پوست خربزه در معاونت سیاسی وزارت کشور دولت روحانی

به گزارش خبرنگار حوزه دولت گروه سیاسی خبرگزاری آنا، معاون سیاسی وزارت کشور از مسئولیت‌های مهم در نظام سیاسی این وزارتخانه و حتی کشور است؛ یکی از معاونت‌هایی که دفترهای امور سیاسی، انتخابات و تقسیمات کشوری زیر نظر آن اداره می‌شود. از 27 شهریور ‌ماه یعنی حدود چهار ماه قبل، صندلی معاونت سیاسی وزارت کشور خالی است.

از وظایف دیگر معاونت سیاسی وزارت کشور برگزاری انتخابات و نظارت بر استانداری‌ها و فرمانداری‌هاست و ریاست ستاد انتخابات کشور است. با توجه به نزدیک بودن انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال آینده باید فردی قوی بر این معاونت تکیه بزند.

صادق طباطبایی نخستین معاون سیاسی وزارت کشور بود. وی انتخابات‌های مجلس شورای اسلامی، همه‌پرسی قانون اساسی، همه‌پرسی انتخاب نظام اسلامی و ریاست‌جمهوری را برگزار کرد. این معاونت نقش خطیری در حوزه احزاب سیاسی و توازن فعالیت‌های آنها را برعهده دارد.

معاون سیاسی که با قول و قرار استعفا داد!

در طول دولت یازدهم و دوازدهم تدبیر و امید، شاهد چهار معاون سیاسی بودیم. از زمانی که رحمانی فضلی به‌عنوان وزیر کشور به کار خود را شروع کرد، سیدکاظم میرولید را به این مسئولیت خطیر انتخاب کرد. وی دو دوره نماینده مجلس شورای اسلامی بود و از همان دوره با رحمانی فضلی همکاری داشت و از سال 1392 به مدت یک سال در این سمت قرار داشت. میرولید علت استعفای خود از معاونت سیاسی وزارت کشور را قول و قرار قبلی خود با رحمانی فضلی عنوان کرد.

معاونی که به استانداری رفت!

دومین مسئولی که در سمت معاونت سیاسی وزارت کشور ایفای نقش کرد، محمدحسین مقیمی بود. وی که همانند میرولید، مدرکی مرتبط با این حوزه نداشت، از ۲۸ دی ماه سال ۱۳۹۳ تا ۱۴ شهریور ۱۳۹۵ در این مسئولیت قرار داشت. وی بعد از این دوره به‌عنوان استاندار تهران منصوب شد و با آمدن قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان برای همیشه با پست‌های دولتی خداحافظی کرد. مقیمی  از ۲۳ فروردین ۱۳۹۴ تا شهریور ۱۳۹۵ ریاست ستاد انتخابات را هم برعهده داشت. وی انتخابات مجلس شورای اسلامی را برگزار کرد و به دلایلی هیچ وقت اعلام‌نشده به استانداری تهران رفت.

جنجالی‌ترین معاون سیاسی 

سومین و پر بحث‌ترین معاون سیاسی وزارت کشور دولت روحانی، احمدی بود. برای بار نخست فردی به این معاونت می‌رسید که به صورت رسمی در حزبی فعالیت داشت. وی از اعضای ارشد حزب اصلاح‌طلب همبستگی ایران اسلامی بود. دوران معاونت وی در وزارت کشور همزمان با انتخابات ریاست‌جمهوری بود. در دوران معاونت وی اعتراضات زیادی نسبت به وزارت کشور در زمان انتخابات سال 96 اعلام شد. برخی از اعتراضات از مسیر قانونی پیگیری شد و حتی قوه قضائیه برخی از دست‌اندرکاران دولتی را به علت تخلف آشکار در انتخابات متخلف دانست. احمدی علت استعفای خود را مسائل شخصی معرفی کرد و هرگونه فشاری را برای برکناری خود مردود دانست. برخی از رسانه‌ها استعفای احمدی را مشکل با وزیر کشور عنوان کردند و بعضی هم گرفتن مسئولیت جدید را عنوان کردند؛ حال آنکه با وجود قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان او نیز به خانه باید برود.

معاونی که نیامد، رفت!

آخرین معاون سیاسی وزارت کشور، اسماعیل جبارزاده بود. وی که در سابق استاندار استان آذربایجان‌شرقی بود، در سمت معاونت سیاسی وزارت کشور قرار گرفت. وی  نماینده اصلاح‌طلب تبریز، اسکو و آذرشهر در مجلس چهارم، پنجم، ششم و هفتم، عضو هیئت رئیسه مجلس ششم و نایب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس هفتم و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی است. وی از ۲۰ شهریور سال ۱۳۹۶ عهده‌دار معاونت سیاسی وزارتخانه بود، ولی با تصویب قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان، وی هم با این معاونت خداحافظی کرد.

دولت 14 استاندار، مدیرکل سیاسی و مدیر انتخابات وزارت کشور را منصوب کرده است و آن هم قبل از انتخاب معاون سیاسی وزیر کشور که نشان می‌دهد به احتمال بسیار زیاد باید از گزینه‌های نزدیک به رحمانی فضلی باشد. گزینه همیشگی رسیدن به مسئولیت سامانی برای این سمت در رسانه‌های مخابره شده است. باید منتظر ماند و دید پوست خربزه معاونت سیاسی وزارت کشور در دولت دوازدهم به سرانجام می‌رسد؟!

انتهای پیام/4082/پ