سامان احتشامی: بی‌توجهی صداوسیما، مردم را به‌سمت موسیقی‌ زیرزمینی هدایت می‌کند

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، این کنسرت در دو بخش تشکیل شد، در بخش نخست این کنسرت، قطعاتی از ساخته‌های مجید ناظم‌پور و سامان احتشامی برای مخاطبان اجرا شد که قسمتی از این اجرا به آثار هنرمندان دوره‌های گذشته اختصاص داشت.

بخش دوم این برنامه نیز به گروه‌نوازی عود اختصاص یافت، قرار گرفتن عودهای مختلف درکنار یکدیگر از جمله مولفه‌های این کنسرت به شمار می‌رفت که با استقبال مردم مواجه شد.

سامان احتشامی در حاشیه برگزاری این کنسرت در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا در پاسخ به این سوال که هم‌جواری پیانو و بربط به جهت این که یکی از این سازها، سازی کلاسیک و سنتی و دیگری سازی مدرن‌تر است چگونه شکل گرفته است، گفت: «من در سن چهارده سالگی و برای اولین بار آلبومی با عنوان «باغ به باغ» را منتشر کردم، این آلبوم مشتمل بر دونوازی پیانو و تنبک بود. در آن زمان نیز همه به این کار خرده گرفتند. برخی براین باور بودند که پیانو، سازی اشرافی است که اساسا از فرنگ آمده و چرا باید ساز تنبک که یکی از سازهای سنتی ایرانی به شمار می‌رود، در کنار این ساز نواخته شود. اما من این کار را کردم و بعد از انتشار آلبوم با واکنش‌های خوبی هم از سوی مخاطبان و منتقدین مواجه شدم».

احتشامی در پاسخ به این سوال که هدفتان از قرار دادن سازهای مدرن و سنتی در کنار یکدیگر چیست گفت: «همیشه در قالب اجراهایی که به روی صحنه برده‌ام، تلاش کرده‌ام تا به معرفی سازهای اصیل ایرانی بپردازم. سازهایی که در ایران زمین دارای پیشینه طولانی هستند ولی به دلیل مشکلاتی که همواره بر سر راه موسیقی وجود داشته هیچ گاه مجالی برای معرفی و شناخت شدن پیدا نکرده‌اند. روی این اصل است که در سال‌های اخیر آلبوم‌های متعددی چون دونوازی سنتور و پیانو، دونوازی کمانچه و پیانو،دونوازی دف و پیانو و...ارائه داده‌ام و سعی کرده‌ام درزمینه معرفی سازهای ایرانی نقشی داشته باشم».

او اضافه کرد: «با‌این‌حال تا کنون دونوازی پیانو با بربط را اجرا نکرده بودم که مدتی پیش تصمیم گرفتم این مسئله را با همراهی هنرمندی چون مجید ناظم‌پور که نوازنده پیشکسوت بربط است و بیش از هر هنرمند دیگری به این ساز اشراف دارد محقق کنم».

این هنرمند در پاسخ به این سوال که دیدگاه مردم نسبت به اجرای چنین کنسرتی چگونه بوده است گفت: «باید بپذیریم که درعرصه هنر سلایق متعددی وجود دارد، درباره این کار نیز شرایط به این شکل است، ممکن است مخاطبی از این دونوازی به‌وجد بیاید و ممکن است این کار برخلاف ذائقه یک مخاطب باشد. اما تجربه اجرای این برنامه ها در سال‌های اخیر نشانگر آن بوده است که مردم نسبت به برپایی برنامه‌هایی ازاین دست اقبال نشان داده‌اند و هم‌جواری سازهای سنتی و مدرن برایشان جالب توجه بوده است، ضمن این که فراموش نکنیم جشنواره به معنی ارائه کارهای جدید است، نه این که کار گذشتگان را تکرار کنیم».

این نوازنده پرسابقه پیانو درباره جایگاه موسیقی در شرایط فعلی نیز گفت: «موسیقی ما هیچ‌گاه در طول سال‌های گذشته مجالی برای بروز و ظهور نیافته است، یکی از مهم‌ترین دلایل آن نیز این است که هنوز هم که هنوز است نسبت به موسیقی شبهاتی وجود دارد و صداوسیما، ساز را در تلویزیون نشان نمی‌دهد. طبیعی است که وقتی ساز در تلویزیون یک کشور نشان داده نشود، مردم با زوایای مختلف آن موسیقی و همین‌طور سازهای ملی‌شان آشنا نخواهند شد و به سمت آثار موسیقی زیرزمینی و اصولا موسیقی می‌روند که به‌لحاظ کیفی در سطوح نازلی ارائه شده است».

او اضافه کرد: «از این‌ها گذشته باید بپذیریم که مردم در شرایط کنونی به دنبال شادی هستند و این شادی به واسطه کنسرت‌های پاپ و همین‌طور سازهایی که دراین نوع موسیقی به کار برده می‌شود بیشتر یافت خواهد شد. با این حال، آرزویم این است که همسرم روزی بتواند دست‌های مرا به هنگام پیانو زدن در تلویزیون خودمان ببیند. در این صورت است که می‌توانم به بالندگی و رشد و ارتقای موسیقی امیدوار باشم».

احتشامی درپاسخ به این سوال که فکر می‌کنید مهم ترین مسئله‌ای که باعث شده امروز با ضعف آهنگ‌ساز مواجه شویم چیست نیز توضیح داد: «ما در حوزه آهنگسازی ضعفی نداریم اما واقعیت این است تا زمانی که یک هنرمند دغدغه مادی و اصولا امرار معاش دارد نمی‌تواند به خلق آثار ماندگار بپردازد».

او افزود: «هنرمندانی چون همایون خرم، انوشیروان روحانی، علی تجویدی و بسیاری از چهره‌هایی از این دست که در گذشته به خلق آثار ماندگار و زیبا پرداختند و امروز هم آثارشان از سوی برخی آهنگ‌سازان هم‌چنان در جریان است به این دلیل توانستند این آثار بی بدیل را ارائه دهند که از نظر مالی تامین بوده اند، آنها آهنگ‌هایشان را در شرایطی می‌ساختند که به اندازه امروز دغدغه برای امرار معاش وجود نداشته است. منظورم این است اگر امروز می‌بینیم که آهنگ خوبی به آن شکل ساخته نمی‌شود یا اگر هم می‌شود به اندازه تعداد انگشتان یک دست است به این خاطر است که آهنگ‌ساز به لحاظ بودجه تامین نیست».

گزارش:آزاده صالحی