. در مجلس هم اوضاع مشابه است. شاید اگر سران برخی از این احزاب مانند کارگزاران می‌دانستند که عملکرد مجلس موردنظرشان قرار است این‌قدر ضعیف باشد، خودشان هم از پیروزی مطلق در تهران و برخی شهرهای بزرگ خوشحال نمی‌شدند.

قالیباف طی فراخوانی که در عرصه سیاسی به فراخوان مجلس نو شهرت یافت، از جوانان خواسته است به عرصه انتخابات مجلس ورود کنند و چهره‌های نو و جوانی که مناسب این کارند را معرفی کنند. از سوی دیگر، حدادعادل گفته است که برخی برای رضای خدا احساس تکلیف نکنند. این دو موضع مکمل یکدیگرند و لازمه آن‌که برخی جوانان توانمند به عرصه انتخابات مجلس پا بگذارند و مجلس نو تشکیل شود آن است که برخی از چهره‌های قدیمی و حاضر درصحنه، احساس تکلیف نکنند.

مسئله دیگر، نواصولگرایی است. باید تأکید کرد که نواصولگرایی اگرچه با اصولگرایی تفاوت دارد، اما با آن اختلاف ندارد. نواصولگرایان و اصولگرایان بر سر بسیاری از مسائل اساسی کشور، وحدت نظر دارند و بر سر یک میز می‌نشینند.

خطاب به کسانی که نگران وحدت در جبهه انقلاب‌اند باید گفت که یادمان نرفته با مرحوم هاشمی رفسنجانی چه کردید. او در نگاه و کلام شما، یک روز پدر سازندگی و امیرکبیر ایران بود و یک روز عالی‌جناب سرخپوش، همان‌طور که حسن روحانی را یک روز در مسیر اعتدال و پیام‌آور تدبیر و امید و حلال مشکلات می‌دانستید و روز دیگر رحم اجاره‌ای و دولتش را دولت حسین‌قلی‌خانی. هرگاه مردم از معیشت و زندگی نالیده‌اند، یک مسئله سیاسی را مطرح کرده‌اید تا با ایجاد دوقطبی در جامعه، انگشت اتهام و مطالبه گری مردم از سمت شما برگردد. ۶ سال تصدی دولت، چهار سال مجلس و دو سال مدیریت شهری برایتان کافی نیست تا کارنامه‌ای داشته باشید و به جای ارائه آن به مردم، به دنبال ساخت دوئل در میان دیگران نباشید؟

منبع:رسالت

انتهای پیام/4112/