چه کسانی در بقیع مدفون هستند؟

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، 96 سال پیش، در هشتم شوال ۱۳۴۴  [30 فروردین 1305]، فرقه ضاله وهابیت، مرقدهای مطهر و بارگاه نورانی ائمه بقیع علیهم‌السلام را به ادعایی واهی، تخریب و میلیون‌ها مسلمان عاشق اهل‌بیت (ع) را داغدار کرد؛ مظلومیت قبرستان بقیع و مدفونان آن در زیر آوار تخریب بقاع و تلاش وهابیت برای گمنام نگه‌داشتن آن اکنون‌که نزدیک به یک قرن از آن می‌گذرد، هنوز بر سینه دوستداران خاندان پیامبر اکرم (ص) سنگینی می‌کند. لکه ننگی بر پیشانی وهابیت و داغی است که همچنان التیام نیافته است و محبّان اهل‌بیت (ع) هنوز بعد از سال‌ها از این واقعه در سالروز تخریب این قبور به عزاداری می‌پردازند.

بقیع، تربتی مطهّر و خاکی نورافزاست. تلألؤ نورش، آسمان‌ها را خیره کرده، قدسیتی کبریایی دارد که در ملکوت اعلا، کروبیان بر آن نظاره می‌کنند. آری، در این خاک، پاکان و نیکان بسیاری آرمیده‌اند.

عباس، عموی گرامی پیامبر (ص) که غم‌ها از چهره آن حضرت زدود. عثمان بن مظعون، همان‌که پیامبر (ص) به او توجهی ویژه داشت، مهاجری همراه که دو هجرت کرد و تا پایان عمرش همگام با پیامبر بود و پیامبر، پس از فراقش و ارتحال او به ملکوت الهی، پیشانی‌اش را بوسید و در غمش گریست و درباره‌اش فرمود: «نِعم السَّلَفُ لَنَا».

اسعد بن زراره، ابوسعید خدری، عبدالله بن مسعود و صدها صحابی گرامی پیامبر که پشتوانه و تکیه‌گاه و همواره ملازم رسول گرامی (ص) اسلام بودند و در صحنه‌های نبرد بدر و احد و خندق و... حضوری مخلصانه داشتند.

ابراهیم، فرزند گرامی رسول مهر و رحمت که آن حضرت به‌شدت به او علاقه داشت اما اراده و تقدیر الهی این بود که در سنین طفولیت، روح کریمش به ملکوت الهی پرواز کند.

همسران پیامبر (ص)؛ جویریه، سوده، عایشه، میمونه، حفصه، امّ‌حبیبه، امّ‌سلمه، صفیه و ماریه که در حکم مادران امت‌اند. فاطمه بنت اسد، کفالت‌گر وجود نورانی پیامبر (ص)، عبدالله، جعفر و عقیل بن ابی‌طالب. عمّه‌های پیامبر (ص) که در دوران عسرت و سختی، اموال خود را در مکه وانهادند و به سیرت رسول‌الله (ص) به مدینه هجرت کردند تا در کنار رسول خاتم (ص) آرامش یابند.

بقیع، همان مکانی است که پیامبر (ص) فرمود: «از این آرامگاه، 70 هزار تن محشور می‌شوند و بدون حساب وارد بهشت می‌گردند؛ گویا صورت‌های ایشان، ماه شب چهارده است»؛ «وُجُوهُهُمْ مِثْلُ الْقَمَرِ لَیلَةَ الْبَدْر».

بقیع، جگرگوشگانی از پیامبر (ص) را نیز در دل نهفته دارد. امام حسن مجتبی (ع)؛ سبطی از دو سبط، همو که با برادر خویش همواره بر دوش نبی (ص) بود. همو که صلح قهرمانانه و شهادت ایثارگرانه و عشق‌بازی میدان طف را به نمایش تاریخ بشری نهاد.

امام عارفان و سید ساجدین (ع) که باقیمانده حادثه طف و تداوم‌بخش وجود امامت بود؛ او که میدان‌های نبرد و مجاهدت را با حضور در حادثه طف و با دعاهای حماسی‌اش در کنار تربت پاک پیامبر خدا (ص)، از خود بروز داد. اوست زینت پرستندگان، صبور و مقاوم میدان‌های پس از حادثه عاشورا. پس از اسارتش، دودمان اموی را به خاک سیاه نشاند.

باقرالعلوم (ع)؛ شکافنده دانش‌ها و برون‌آورنده هسته علم از درون کائنات که فضایی علمی و افقی نوین را فراروی شیعیانش گشود.

صادق آل‌البیت (ع)؛ آن پیشوای صادق، نشردهنده حقایق، راهبر و راهنمای کشتی امت اسلام در گرداب‌ها و طوفان‌ها که در برابر تحریف‌های مبطلان و غالیان و بدعت مغرضان، لوای علم و آگاهی و تربیت عالمان فرهیخته را برافراشت.

و نیز دختران پیامبر خاتم (ص)، خواهران بانوی دو جهان و بیت‌الأحزانش.

قبر غمبار و یادآورنده جانبازی میدان عشق، امّ‌البنین، مادر پسرانی که در کربلا به دست غولان و سفاکان پرپر شدند.

قبور شریف شهیدان نبرد احد و مقاومان در حرّه و نیز مادر رضاعی پیامبر (ص)، حلیمه سعدیه.

آری، همه اینان در بقیع آرمیده‌اند و رازهای نهفته بسیار دارند.

این متن برگرفته از کتاب «آرمیدگان در بقیع» تألیف علی‌اکبر نوایی است که به همت پژوهشکده حج و زیارت منتشر شده است.

انتهای پیام/4072/4090/پ