آخر این کوچه هم بن‌بست است
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، خوش‌بینی وصف خوبی است، اما برای وقتی‌که برای دوستان به کار رود؛ در برابر دشمن وحشی که نیتش نابودی و ریشه‌کنی است، خوش‌بینی در بهترین حالت، ساده‌لوحی قلمداد می‌شود. کیست که نداند آمریکا دشمن ماست؟ بااین‌حال، عده‌ای برای رسیدن به این جواب، ملتی را متحمل «تجربه تلخ» کردند و نزدیک به ۶ سال، توقف و حسرت به ارمغان آوردند. این تجربه قرار بود آفتاب تابان باشد اما در «تقریباً هیچ» خلاصه شد؛ البته به اقرار خود دست‌اندرکاران، تقریباً هیچ وگرنه عدم النفع فعالیت‌های این چند سال، خسارت محض است.
راجع به برجام و تبعات آن بارها و بارها به فراخور نوشته‌ایم و خوانده‌اید، اما این بار باید پیرامون بدل بی‌قواره‌تری که از جانب اروپایی‌ها عرضه شده است بنویسیم و تأسف بخوریم از اینکه برخی آن را پسندیدند! در مورد INSTEX سؤالات و ابهامات فراوان است و متأسفانه، دولتمردان و متولیان امر، هیچ پاسخ شفاف و روشنی ارائه نکرده‌اند. آیا فعال شدن و تداوم کار INSTEX، قرار است به پذیرش FATF مشروط شود و دوباره ابزاری برای گروکشی غربی‌ها باشد؟ آیا با برقراری INSTEX، بخشی از خرید نفت توسط همان کشورهای اروپایی از ایران تضمین می‌شود یا بازهم دولتمردان اروپایی قرار است بگویند شرکت‌ها و صنایع، تحت کنترل ما نیستند و مستقل عمل می‌کنند؟ اساساً با استفاده از سازوکار INSTEX چه کالاهایی می‌توان خرید؟ آیا قرار است به خرید دارو و مواردی مانند آن اکتفا شود که در این صورت، عملاً INSTEX همان نفت در برابر غذاست، یا اینکه با آن، کالاهای تحریمی هم می‌توان خرید؟
این پرسش‌ها و ده‌ها ابهام و سؤال دیگر اگر در پیشگاه ملت و به‌طور علنی، واضح و ساده پاسخ داده نشوند، هیچ افق روشنی وجود نخواهد داشت که INSTEX به‌کار آید و به سرنوشت برجام دچار نشود.
اگر به خاطر داشته باشید، در دوران مذاکرات پیش از برجام نیز، سؤالات مردم و حتی نمایندگان مجلس به بهانه محرمانه بودن محتوای مذاکرات، به صورت شفاف پاسخ داده نمی‌شد، محتوایی که فوراً در اختیار سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه قرار می‌گرفت. البته پاسخ این سؤالات برای ما روشن است، اما به کسانی که این مسیر بن‌بست را مجدد می‌خواهند طی کنند باید گفت «من جرب المجرب حلت به الندامه، هرکه امر تجربه‌شده و آزموده شده را دوباره تجربه کند و اقدام به آن کند، پشیمانی سرانجام کار اوست.» کسانی که برای این قاعده، تخصیص شده‌اند و از رفتار غلط خود پشیمان نشدند! علت هم روشن است؛ «قُل هَل نُنَبِّئُكُم بِالأَخسَرينَ أَعمالًا الَّذينَ ضَلَّ سَعيُهُم فِي الحَياةِ الدُّنيا وَهُم يَحسَبونَ أَنَّهُم يُحسِنونَ صُنعًا؛ بگو: آیا به شما خبر دهیم که زیانکارترین (مردم) در کارها، چه کسانی هستند؟ آنها که تلاش‌هایشان در زندگی دنیا گم (و نابود) شده؛ بااین‌حال، می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند!»تحمیل یک تجربه تلخ دیگر به نظام جمهوری اسلامی و این مردم نجیب، روا نیست. استحقاق این مردم، تحمل آزمون و خطاهای قابل پیش‌بینی و پرهزینه نیست.
همان‌قدر که انتهای کوچه برجام، باغ‌های پر از گلابی بود، انتهای کوچه INSTEX هم مملو از خوراکی و دارو و مبادلات مالی و فروش نفت است. انتهای هر دو کوچه بن‌بست است ولی تنها کسانی تابلوی بن‌بست را می‌بینند که غرب‌زدگی کورشان نکرده باشد.آقایان رفت‌وبرگشت به کوچه برجام ۷۰ ماه، طول کشید؛ رفتید و دست‌خالی و دست از پا درازتر برگشتید؛ مجدد گول این قماربازان بی‌رحم را نخورید و به کوچه بن‌بستی دیگر وارد نشوید. داخل کشور، پر است از آزادراه‌های رفت‌وبرگشت دار؛ کافی است یک راه را شما برای جوانان بازکنید، مسیر برگشت پر از نعمت و برکت خواهد بود.
منبع:رسالت
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/