خداحافظی‌ از ورزش تلخ‌ترین اتفاق 97 بود/نخستین زوج مدال‌آور هستیم

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، بدون شک یکی از صحنه‌های دیدنی ورزش ایران در سال 97، حضور یک زوج ورزشی در بازی‌های آسیایی بود. مهسا جاور ملی‌پوش تیم روئینگ در بازی‌های آسیایی موفق به کسب مدال نقره شد و محسن محمدسیفی ملی‌پوش تیم ووشو هم با کسب سومین مدال طلای بازی‌های آسیایی هت‌تریک کرد. سیفی پیش‌ از این در بازی‌های آسیایی گوانگژو و اینچئون نیز به مدال طلا رسیده بود و در سال گذشته توانست سومین طلای خود را در  بازی‌های آسیایی جاکارتا به دست بیاورد تا با هت‌تریک در این آزمون بزرگ در صف بزرگان ورزش ایران قرار بگیرد.

البته جاور پس از بازی‌های آسیایی از دنیای قهرمانی برای همیشه خداحافظی کرد. به بهانه موفقیت این زوج ورزشی در سال 97، خبرنگار آنا با مهسا جاور گفتگوی عیدانه داشته است که به شرح زیر است:

آنا: سالی که گذشت برای شما زوج ورزشی چگونه بود؟

جاور: خدا را شکر سال خیلی خوبی را پشت سر گذاشتیم. بازی‌های آسیایی هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود و همه ورزشکاران هدفشان این است که در این رقابت‌ها به خوش‌رنگ‌ترین مدال برسند. خدا را شکر من هم توانستم در بازی‌های آسیایی رنگ مدالم را نسبت به دوره قبل خوش‌رنگ‌تر کنم و به مدال نقره بازی‌های آسیایی رسیدم. همسرم هم در رشته ووشو توانست برای سه دوره متوالی به مدال طلای بازی‌های آسیایی برسد.در کل من و همسرم سال خوبی در قایقرانی و ووشو داشتیم.

آنا: از اینکه با همسرتان در بازی‌های آسیایی حضور پیدا کردید چه حسی داشتید؟

جاور: خیلی خوب بود. ما اولین زوج‌‌ ورزشی هستیم که هر دو نفرمان موفق شدیم در بازی‌های آسیایی به مدال برسیم و این خودش اتفاق ویژه‌ای بود. در سالی که گذشت هر دو برای رسیدن به مدال واقعاً تلاش کردیم و گاهی شرایطی پیش می‌آمد که ماه‌ها از هم دور بودیم و در اردوی تیم ملی به سر می‌بریم، اما خدا را شکر با تمام این سختی‌ها پایان شیرینی داشتیم و توانستیم به مدال نقره و طلای بازی‌های آسیایی برسیم.

آنا: بعد از بازی‌های آسیایی تصمیم به خداحافظی گرفتید، همچنان مصمم به خداحافظی هستید؟

جاور: بله! من بعد از بازی‌های آسیایی تصمیم گرفتم از دنیای قهرمانی خداحافظی کنم و از تصمیمم صرف‌نظر نکردم. به این خاطر که واقعاً شرایط برای ما خیلی مناسب نیست. من در استان زنجان زندگی می‌کنم و امکاناتی که باید برای رشته قایقرانی در اختیار ما باشد در شهر زنجان وجود ندارد. حضور در اردوهای تیم ملی هم در شهر تهران واقعاً سخت است. متأسفانه در شهرستان‌ها، امکانات برای رشته قایقرانی وجود ندارد و همه ورزشکاران شهرستانی باید در تهران حضور پیدا کنند و این برای من که زندگی متأهلی دارم کمی سخت است.

آنا: فکر نمی‌کنید با تغییر رئیس فدراسیون شاید کمی شرایط بهتر شود؟

جاور: من تصمیم بر خداحافظی گرفتم و روی آن‌هم مصمم هستم. امیدوارم شرایط قایقرانی حداقل برای نسل‌های بعد از ما بهتر شود و بتوانند در شرایط خوب و با امکانات کافی تمرین کنند. در استان زنجان واقعاً ورزشکاران بااستعداد در رشته قایقرانی زیاد است، اما متأسفانه به دلیل اینکه امکانات در اختیار ندارند آن طور که انتظار می‌رود دیده نمی‌شوند. در حال حاضر تنها هیئت قایقرانی استان تهران پارو و قایق دارد که در اختیار ملی‌پوشان قرار می‌دهد و متأسفانه در دیگر شهرهای ایران این امکانات وجود ندارد.

آنا: بعد از خداحافظی قصد ورود به دنیای مربیگری را دارید؟

جاور: من هفته‌ای یک روز تمرین می‌کنم، اما نه برای حضور در مسابقات بلکه بیشتر تمرین می‌کنم تا از آمادگی دور نشوم. به‌طور حتم اگر در آینده شرایطی فراهم شد به عرصه مربیگری ورود می‌کنم تا کار استعدادیابی در این رشته را در استان زنجان دنبال کنم. امیدوارم که با تغییر بدنه فدراسیون به برخی شهرها همچون زنجان رسیدگی بیشتر شود تا ما هم بتوانیم با ورود به عرصه مربیگری تجربه‌مان را در اختیار دیگر ورزشکاران این رشته قرار دهیم.

آنا: به‌عنوان سؤال آخر، شیرین‌ترین و تلخ‌ترین اتفاق ورزشی شما در سال 97 چه بود؟

جاور: به‌طور حتم شیرین‌ترین اتفاق ورزشی‌ام در سال 97 کسب مدال نقرۀ بازی‌های آسیایی بود و البته کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی در رشته ووشو برای همسرم هم شیرین‌ترین اتفاق بود و قطعاً تلخ‌ترین اتفاق هم خداحافظی‌ام از دنیای ورزش بود.

گفتگو از: فرزانه شریفی

انتهای پیام/4051/4057/پ