مذاکرات آمریکایی‌ها با طالبان؛ تلاشی جدید برای کنترل ایران
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا از رأی‌الیوم، طالبان در زمان حمله آمریکا به افغانستان در سال 2001 یک ائتلاف قوی با القاعده داشت. در آن هنگام، دغدغه آمریکا این بود که طالبان و القاعده را به طور کلی منهدم کند و جرج بوش پسر از تمام انواع سلاح برای تحقق این هدف استفاده کرد؛ اما برنامه‌های نظامی آن همگی به شکست منتهی شد و در مدت کمتر از 20 سال حضور در افغانستان، نتوانست طالبان و القاعده را تحت سیطره خود درآورد.
طالبان همچنان به مقاومت خود در برابر اشغال آمریکا ادامه داد و در این حین، چشم ایالات متحده روی کشور غنی از منابع معدنی افغانستان بود. از این رو به بهانه مبارزه با تروریسم تلاش کرد ثروت‌های این کشور را به یغما ببرد. در هر صورت، آمریکا افغانستان را اشغال کرده و آن را با بمب‌های خوشه‌ای و فسفری خود هدف قرار داد؛ با این حال، نتوانست طالبان و القاعده را وادار به تسلیم کند و این ائتلاف همچنان پابرجا ماند. حال، شاهد تلاش حمزه بن اسامه بن لادن هستیم که بار دیگر در صدد گرفتن انتقام برادرش است و آمریکا برای کسی که به بازداشت حمزه کمک کند، یک میلیون دلار جایزه تعیین کرده است.
پس از گذشت 18 سال از جنگ علیه طالبان و با وجود عملیات نیروهای آمریکایی در افغانستان، طالبان هنوز بر موضع مخالف خود با اشغال آمریکا متمرکز مانده است. با این حال، موضع آمریکا به ناگاه صد و هشتاد درجه تغییر کرده و به‌ناچار بر سر میز مذاکره با دشمن سرسخت خود، طالبان، حاضر شده است. اما چه اتفاقی افتاده که باعث چنین تغییر موضعی از سوی آمریکا و تلاش آن برای مصالحه ناگهانی با طالبان شده است؟
همه ما می‌دانیم که افغانستان مرزهای مشترکی با ایران دارد که به حدود هزار کیلومتر می‌رسد. دشمنی روزافزون بین آمریکا و ایران که در دوره اخیر با حمایت رژیم صهیونیستی به اوج خود رسیده و ایران بزرگ‌ترین شریک تجاری افغانستان است که طبق آمار، میزان مبادلات تجاری بین دو کشور در سال گذشته به دو میلیارد دلار رسید. از این رو، تلاش آمریکا در این جهت است که از طالبان برای فشار بر ایران و درگیری با آن استفاده کند.
در واقع، واشنگتن سعی دارد با همکاری رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی، به اهداف خود در منطقه دست یابد و سفر ولی عهد سعودی به کشورهای هند، پاکستان و چین ـ شریک اصلی ایران در زمینه اقتصاد ـ نیز در همین رابطه انجام شد.
آمریکای اشغالگر و امپریالیست همواره در حال برنامه‌ریزی برای توطئه و دسیسه‌ای جدید است و تلاش می‌کند منطقه را با ایجاد مشکلاتی برای آن تخریب کند. حال آنکه در ظاهر مدعی حل مشکلات منطقه است!
سیاست ترامپ با مخالفانش امروز بیش از دیروز آشکار شده و نمود عینی این سیاست را در تلاش او در جهت نابودی اقتصاد ایران و تحریک مردم برای مخالفت و اعتراض با سیاست‌های نظام، دخالت در مسائل ونزوئلا، برای تغییر نظام دموکرات آن و عقب‌نشینی از تمام توافق‌هایی که در چارچوب صلح جهانی است و در مقابل، سرپوش گذاشتن بر جنایت‌های آل سعود در داخل و خارج عربستان، که تمام این موارد باعث می‌شود مذاکره ایالات متحده با طالبان را مضحک و بیهوده بدانیم؛ به‌ویژه آنکه از دشمنی با طالبان و رابطه مستحکم بین ایران و افغانستان در زمینه‌های تجاری و اقتصادی، نیز آگاه هستیم. بر این اساس، در طبیعت طالبان نیست که به ایران خیانت کند؛ همان‌طور که آمریکا هم سیاست توسعه‌طلبانه و امپریالیستی خود را تغییر نخواهد داد.
چه بسا طالبان به‌خوبی از این مسئله مطلع است و به همین دلیل با آمریکا به‌عنوان یک دولت اشغالگر در تعامل است، دولت افغانستان را مزدور آمریکا می‌داند و تلاش می‌کند استقلال افغانستان را به دست آورد. ممکن است در این دیدگاه تا حدی به خطا رفته باشد؛ اما در نهایت باید در نظر داشته باشیم که برای دفاع از وطنش تلاش می‌کند. آمریکا به دنبال آن است تا از ابزار‌های مختلف خود به دور از هرگونه ارزش اخلاقی استفاده کند و تنها مصلحت و منافع خود را در نظر دارد؛ در غیر این صورت، چطور می‌توانیم نزدیکی آمریکا و طالبان بر سر میز مذاکره بین یک دولت ابرقدرت و جنبشی را که هیچ نشان سیاسی یا قانونی ندارد، توجیه کنیم؟
انتهای پیام/4095/4122/پ
انتهای پیام/