استراتژی اروپا
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، گرچه اروپا سعی كرد خیلی خونسرد با بیانیه ١٨اردیبهشت ایران درباره برجام برخورد كند،اما به‌نظر می‌رسد در فاصله یك ماه مانده به پایان فرصت ٦٠روزه احساس خطر می‌كند. ایران فراتر از تهدیدی ساده گام برداشته و آن‌طوركه آژانس بین‌المللی اعلام كرده، سرعت غنی‌سازی بیشتر از قبل شده و به‌نظر می‌آید اقدامات ایران جنبه‌های جدی‌تری هم به‌خود بگیرد.
سفر وزیر خارجه آلمان را دقیقا باید درهمین‌راستا ارزیابی كرد. تاكنون دولت ایالات متحده بیشترین حد تحریم را علیه ایران اعمال كرده و اساسا امكان فشار بیشتر آن‌ها وجود ندارد. اروپا هم عملا هیچ پاداشی به‌واسطه ماندن در برجام به ایران نداده است. در‌عین‌حال، ترامپ ابداً به‌دنبال جنگ در منطقه نیست و هم از مشكلات این جنگ در سیاست داخلی آمریکا و هم از قدرت بازدارندگی ایران باخبر است. فشار حداكثری آمریکا در‌عین‌حال به بروز آشوب در ایران هم منجر نشد لذامجموعه این اتفاق‌ها عملا دست رئیس جمهوری آمریکا را برای انتخابات ٢٠٢٠ خالی می‌گذارد.
این‌گونه است كه ترامپ روزوشب میانجی به ایران می‌فرستد تا از آچمز خارج شود. سیاست ایران آن‌گونه كه در برخی سخنان دکترظریف پیداست، انگار نوعی همكاری محدود با اروپا را طلب می‌كند. دولت روحانی چندان به خروج كامل ایران از برجام مایل نیست و در شرایط انسداد فعلی، با آمریکا به‌دنبال همكاری با اروپا برای حل مشكلات سیاست داخلی است. اینكه اروپا حاضر خواهد بود به بخشی از راه‌حل تبدیل شود یا اینكه خود را كنار می‌كشد تا در جدال ایران با آمریکا آسیب نبیند، تقریبا پاسخ ساده‌ای دارد. تاریخ به ما می‌گوید از اروپا انتظار كارهای بزرگ را نباید داشت، حداقل در ٢٠ سال اخیر.
منبع:صبح‌نو
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/