نسبت به هند دید صحیحی نداشته‌ایم
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، «شب روایت» در نوزدهمین نشست خود، شامگاه سه‌شنبه با اجرای مسعود دیانی از شبکه چهار سیما پخش شد. در این برنامه و در بخش «لذت نقد» کوروش علیانی، بحث تئوری‌های روایت را ادامه داد.
کوروش علیانی گفت: گزینش در روایت جدی است و به گزینش شخص راوی بستگی دارد.
وی روایت‌های روندی را این‌گونه توضیح داد: روایت روندی روایتی بدون شخص، مکان و زمان است. روایت‌های روندی برای ما باور می‌سازند و باید توسط خود فرد ساخته شوند. می‌توان روایت‌های رویدادی باورپذیر مختلف، با یک نتیجه‌گیری خاص را به مخاطب ارائه داد تا او خود یک باور از روایت روندی خود بسازد. روایت‌هایی باورپذیرند که درصد بالایی از رویدادهایشان قاعده‌مند باشد اما درعین‌حال چند رویداد کلیدی غیر قاعده‌مند داشته باشند.
در بخش گفتگو، مسعود دیانی میزبان دکتر مهدی خواجهپیری، مدیر مرکز میکروفیلم نور در هندوستان بود تا درباره «ظرفیت‌های موجود در هندوستان برای تقویت زبان فارسی و فرهنگ اسلامی» به گفتگو بنشینند.
در ابتدای گفتگو، میهمان تلفنی برنامه، علیرضا قزوه، دکتر خواجهپیری را خدوم‌ترین چهره فرهنگی در خارج از کشور نامید.
چرا به هند رفتم؟
خواجهپیری در مورد رفتنش به هند توضیح داد: من طلبه مدرسه حاج‌آقا مجتهدی بودم. مهرماه سال 1357 از قم به تهران آمدم. به نماز جماعت شهید مفتح می‌رفتم. روزی با ایشان درباره ادامه تحصیلاتم مشورت کردم و گفتند اگر می‌خواهی کل دنیا را ببینی به هند برو. وقتی به بمبئی رسیدم به خاطر بوی بد و فضای کثیفی که داشت، می‌خواستم همان موقع برگردم، اما ماندم و در مسجد ایرانیان کاری را شروع کردم. خواستند مرا به کتابخانه علامه میر حامد حسین ببرند اما نرفتم. همان شب خواب دیدم که یک قلعه بسیار عظیم سر به فلک کشیده از سنگ، از زیر آتش گرفته و یک‌طرفش گروهی عزاداری می‌کنند. پرسیدم اینجا کجاست گفتند کتابخانه علامه میر حامد حسین است و این خواب منشأ ماندن من آنجا شد.
وی ادامه داد: سابقه فرهنگی ایران با هند 800 سال است. بیشترین فرهنگ‌نامه‌های فارسی در هند نوشته شده است. هدف ما از ایجاد مرکز میکروفیلم نور حفظ میراث اسلامی در هند بود. حاصل زحمت 800 سالهٔ علما در هند است که شناخته‌شده نیستند. در چند سال گذشته بیش از یک‌میلیون سند از روابط هند و ایران از آرشیو هند را توانستیم طبقه‌بندی کنیم.
خواجه پیری در پاسخ به این سؤال که آیا در ایران نیز در ادامه حرکت شما در هندوستان گامی برداشته می‌شود؟ گفت: متأسفانه در ایران برای این‌ها کاری صورت نمی‌گیرد و برنامهٔ خاصی برای این گنجینه وجود ندارد. هدف اول ما حفظ آثار و هدف دوم معرفی آن‌ها بوده است. سازمان‌های ما اصلاً در این زمینه کار نکرده‌اند و هیچ مسئولیت و علاقه‌ای هم ندارند. رایزنی فرهنگی ما در عرض 40 سال چه کرده است؟ ما دید صحیحی نسبت به هند نداشتیم.
کشورهای اروپایی برای استفاده از این نسخه‌های فارسی مشتاق‌ترند!
وی در پاسخ به این پرسش که اگر کسی به‌صورت فردی بخواهد از این اسناد استفاده کند آیا راهی وجود دارد نیز اظهار کرد: حتماً. ما فهرست حدود 18 هزار نسخه را روی سایتمان گذاشته‌ایم. متأسفانه کشورهای اروپایی برای استفاده مشتاق‌ترند. ما به بعضی کتابخانه‌های بزرگ هند دسترسی نداریم. اگر دیپلماسی ما به کمک بیاید به آن‌ها نیز دسترسی پیدا خواهیم کرد چون دولت هند خودش سختگیری ندارد. ما نتوانسته‌ایم مطابق نیاز جامعهٔ هند برای زبان و ادب فارسی کار کنیم. دانشکده‌های هند کتاب‌های 50 سال قبل را درس می‌دهند.
خواجهپیری در طنزی تلخ گفت: اخیراً سازمان فرهنگ و ارتباطات در جلسه‌ای عنوان کرده بودند که خواجه پیری کار غیرفرهنگی می‌کند و باید بیرون برود و این را رسماً گفتند. مسئله فرهنگ غیرقابل‌بازگشت است. کتابی که از بین می‌رود دیگر قابل‌دسترسی نیست. ما در کشور خودمان به‌جز مقام معظم رهبری حتی یک نفر نداریم که پاسدار این کار باشد. بدون حمایت ایشان امکان نداشت من بتوانم آنجا کارکنم. میراث فرهنگی هیچ کاری در این زمینه نمی‌کند. در سال کتاب‌های بسیاری از ایران خارج می‌شوند.
«شب روایت» چهارمین شب از «شب‌های هنر» و با محوریت ادبیات داستانی و روایت، به تهیه‌کنندگی حسین شاهمرادی، هر سه‌شنبه‌شب ساعت 23 به‌صورت زنده از شبکه چهار سیما پخش می‌شود.
انتهای پیام/4072/
انتهای پیام/