تخت‌روانچی؛ شاید سازمان ملل؛ شاید جایی دیگر

به گزارش خبرنگار حوزه دولت گروه سیاسی خبرگزاری آنا، از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم در سال 1392، بخشی از استراتژی رئیس‌جمهور، ایجاد رابطه با کشورهای غربی بود. به همین دلیل حسن روحانی در ابتدای دولت غلامحسین دهقانی را به سمت سرپرست نماینده دائمی ایران در سازمان ملل متحد منصوب کرد.

دهقانی از مرداد سال 92 در این سمت مشغول شد و تا فروردین سال 1393 نماینده ایران در سازمان ملل متحد بود که بعداً  فرد دیگری به جای وی منصوب شد. روحانی برای اینکه افراد نزدیک به خود را در این سمت قرار دهد، حمید ابوطالبی را به‌عنوان سفیر ایران عازم نیویورک کرد، اما این انتصاب با مشکلاتی از سوی دولت آمریکا مواجه شد.

بعد از انتصاب حمید ابوطالبی به سمت نماینده ایران در سازمان ملل متحد، نشریه بلومبرگ در گزارشی اعلام کرد که وی عضو گروه دانشجویان پیرو خط امام در زمان تسخیر لانه جاسوسی آمریکا بوده است. در رسانه‌ها و دولت آمریکا مواضع بسیار سختی علیه موضوع اتخاذ شد. بعدها ابوطالبی در باره این ماجرا  اعلام کرد که تنها مترجم بوده است. در نهایت آمریکا اجازه ورود به ابوطالبی را نداد و در نهایت ۱۸ آوریل ۲۰۱۴ باراک اوباما، رئیس جمهور سابق آمریکا قانون مربوط به عدم صدور ویزا برای حمید ابوطالبی را امضا کرد.

ایران هم 9 ماه نماینده‌ای جدید برای تصدی سازمان ملل متحد معرفی نکرد و در بهمن سال 1393، غلامعلی خوشرو که در گذشته معاون این مسئولیت بود از سوی رئیس‌جمهور به‌عنوان نماینده ایران در سازمان ملل متحد منصوب شد.

در حال حاضر نیز  زمزمه‌های مبنی بر تغییر نماینده ایران در سازمان ملل متحد مخابره شده است. مجید تخت‌روانچی از افراد بسیار نزدیک به حسن روحانی و محمدجواد ظریف از گزینه‌های مطرح برای رسیدن به این مسئولیت است.

تخت‌روانچی در گذشته معاون وزیر خارجه  و از مذاکره‌کنندگان ارشد ایران در مذاکرات هسته‌ای با  5+1  بود. روانچی بعد از تغییرات ساختار وزارت امور خارجه در تاریخ 22 آبان سال 96 از سوی روحانی به‌عنوان معاون سیاسی رئیس‌جمهور منصوب شد. 

وی دارای مدرک دکتری علوم سیاسی از دانشگاه برن است. رئیس اداره سازمان ملل در وزارت خارجه، سفیر ایران در سازمان ملل از سال 1368 تا 1377، سفیر ایران در سوئیس و معاونت اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه در کارنامه تخت‌روانچی دیده می‌شود.

انتهای پیام/4082/ن