استانیشدن یارانه‌ها زمینه‌ای برای قطع یارانه برخی مناطق است
محسن طرفدار در گفتگو با خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری آنا در خصوص موضوع استانیشدن یارانه‌ها اظهار کرد: بین همه گزینه‌هایی که ممکن است برای پرداخت یارانه وجود داشته باشد و عده‌ای مخالف پرداخت یارانه به مردم و قطع‌شدن آن و برخی موافق پرداخت آن به همه مردم هستند، استانیشدن یارانه‌ها زمینه‌ای را فراهم می‌کند که بر اساس آن تقسیم‌بندی‌هایی که در کشور متداول است و استانها را به سه منطقه برخوردار، کمتر برخوردار و محروم تقسیم‌بندی می‌کند، اجرا شده و در نهایت زمینه برای قطع کامل یارانه برخی مناطق فراهم می‌شود؛ چراکه به طور مثال اگر استانی جزو استان‌های برخوردار شناخته شود، دیگر توجیهی برای پرداخت یارانه به آن استان باقی نمی‌ماند و به آنها یارانه تعلق نخواهد گرفت و یا اگر استانی جزء مناطق محروم شناخته شود، قطعاً یارانه به‌طور کامل به مردم آن استان پرداخت خواهد شد.
وی ادامه داد: مشکلی که وجود دارد این است؛ اگر به طور مثال تهران یا استان البرز را استان‌های برخوردار بدانیم، سطح زندگی مردم در همه جای این استان به یک شکل و یکسان نیست که بخواهیم یارانه آن استان را به طور کامل و یک‌جا قطع کنیم. شاید در همین استان‌های برخوردار هم مناطقی وجود داشته باشد که از منطقه محرومی مانند استان سیستان و بلوچستان هم محرومیت بیشتری داشته باشند. به‌طور مثال می‌توان به زاغه‌نشینان و حاشیه‌نشینان تهران اشاره کرد که از استان‌های محروم نیز محروم‌تر و واقعاً مستحق دریافت یارانه هستند؛ اما این مسئله‌ای است که باید در اولویت دوم به آن توجه کرد و راجع به آن تصمیم گرفت و در وهله نخست باید دید که آیا این طرح اجرایی خواهد شد یا خیر.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان در خصوص شائبه استفاده از چنین رویکردی برای تبلیغات انتخاباتی افزود: به هر حال این امر می‌تواند یک برگ برنده باشد، شگردی است که کسی بخواهد با استفاده از آن رأی جمع کند که البته از اخلاق سیاسی به‌دور است؛ چراکه نباید کسی با مصلحت کشور به هر شکلی ناهماهنگ باشد، باید دید مصلحت کشور در چه چیزی است، گاه ممکن است که نماینده‌ای اتفاقاً از تمام قدرت و نفوذ خود استفاده کند تا حق محرومیت استان خود را فریاد زده و بتواند جلوی پایمال‌شدن حق و حقوق مردم استان خود را نیز بگیرد یا اینکه نماینده‌ای بتواند با استفاده از نفوذ خود در استانی که برخوردار شناخته شده و یارانه به آن تعلق نمی‌گیرد، برای بخشی از مردم استان خود که در محرومیت به سر می‌برند، یارانه بگیرد.
استاد اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی یادآور شد: به هر حال باید این طرح به گونه‌ای اجرا شود که افرادی که برخوردار هستند باید یارانه‌شان قطع شده و به افرادی که محروم هستند دو برابر یا بیشتر یارانه پرداخت شود و در گام بعد باید توجه کنیم که در استانی که برخوردار است ممکن است تفاوت بسیار بالایی بین سطح زندگی و رفاه مردم آن استان وجود داشته باشد و همه را به یک چشم نبینیم.
طرفدار با ذکر خاطره‌ای از یکی از مسئولان کشور گفت: بنده هم با نظر یکی از مسئولان موافقم که معتقد بود باید یارانه‌ها را قطع کرد و منابع آن را در اختیار یک نهادی مانند کمیته امداد امام خمینی قرار داد تا هرکس نیاز داشته باشد به آن نهاد مراجعه کند، به نظرم این ایده می‌تواند به واقعیت نزدیک‌تر باشد و کمتر موجب ضایع شدن حق مردم می‌شود.
وی افزود: به نظرم مردم را نباید به یارانه دلخوش کرد، اگر عده‌ای واقعاً به پول یارانه نیاز دارند، باید نهاد یا سازمانی به عنوان متکفل این قشر باشد نه اینکه کل جامعه را به یک شکل ببینیم و به همه پول یکسانی بدهیم. عده‌ای از مردم این مقدار یارانه اصلاً برای‌شان مهم نیست و به قول معروف پول تفریح یک روز بعدازظهر بچه‌های‌شان می‌شود و برای برخی پول یارانه برای خرید نان و گوشت و داروی خانواده نیاز است؛ بنابراین اگر نفع جمعی را درنظر بگیریم باید اینگونه باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان اظهار کرد: یارانه دارویی است که زمان بیماری باید توزیع شود، به طور مثال بخش کشاورزی همیشه مشمول دریافت یارانه بوده و در بیشتر کشورهای جهان اینگونه است؛ اما اینکه بخواهیم به کل جامعه و به یک اندازه یارانه بدهیم فقط هدردادن سرمایه کشور است. توزیع یارانه در جامعه توقع ایجاد می‌کند و برخی نیز با شعارهایی چون دو برابر یا چهار برابرشدن یارانه این توقع را بیشتر می‌کنند که به هیچ عنوان کار درست و کارشناسی نیست و فقط انتظارات را بالا می‌برد؛ بنابراین استانیشدن یارانه‌ها می‌تواند مقدمه‌ای برای پایین آوردن انتظارات نیز باشد، به شرطی که عدالت در نظر گرفته شود و ابتدا به استان‌های محروم به طور کامل پرداخته شود و در استان‌های برخوردار، محروم‌ها شناسایی شوند و به مستحق‌ها برسد.
طرفدار افزود: یارانه دو نوع داریم، یک یارانه مستقیم و نقدی داریم و دیگری یارانه غیرمستقیم و غیرنقدی، در کشور ما بالاترین یارانه به بنزین و به طور کلی حامل‌های انرژی تعلق می‌گیرد که به عقیده بسیاری از کارشناسان منافع این یارانه بالا فقط به جیب عده‌ای سرمایه‌دار و مرفه که صاحب چند خودروی لوکس هستند، می‌رود؛ بنابراین به نظرم بهتر است یارانه‌های مستقیم را که به شکل حامل‌های انرژی است، تعدیل کنند و درآمد حاصل از این تعدیل را برای جبران نواقص در بخش‌های دیگر برای کمک به قشر آسیب‌دیده مورد استفاده قرار دهند.
استاد اقتصاد دانشگاه آزاد ادامه داد: به نظرم بحث کارت سوخت که به‌تازگی مطرح شده اقدام خوبی است و بد نیست زمینه‌ای فراهم شود که بخشی از این منابع به صورت نقدی به افراد کم‌مصرف داده شود تا بتوانند از این پول برای جبران هزینه‌های دیگرشان از جمله دارو و پوشاک و خوراک استفاده کنند. می‌توان برای اشخاصی که مصرف بالایی دارند نیز جریمه‌هایی در نظر گرفت یا اینکه حامل‌های انرژی و به‌ویژه بنزین را با قیمت واقعی و بدون یارانه به شخص فروخت.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان گفت: می‌توان در حد همین قیمت فعلی یک‌هزار تومان 60 لیتر سهمیه برای افزاد در نظر گرفت و برای بیشتر از آن نیز قیمت واقعی بدون یارانه را ارائه کرد، به نظر می‌رسد اقدام‌های چنینی کارایی بهتر و مؤثرتری در سطح جامعه داشته باشد و توقع جامعه برای دریافت مبلغ اندکی به صورت ماهانه را بسیار پایین می‌آورد.
انتهای پیام/4103/4062/
انتهای پیام/