چهره ماندگار مطبوعات ایران و یاد ایام گذشته ...

به گزارش خبرنگار حوزه رسانه گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، قطار زندگی که بی‌وقفه با گذر از چراغ زردهای غم و چراغ سبزهای خوشحالی روزها و ساعات را طی می‌کند و زمانی که به آخرین ایستگاه رسیده و در برخورد با چراغ قرمز موتور نفس را می‌کشد و اینجاست که این دو بیتی در گوشمان زمزمه می‌کند که؛ (رفیقان می‌روند نوبت به نوبت/ خوش آن روزی که نوبت بر من آید)

فیروز گوران چهره ماندگار مطبوعات ایران هم از میان ما رفت. او هم به مانند محمدابراهیم رنجبر قدیمی‌ترین روزنامه‌فروش و روزنامه‌نگار کشور، محمدجواد صاحبی دین‌پژوه و روزنامه‌نگار پیشکسوت دین و اندیشه، ایوب دبیری‌نژاد پیشکسوت مطبوعات استان هرمزگان، ناصر یمین مردوخی خبرنگار پیشکسوت عرصه مطبوعات، اسدالله مشایخی از روزنامه‌نگاران پیشکسوت و ... پر کشید و رفت.

گویا فقط آموخته‌ایم که این هم رفت این هم رفت و این هم رفت. اما هیچ به جمله پیشکسوت و جای خالی آنها فکر نکردیم. فکر نکردیم که شاید عرصه مطبوعات خالی از تجربه‌هایی می شود که سال‌ها درد و رنج افرادی بوده که صدای دیگران را بازگو می‌کرده کما اینکه این افراد خود باید بازگوکننده سختی‌های کار خود می بودند.

گوران که از کارگری چاپخانه شروع کرد و تا سردبیری روزنامه آیندگان رسید صبح امروز چشمان نافذ و‌ جستجوگرش را به روی دنیا بست و برای همیشه رفت.

جمله برای همیشه رفت جمله‌ای است که برای همه افرادی گفته می شود که دیگر هیچ امیدی به بازگشتشان نداریم. امیدهایی که شاید با رفتن دوست یا اقوامی به خارج از کشور از دست نروند اما با فوت این افراد دیگر امیدی به بازگشت آنها نخواهیم داشت.

اکنون پیکر فیروز گوران که چشمانش خورشید سی‌امین روز خردادماه 98 را ندید در بهشت زهراست که مراسم تدفین و تشییع آن در کنار همه همکاران مطبوعاتی‌اش فردا 31 خرداد برگزار شود.

معمولا پس از فوت یک هنرمند یا یک پیشکسوت و یا هر کسی که چهره یا نامی از خود به یادگار گذاشته دوستان و همکارانش در وصف او شروع به توصیفات شخصی و یادآوری خوبی‌ها می‌کنند در صورتی که این کار اشتباه است بلکه باید قبل از اینکه به دیار باقی بشتابد یادی از آن کنند و از تجربیاتش استفاده کنند ولی هیهات ... !

به گفته یکی از دوستان گوران که می‌گفت؛ گوران در تمام مراسم یادبود روزنامه‌نگاران قدیمی و پیشکسوت حضور داشت. وی در کوی نویسندگان زندگی می‌کرد و همواره سرحال و سرزنده لباس مرتب می‌پوشید و در تمام جلسات و میهمانی‌های مطبوعاتی‌های قدیمی حضور می یافت.

به گزارش آنا، فیروز گوران در فروردین سال ۱۳۲۰ و در روستایی در مازندران چشم به جهان گشود. در ۱۷ سالگی به تهران هجرت کرد. مدتی دستفروشی کرد بعد کارگر چاپخانه شد و همین کار، او را با دنیای جذاب و افسونگر مطبوعات آشنا کرد. او سپس در روزنامه‌های اطلاعات و کیهان کار کرد و فعالیت حرفه‌ای خود را در روزنامه آیندگان ادامه داد تا بدانجا که به سردبیری روزنامه آیندگان رسید. پس از انقلاب مدتی در مجلات صنعت حمل و نقل و جامعه سالم فعالیت کرد اما پس از چندی از کار بیکار شد. این روزنامه‌نگار پیشکسوت و کهنه کار با تمام تجربه‌های گران سنگش، سال‌ها نتوانست در جایی بنویسد.

انتهای پیام/4046/