سیاست چماق و هویج آمریکا علیه کره شمالی ناکارآمد است
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، با اندکی تأمل در جزئیات دو دیدار بین رهبران کره شمالی و آمریکا در هشت ماه گذشته می‌توان به‌سادگی دریافت که این واشنگتن است که به‌عمد گاهی سخن از رفع تحریم‌های همه‌جانبه علیه پیونگ‌یانگ به میان می‌آورد و به عبارتی در باغ سبز نشان می‌دهد و بدون هیچ دلیل موجهی بافاصله زمانی کوتاه تهدید به اعمال تحریم بیشتر می‌کند.
در مقابل در پیونگ‌یانگ موضوع تنش‌زدایی از شبه‌جزیره کره همچون همیشه جدی گرفته می‌شود. در همین هشت ماه گذشته و مخصوصاً پس از دیدارهای سران دو کشور در سنگاپور و ویتنام، پیونگ‌یانگ نشان داده است که می‌داند چه می‌خواهد.
آمریکا قصد دارد مذاکرات با کره شمالی را به حاشیه ببرد
موضع پیونگ‌یانگ غالباً به صورت رسمی از زبان چو سان هوئه معاون وزیر امور خارجه بیان شده ولی موضع واشنگتن به دلیل اینکه کاخ سفید بتواند مذاکرات را به حاشیه ببرد گاهی توسط دونالد ترامپ رئیس‌جمهور، گاهی به‌وسیله مایک پومپئو وزیر امور خارجه، گاهی از زبان جان بولتون مشاور امنیتی دولت آمریکا و حتی گاهی از کانال کارشناسان، نه‌تنها از مبادی رسمی بلکه از شبکه‌های اجتماعی مانند توییتر اعلام‌شده‌اند که افزون بر اینکه نشان از نبود وحدت موضع است بلکه حاکی از آن است که کاخ سفید به دنبال فرسایشی کردن روند مذاکرات، خسته کردن طرف کره‌ای و درنهایت به‌زانو درآوردن پیونگ‌یانگ است.
لازم است نگاهی به روابط این دو کشور در کوتاه‌مدت بیندازیم تا بهتر بتوانیم به عدم تمرکز و توانایی کاخ سفید در اتخاذ موضع واحد پی ببریم.
اولین دیدار بین دونالد ترامپ و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی در 22 خرداد سال جاری در سنگاپور به وقوع پیوست. در این دیدار کیم تصریح کرد که در راستای تنش‌زدایی و عاری‌سازی شبه‌جزیره کره از تسلیحات هسته‌ای گام برخواهد داشت.
در مقابل، طرف آمریکایی قول تضمین امنیتی به کره شمالی داد که مهم‌ترین مبحث آن نیز کاهش یا لغو تمرینات نظامی به همراه کره جنوبی بود. ترامپ حتی از کاهش نیروهای نظامی کشورش در منطقه سخن به میان آورد.
در روز دور اول مذاکرات در سنگاپور مایک پمپئو در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک با وزیر خارجه کره جنوبی اعلام کرد که در صورت دست برداشتن کره شمالی از ادامه برنامه هسته‌ای، واشنگتن حاضر است به این کشور در بازسازی اقتصادش کمک کند.
پمپئو در آن زمان اذعان کرد: «اگر کیم جونگ اون مسیر درست را برگزیند آینده‌ای از صلح و رونق اقتصادی برای مردم کره شمالی می‌توان متصور بود. اگر کره شمالی اقدامات سریعی در جهت غیرهسته‌ای شدن انجام دهد، ایالات متحده آماده است تا با دوستان کره جنوبی‌اش در جهت رسیدن کره شمالی به رونق اقتصادی همکاری کند.»
دیدار دوم میان رهبران کره شمالی و آمریکا در ابتدای اسفندماه در هانوی، پایتخت ویتنام انجام شد، اما درنهایت این ملاقات بدون رسیدن به توافقی به پایان رسید.
در پی این دیدار واکنش‌های متفاوتی از سوی 2 کشور به عمل آمد اما همان‌گونه که در ابتدای گزارش بیان شد این کره شمالی بود که موضع واحدی اتخاذ کرد.
آمریکا در مذاکرات هانوی فرصتی طلایی را از دست داد
چو سان هوئه به‌وضوح تأکید کرد که آمریکا فرصتی طلایی را از دست داده است زیرا پیونگ‌یانگ پیشنهاد داده بود که در صورت لغو پنج مورد از تحریم‌های کلیدی شورای امنیت سازمان ملل علیه کشورش حاضر است که نیروگاه هسته‌ای اصلی خود، یونگ‌بیون، را از کار بیندازد.
اما ترامپ از لغو این پنج تحریم کلیدی اقتصادی سر باز زد و آن را منوط به اقدامات ملموس کره شمالی برای نابودی تمام سایت‌های هسته‌ای خود کرد.
ترامپ این پنج مورد تحریم را به‌مثابه لغو تمام تحریم‌ها علیه کره شمالی دانست و خواهان خلع سلاح کامل و راستی‌آزمایی شد تا پس از آن در مورد لغو تحریم‌ها تصمیم‌گیری کند.
کره شمالی به توسعه برنامه هسته‌ای ادامه خواهد داد
در همین خصوص محمدحسن قدیری ابیانه، استراتژیست و سفیر اسبق ایران در مکزیک و استرالیا تصریح کرد: «از ابتدا برای اهل نظر مشخص بود که این مذاکرات به نتیجه نخواهد رسید، زیرا آمریکا برفرض که وعده‌ای بدهد به آن عمل نخواهد کرد. آمریکا اگر به این نتیجه برسد که تحریم‌های اعمال‌شده در وضعیت اقتصادی کره شمالی اثر گذاشته و آن‌ها را به‌پای میز مذاکره کشانده، سعی می‌کند این اهرم‌ها را حفظ کند.»
وی ادامه داد: «حتی اگر آمریکا تمام تحریم‌ها را لغو و سپس کره شمالی تأسیسات هسته‌ای خود را نابود می‌کرد، بلافاصله پس از اطمینان در خصوص ازبین‌رفتن تأسیسات هسته‌ای کره شمالی، مجدداً این تحریم‌ها را وضع می‌کرد. رهبر کره شمالی هوشیاری به خرج داد و خواستار یک گام در مقابل یک گام بود ولی آمریکا می‌گفت ابتدا باید کره شمالی تمام گام‌ها را بردارد و تأسیسات هسته‌ای خود را کاملاً نابود کند تا تحریم‌ها را بردارد، درحالی‌که واقعاً هدف واشنگتن نابودی تأسیسات هسته‌ای کره شمالی بود نه برداشتن تحریم‌ها.»
قدیری ابیانه تأکید کرد: «لذا چشم‌اندازی برای دستیابی به توافق بین کره شمالی و آمریکا وجود ندارد. پیش‌بینی می‌شود رهبر کره شمالی به بدقولی و بدعهدی آمریکایی‌ها اشاره و اعلام کند که کشورش به توسعه برنامه هسته‌ای خود ادامه خواهد داد.»
کره شمالی به هر قیمتی تن به مذاکره با آمریکا نمی‌دهد
وزارت خارج کره شمالی این‌گونه رویکرد آمریکا را گانگسترگونه دانست و اعلام کرد که کیم جونگ اون در حال بررسی به تعویق انداختن مذاکرات خلع سلاح اتمی با واشنگتن است.
چو تأکید کرد: «ما قصد نداریم به هر قیمتی به خواسته‌های آمریکا عمل کنیم، ضمن اینکه تمایلی هم به شرکت در مذاکراتی از این نوع نداریم.»
پس از شکست مذاکرات به دلیل زیاده‌خواهی‌های آمریکا و موضع محکم و واحد کره شمالی، این بار مایک پومپئو به میدان آمد و در ادامه سیاست چماق و هویج بار دیگر از تمایل کشورش برای ادامه مذاکرات صحبت به میان آورد.
خواسته کره شمالی در دور دوم مذاکرات عبارت بود از لغو پنج مورد تحریم اقتصادی بود اما همان‌گونه که معاون وزیر خارجه کره شمالی با تعجب از آن سخن به میان آورد، ترامپ برداشتن این پنج تحریم را برابر با برداشتن تمام تحریم‌ها دانست.
آمریکا در اتخاذ راهبرد در مذاکرات با کره شمالی وحدت رویه ندارد
چو تصریح کرد: «مشخص است که آمریکا فرصتی طلایی را در این زمان از دست داد. مطمئن نیستم که چرا آمریکا چنین حرف متفاوتی زده، ما هرگز خواستار لغو تمامی تحریم‌ها نشده بودیم.»
به تفسیر بعضی از رسانه‌ها و همان‌گونه که در این گزارش به آن اشاره شد، شکست مذاکرات هانوی به دلیل دخالت جان بولتون و زیاده‌خواهی‌های وی بوده است.
کره شمالی در هانوی خواستار تحریم‌هایی شده بود که در سال‌های 2016 و 2017 از سوی سازمان ملل برای نظارت بر صادرات و واردات آهن، نفت و زغال‌سنگ می‌شوند.
با بررسی فراز و فرودها در روابط تاریخی دو کشور از دهه 1950 به بعد می‌توان به یک جمع‌بندی کلی در خصوص احتمال نگاه دوستانه و عادلانه کاخ سفید نسبت به جایگاه پیونگ‌یانگ در شبه‌جزیره کره و در سطوح بین‌المللی رسید.
با مداخله نظامی آمریکا، دو کشور در جنگ اوایل دهه ۵۰ میلادی در شبه‌جزیره کره در مقابل یکدیگر قرار داشتند؛ جنگی که جان میلیون‌ها نفر ازجمله ۳۶ هزار سرباز آمریکایی را گرفت.
رویکرد مداخله جویانه و قلدرمآبانه آمریکا از همان ابتدا در نگاه این کشور به کره شمالی تأثیری داشته که هم‌اکنون نیز ادامه دارد. این رویکرد برای اینکه در مجامع بین‌المللی موردانتقاد کمتری قرار گیرد گاهاً با ادبیات نرم‌تر و تمایل برای مذاکره و رفع تنش تلطیف می‌شوند اما درنهایت، تنها عبارتی که در روابط بین‌الملل برای تعریف این نوع سیاست‌ها مطرح می‌شود همانا سیاست چماق و هویج است که البته این سیاست در به‌زانو درآوردن کره شمالی بی‌نتیجه مانده است.
انتهای پیام/4106/4124/
انتهای پیام/