زمانی که رهبر انقلاب ایران زنگ پایان تاریخ کمونیسم را اعلام کرد

به گزارش خبرنگار حوزه امام و رهبری گروه سیاسی خبرگزاری آنا، امام خمینی (ره) در سال پایانی عمر خویش نامه‌ای به رهبر قطب شرق جهان نوشتند که در آن زمان برای بسیاری از تحلیل‌گران، مردم جهان جالب توجه شد. نقطه اوج این نامه که توسط آیت‌الله جوادی‌آملی، خانم دباغ و محمدجواد لاریجانی به کاخ کرملین منتقل شد، پیش‌بینی بنیانگذار انقلاب اسلامی بود.

امام خمینی (ره) در مهم‌ترین بخش این نامه با اعلام هشدار اعتقادی و ایدئولوژیکی به گورباچف به این رهبر کمونیسم جهان اعلام می‌کند که  جناب آقای گورباچف! برای همه روشن است که از این پس کمونیسم را باید در موزه‌های تاریخ سیاسی جهان جستجو کرد، چرا که مارکسیسم جوابگوی هیچ نیازی از نیازهای واقعی انسان نیست.

رهبر انقلاب اسلامی در این نامه بیشتر به تقابل ایدئولوژیکی با رهبر شوروی سابق می‌پردازند و درصدد هستند تا فضا و دریچه‌ای که هرگز کمونیست‌ها از انقلاب اکتبر 1917 به آن نگاه نکرده‌اند، باز کرده و آنها را متوجه این مورد کنند که باور و ایمان به خداوند می‌تواند برای آنها راه‌گشا باشد.

این نامه در نخستین روز سال 1989 میلادی  برابر با 11 دی 1367 نگارش شد. درست همان زمانی که نیروهای نظامی شوروی در افغانستان حضور داشتند و در مرداب جنگ با نیروهای مجاهدین گرفتار شده و از سوی دیگر درگیر اوج جنگ سرد با آمریکا بودند و ریگان و گورباچف در بازی دو سرباخت برای شوروی مذاکره می‌کردند. این پیام امام برای آن بود که کمونیست‌ها بدانند که با این الهاماتی که از روح فلسفه و اعتقادی سوسیالیستی بهره می‌برند، هیچگاه آن‌ها را به سر منزل مقصود نمی‌رساند. در این پیام نکات بسیار مهمی وجود دارد. رهبر انقلاب ایران در بخشی از پیام به گورباچف با اشاره به اینکه امروز دیگر چیزی به نام کمونیسم در جهان نداریم، ادامه می‌دهند: ولی از شما جداً می‌خواهم که در شکستن دیوارهای خیالات مارکسیسم، گرفتار زندان غرب و شیطان بزرگ نشوید.

این صحبت‌های امام خمینی ناشی از این است که دیگر کمونیسم نمی‌تواند، دردی از مردم شوروی که از سال 70 دیگر آن کشور بزرگ نیست و 27 کشور دیگر از آن تجزیه شدند، دوا کند.

رهبر ایران در این نامه با بازخوانی اینکه دیوار برلین نمی‌تواند مردم را از یکدیگر جدا کند، هشدار می‌دهند: امروز دیگر دولت‌های همسو با شما که دلشان برای وطن و مردمشان می‌تپد هرگز حاضر نخواهند شد بیش از این منابع زیرزمینی و رو زمینی کشورشان را برای اثبات موفقیت کمونیسم، که صدای شکستن استخوان‌هایش هم به گوش فرزندانشان رسیده است، مصرف کنند.

بعد از دریافت نامه توسط گورباچف، هشت هفته می‌گذرد تا وی راضی شود که جواب این نامه را توسط ادوارد شوارد نادزه وزیر خارجه وقت شوروی به ایران ارسال کند. وقتی وزیر خارجه این کشور به جماران می‌رود در مقابل رهبر ایران بسیار مبهوت شده و امام نیز با حالتی سربلند وی را می‌پذیرد. 

گورباچف که روح اصلی  پیام امام خمینی (ره) را درک نکرده است و بیشتر بر حول این محورها نامه‌ای می‌نویسد که مشکلی با انقلاب ایران ندارد. وی در بخشی از نامه‌ای خود به تحولات عظیم در جهان، که اخیراً پدید آمده اشاره می‌کند و گفته است: فکر می‌کنیم می‌شود گفت که ما در آستانه یک نظام جدید اقتصادی و سیاسی قرار داریم و توافق‌های بسیار مهم به امضا رسیده است.

زمانی که پیام گورباچف تمام می‌شود، امام خمینی (ره) با نگاهی بسیار جدی به وزیر سابق خارجه شوروی می‌فرمایند: به ایشان بگویید که من می‌خواستم جلوی شما یک فضای بزرگ‌تر باز کنم. من می‌خواستم دریچه‌ای به دنیای بزرگ، یعنی دنیای بعد از مرگ که دنیای جاوید است را برای آقای گورباچف باز نمایم و محور اصلی پیام من آن بود. امیدوارم بار دیگر ایشان در این زمینه تلاش نمایند.

گورباچف پیام امام که عمق تقابل ایدئولوژیک رهبر ایران با بزرگ‌ترین ابرقدرت شرق بود را درک نکرد و بیشتر بر این خیال واهی قرار داشت که ایران برای مسائل جزئی سیاسی یا اقتصادی این نامه را نگارش کرده است. بر همین اعتقاد درست امام بود که شوروی و آخرین حکومت لنینی جهان در دسامبر سال 1991 از هم پاشیده شد و استان‌های شوروی به کشورهای مستقل تبدیل و گورباچف در ابتدا بازداشت و بعد از آن حکومت را در نطقی تلویزیونی به یلتسین تحویل داد. تمام دستاورد گورباچف نیز بعد از حکومتش به پیتزای فروشی تبدیل شد. این سرآغازی بر پایان کمونیسم بود.

انتهای پیام/4082/4071/ن