برخی اتفاقات باعث شد بیشتر تلاش کنم/ از فیلم سونامی خوشم نیامد!

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، فرزان عاشورزاده را باید نام ماندگار در تاریخ تکواندوی ایران بدانیم، او در 18 سالگی به مدال طلای بازی‌های آسیایی رسید و در 19 سالگی اولین مدال طلای جهان را از آن خود کرد. عاشورزاده به‌واسطه موفقیت‌هایی که تا قبل از 20 سالگی در کارنامه ورزشی خود ثبت کرد در سطح جهان شناخته شد به‌طوری‌که در سال 2014 از سوی فدراسیون جهانی، لقب سونامی را به او دادند.

اگرچه عاشورزاده خیلی زود به موفقیت رسید و توانست نامش را در تاریخ ورزش ایران ماندگار کند، اما دوران خوش این ورزشکار خیلی زود افول کرد و او در المپیک ریو با وجود اینکه یکی از امیدهای اصلی برای کسب مدال بود از رسیدن به آن بازماند. از بعد از المپیک ریو فرزان نتوانست آن طور که انتظار می‌رفت نتیجه کسب کند و حتی در ماه‌های پایانی در رقابت‌های آزاد قهرمانی کشور مقابل حریفان خود شکست خورد و سرمربی تیم ملی هم نام او را از ترکیب تیم ملی خط زد. عاشورزاده پس از پنج سال حضور مستمر در تیم ملی، اواخر سال گذشته پشت‌ درهای بسته تیم ملی ماند. البته کسب مدال طلای او در رقابت‌های جام ریاست فدراسیون جهانی تکواندو در اواخر سال 97  فرصت خوبی بود تا به تیم ملی نزدیک شود، هر چند دوباره تکواندو روی خوش به سونامی نشان نداد و او در مسابقه انتخابی درون اردویی مقابل حریف خود شکست خورد و نتوانست در رقابت‌های قهرمانی جهان همراه با دیگر ملی‌پوشان عازم منچستر شود.

گفتگوی خبرنگار آنا با فرزان عاشورزاده در مورد سال 97 و اتفاقات آن به شرح زیر است:

آنا: سال 97 را چطور سپری کردید؟

عاشورزاده: خدا را شکر سال خوبی داشتم. در مسابقات رسمی و غیررسمی شرکت کردم و توانستم روند روبه رشدی داشته باشم. شاید ازنظر روند مدال‌آوری هنوز به آن چیزی که انتظار دارم نرسیدم، اما ازنظر فنی سال خوبی را پشت سر گذاشتم و از عملکردم راضی هستم. من در رقابت‌های لیگ توانستم عنوان فنی‌ترین تکواندو را کسب کنم و از این نظر خیلی خوشحال هستم.

آنا: تلخ‌ترین و شیرین‌ترین اتفاق سال 97 برای شما چه بود؟

عاشورزاده: من از عملکردم در سال 97 راضی هستم. مهم این بود که یک سال دیگر تجربه کسب کردم و توانستم در رقابت‌های مختلف شرکت کنم. نمی‌توانم بگوییم کدام اتفاق شیرین و کدام تلخ بود. به‌هرحال ورزش حرفه‌ای همیشه پستی و بلندی دارد اما مهم این است که ورزشکار پس از یک سال حضور در میدان‌های مختلف از عملکرد خودش از نظر فنی راضی باشد که من به این مرحله رسیدم، هرچند که اعتقاد دارم باید بیشتر از این تلاش کنم و هیچ زمانی نباید دست از تلاش و کوشش بردارم.

آنا: بهترین برد و بدترین باختی که در سال 97 تجربه کردید کدام مسابقات بود؟

عاشورزاده: بدترین باختم فکر می‌کنم رقابت‌های گرندپری در منچستر بود که متأسفانه از دور رقابت‌ها کنار رفتم و شکست خوردم. در بازی‌های آسیایی هم از خودم انتظار داشتم که فینالیست شوم، اما متأسفانه پای فینال نتیجه را واگذار کردم و به مدال برنز رسیدم. به نظرم در این دو مسابقه باید بیشتر تلاش می‌کردم و دوست داشتم مدال‌های خوش‌رنگی به دست بیاورم.

آنا: مهم‌ترین اتفاق سال 97 عدم حضور شما در ترکیب تیم ملی پس از پنج‌ سال بود از این موضوع ناراحت نیستید؟

عاشورزاده: من به‌عنوان ورزشکار تنها وظیفه‌ام این است که تلاش کنم و به موفقیت برسم. به‌طور حتم خیلی سخت بود که بعد از پنج سال حضور در اردوی تیم ملی، دعوت نشوم و از ترکیب تیم برای رقابت‌های قهرمانی جهان خط بخورم. اما این اتفاق باعث شد به خودم بیایم و تلاشم را بیشتر کنم. سعی می‌کنم که از همه اتفاقات درس بگیرم به‌هرحال زندگی پُر از چالش است و من هم مثل هر فرد دیگری در شغل‌های مختلف چالشی‌هایی دارم و در آینده هم خواهم داشت.

آنا: برنامه شما در سال 98 چیست؟

عاشورزاده: تمام تلاشم این است که در هر مسابقه و تورنمنت بهترین نتیجه‌ را بگیرم. هدفم این نیست که فقط در یک مسابقه یا تورنمنت حضور داشته باشم بلکه تمام تلاشم این است که اگر در یک مسابقه شرکت می‌کنم در آن به موفقیتی هم برسم. البته لزوماً موفقیت کسب مدال نیست، گاهی اوقات تجربه‌ای که از یک مسابقه می‌گیریم خودش یک موفقیت بزرگ است. رقابت‌های گرندپری را پیش‌رو داریم که امیدوارم اگر در آن مسابقه شرکت کنم بهترین نتیجه را به دست بیاورم.

آنا: اصلی‌ترین هدف شما در زندگی ورزشی کجاست؟

عاشورزاده:  نه‌تنها من بلکه همه ورزشکاران اصلی‌ترین هدفشان المپیک توکیو است‌. سال منتهی به المپیک است و همه ورزشکاران در تلاش هستند که در ابتدا سهمیه المپیک را کسب کنند و بعد از آن هم در میدان المپیک بهترین نتیجه را به دست بیاورند. من هم برای رسیدن به این هدف مهم گام‌به‌گام قدم برمی‌دارم. در این راه هم از همه کسانی که من را حمایت کردند تشکر می‌کنم. از خانواده‌ام و مربیانم که در شهرستان برای من زحمت می‌کشند، تشکر می‌کنم و امیدوارم با مدال المپیک جواب زحمت‌های آنها را بدهم.

آنا: پس باید امیدوار باشیم سونامی طوفانی‌تر از گذشته برگردد؟

عاشورزاده: قطعاً همین است. من برای رسیدن به موفقیت باید گام‌به‌گام قدم بردارم و در این راه همه تلاشم را به کار می‌گیرم. امیدوارم دوباره بتوانم قدرتمندتر از قبل ظاهر شوم و بهترین نتایج را کسب کنم.

آنا: امسال در جشنواره فیلم فجر با لقب سونامی فیلمی ساخته شد، این فیلم را دیدید؟

عاشورزاده: نه ندیدم! علاقه‌ای هم به دیدن این فیلم ندارم.

آنا: چرا؟ از ساخت فیلمی با لقب سونامی که مخصوص خودتان است ناراحت شدید؟

عاشورزاده: لقب سونامی مخصوص تکواندو است و به نظرم باید از تکواندوکاران در ساخت این فیلم استفاده می‌کردند. در این فیلم تنها یکی - دو تا از بچه‌ها نقش خیلی کوتاهی داشتند. وقتی از لقب که مختص تکواندو است استفاده می‌کنند حداقل برای نقش‌های اصلی روی تکواندوکاران مانور بدهند. به‌هرحال من از این کارشان خوشم نیامد.

آنا: و حرف پایانی؟

عاشورزاده: امیدوارم سال 98 برای همه و به‌خصوص ورزشکاران سال خوبی باشد.کار در ورزش حرفه‌ای خیلی سخت است و امیدوارم مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بیشتر از همیشه به ورزشکاران توجه کنند.

گفتگو از: فرزانه شریفی

انتهای پیام/4057/ن