شرایط مالی تلویزیون فوق اضطرار است! / هنوز وسوسه بازیگری دارم + فیلم

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، بابک بادکوبه مجری، بازیگر و تهیه‌کننده تلویزیون است. بینندگان تلویزیون در دهه شصت، او را با سریال‌هایی نظیر «در خانه» و «همسایه‌ها» و در کنار بازیگرانی هم‌چون اکبر عبدی، شهلا ریاحی و رؤیا افشار می‌شناسند. بادکوبه در دهه هفتاد نیز مجری برنامه‌هایی نظیر «تابستانه» و «پاییزه» بود.

این هنرمند فعال و شناخته‌شده در سال‌های اخیر کار خود را بیشتر در حوزه تبلیغات تلویزیونی و مشاوره تبلیغاتی متمرکز کرده است.

وی در پاسخ به خبرنگار خبرگزاری آنا که از علت ادامه ندادن بازیگری در سنین بزرگسالی پرسیده بود، گفت: من از 6 سالگی و از اوایل دهه شصت در سریال‌های تلویزیونی بازی کرده‌ام. مجموعه‌هایی مثل «بچه‌ها اینو شنیدید؟» و سریال «در خانه» در شبکه دو سیما و فیلم سینمایی «سفر جادویی» آثاری است که من در آن‌ها ایفای نقش داشته‌ام. بعدها مجری برنامه‌های تلویزیونی مثل «تابستانه» و «سبز و سفید و قرمز» بودم و در سال 1386 فیلم «هم‌خانه» به کارگردانی مهرداد فرید نیز بازی کرده‌ام.

                                          گوشه‌هایی از بازی بابک بادکوبه در سریال در خانه (1365)

بادکوبه افزود: در دانشگاه کارگردانی سینما خواندم و بعد دیگر درگیر شرکت تبلیغاتی شدم. اتفاقاً از آن‌جایی که پدر من کارمند صداوسیما بود، زمانی این امکان فراهم شد که پس از بازنشستگی ایشان در سازمان صداوسیما استخدام شوم اما ترجیح دادم که کارمند نباشم؛ بنابراین وارد دنیای تبلیغات و برندسازی شدم و البته به‌صورت پیمانکاری در حوزه‌های مختلف تهیه‌کنندگی، کارگردانی، نویسندگی و اجرا با تلویزیون همکاری می‌کردم. پس ارتباط من با دنیای هنر و رسانه قطع نشده است، اما به‌هرحال شرایطی فراهم نشد که به‌‌شکل حرفه‌ای بازیگری را دنبال کنم.

این کارشناس حوزه تبلیغات و رسانه درباره وسوسه بازگشت به دنیای بازیگری و حضور پررنگ‌تر در سینما و تلویزیون اظهار کرد: راستش را بخواهید گاهی اوقات دچار این وسوسه می‌شوم. سال گذشته در یکی از برنامه‌های «خندوانه»، مهمان رامبد جوان بودم و دوباره حس حضور در جلوی دوربین و اجرای برنامه‌های تلویزیون برایم زنده شد. خیلی به من چسبید!

بازیگری تجربه بی‌نظیری است

وی عنوان کرد: بازیگری یک اعتیاد عجیب است که واقعاً فرد نمی‌تواند رهایش کند و این وسوسه مرا هم رها نکرده است. هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید بازیگری را دوست ندارم. یک چیز عجیب‌وغریب است. تو در این فضا دیده شده و مطرح می‌شوی؛ خودت را ابراز می‌کنی، در یک پوسته دیگر زندگی می‌کنی. اگر وقت کنم و پیشنهاد خوبی باشد استقبال می‌کنم چون تجربه‌ای بی‌نظیر است.

بادکوبه درباره پررنگ شدن عنصر تبلیغات در برنامه‌های تلویزیونی و پدیده آنتن‌فروشی نیز گفت: ما با یک بدنه بسیار بزرگ به نام صداوسیما مواجه هستیم که هزینه اداره آن‌چه در حوزه فیزیکی، ابنیه و اماکن و چه در بعد نیروی انسانی و تأمین محتوا بسیار زیاد است. به‌ویژه اگر تورم یک دهه اخیر را در نظر بگیریم این معضل چند برابر می‌شود. طبیعی است که بودجه مصوب مجلس برای اداره این مجموعه کفایت نکند.

این کارشناس حوزه تبلیغات افزود: در چنین شرایطی صداوسیما یا باید تعداد شبکه‌های خود را به‌شدت کاهش دهد یا این‌که ناگزیر است که آنتن بفروشد. مجلس که بودجه لازم را تخصیص نمی‌دهد دولت هم که معمولاً بودجه‌ای ندارد که بخواهد بدهد پس تلویزیون ناگزیر است که به برنامه‌های مشارکتی تَن بدهد و کالاها و خدمات را در ازای دریافت پول به رادیو و تلویزیون بیاورد.

وی تصریح کرد: بله، افراط در این شیوه غلط است اما چاره‌ای نیست. من از حدود چهار دهه پیش و از دوران کودکی با سازمان در ارتباط بوده‌ام. دوران مدیریت آقایان محمد هاشمی، لاریجانی، ضرغامی، سرافراز و علی‌عسکری را دیده‌ام. شرایط امروز صداوسیما در حوزه مالی اضطراری نیست، فوق اضطرار است! متأسفانه کسی هم حواسش نیست که باید یک اقدام بنیادین انجام داد. وقتی اضطرار پیش می‌آید و شرایط سخت می‌شود، نمی‌شود انتظار زیادی داشت. کارمندان حقوق می‌خواهند، برنامه باید تولید شود و آنتن هم باید پُر شود.

این برنامه‌ساز و مجری تلویزیون درباره احتمال تغییر این وضعیت نیز گفت: شاید بعد از بازنشسته شدن مدیران قدیمی و آمدن مدیران جوان تفکرات جدید تزریق شود و تحولی در صداوسیما ایجاد شود؛ ولی بازهم چیزی معلوم نیست.

بادکوبه درباره افت محتوایی برنامه‌های کودک تلویزیون نسبت به دهه شصت و هفتاد نیز گفت: چهره‌هایی مثل آقای بیژن بیرنگ، مسعود رسام، حمید جبلی، مسعود کرامتی، ایرج طهماسب و ... که در حوزه تولید برنامه‌های تلویزیونی برای کودکان فعال بودند، خروجی یک دوران، یک تفکر، یک شیوه درس خواندن و یک‌سری آرمان ویژه هستند. اگر امروز کیفیت کارهای کودک در تلویزیون پایین آمده به‌خاطر نیروهایی است که در این دو دهه خوب تربیت نشدند و توانمندی‌های آنان رشد نکرده است. لذا ما اگر می‌خواهیم در 20 سال آینده صداوسیما یا رسانه‌های نوین قدرتمند داشته باشیم، امروز باید به دانشگاه و جامعه آرامش بدهیم تا 20 سال دیگر برنامه‌های تلویزیون خوب شود.

شاید بعد از بازنشستگی مدیران قدیمی و آمدن مدیران جوان تحولی در صداوسیما ایجاد شود، اما باز هم چیزی معلوم نیست

وی افزود: باید حواسمان باشد که در جامعه چه می‌گوییم و چه فضایی ایجاد می‌کنیم؟ چون خروجی این فضا بعدها در قالب برنامه‌ساز برای فرزندان آینده این مرزوبوم تولید محتوا می‌کند. در این فرآیند، انتقال تجربه و بستر رشد و آموزش برای نسل جوان خیلی مهم است. به‌اضافه این‌که نباید فراموش کنیم ما در صداوسیما مدیرانی داریم که مثلاً از سال 1360 آمده‌اند و هنوز هم مشغول فعالیت هستند، آن موقع 25 ساله بودند و الآن 60 ساله‌اند! به نظرم این فضا باید عوض شود.

انتهای پیام/4072/4104/