معروف‌ترین ارامنه‌ ورزش/ از آندو تا بزیک

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، هر‌‌از چند‌‌گاهی در فوتبال ملی یا باشگاهی بازیکنی از اقلیت ارامنه ظهور می‌کند تا به یاد چهره‌های قدیمی ارامنه در فوتبال کشورمان بیفتیم. زمانی ارامنه نقش کلیدی در رشته‌‌های مختلف ورزشی داشتند. به خصوص در رشته‌‌‌هایی چون مشت زنی که اکثر مدال‌‌های ایران در مسابقات آسیایی توسط آن‌‌‌ها به دست می آمد، اما با گذشت زمان و برچیده شدن باشگاه‌‌هایی چون آرارات، نقش ارامنه روز به روز کمتر و کمتر شد. به طوری که در فوتبال، طی یک دهه اخیر، به‌جز آندرانیک تیموریان، هیچ نام دیگری در تیم‌های ملی ایران به ذهن‌‌مان نمی رسد.

ارامنه غیر فوتبالی

در بازی‌های سومین دوره بازی‌‌های آسیایی در سال 1958، بوکس ایران برای اولین بار در مسابقات شرکت کرد. در آن مسابقات از 6 مدال‌آور ایران، چهار نفر از ارامنه بودند. این نفرات عبارت بودند از وارزیک قازاریان( برنده مدال نقره)، سورن پیرجانیان( برنده مدال نقره)، لئون خاچاطوریان( نایب قهرمان) و ایزار ایلخانوف( برنده مدال برنز). آلوش عباسی در 1966، ماسیس هامبارسومیان ، هاملت میناسیان و وارتکس پارسانیان دیگر افتخارآفرینان بوکس ایران بودند که از این میان ماسیس در بازی‌های آسیایی تهران برنده مدال طلا شد. با این حال، شاید کمتر کسی با این نام‌ها آشنایی داشته باشد. بی شک ارامنه فوتبالی مشهورترین ارامنه ورزش ایران هستند.

29 ارمنی در تیم های سرخابی

هر وقت یکی از ارامنه وارد تیم‌های استقلال یا پرسپولیس می‌شود بیشتر مورد توجه رسانه‌‌ها قرار می‌گیرد. برخلاف پرسپولیسی‌‌‌ها که در طول سال‌‌‌های شکل‌گیری این باشگاه تا امروز تنها از چهار بازیکن ارمنی استفاده کرده‌اند، آبی‌پوشان همیشه بهره فراوانی از ارامنه برده‌اند. به طوری که تاکنون 25 بازیکن ارمنی در این تیم بازی کرده‌اند. اما کدام بازیکنان در پرسپولیس توپ زده‌‌‌‌اند.

این نفرات عبارت اند از: ادوارد هاکوپیان( که در سه بازی دوستانه و تنها یک بازی رسمی برای سرخ‌ها به میدان رفت)، هنریک سرکیسیان که در اواخر دهه 40 و اوایل دهه 50 کمتر از 12 بازی برای پرسپولیس کرد. وازگن صفریان دروازه‌‌بان این تیم طی سال‌های 1356 تا 60 و سرانجام ادموند بزیک که از تابستان 75 تا فروردین 80 پیراهن قرمز را به تن کرد و 30 گل در لیگ برای این تیم به ثمر رساند.

از آشوت تا آندو

آبی‌پوشان از همان نسل اول خود نفراتی چون آشوت آودیان و پتروس باباجان را در ترکیب خود می‌‌دیدند. در اوایل دهه 30 وازگن ماتیان زاده از آبادان به این تیم آمد و ژرژ مارکاریان هم علاوه بر عضویت در تیم ملی، تحصیلات خود را تا دکترا ادامه داد. اونیک کارپتیان، کنستانت داوید‌خانیان و کارو حق‌وردیان دیگر چهره‌‌های مطرح دهه 40 تاج بودند که به تیم ملی هم رسیدند.

در دهه 50 آندرانیک اسکندریان و مائیس میناسیان به تاج آمدند و در اوایل دهه 60 استقلال نفراتی چون ویگن زینلی، ویگن کوائیان و مارکار آقاجانیان را در ترکیب خود دید. نفراتی که خیلی زود و در سال 62 راهی آرارات شدند. و سرانجام در دهه‌‌های 70 و 80 نفرانی چون سرژیک تیموریان، ادموند اختر، ژورس غازاریان، سبو شهبازیان و آندو تیموریان پیراهن آبی را به تن کردند.

زمین‌هایی که ادموند‌‌ها را پرورش دادند

ادموند بزیک فوتبال را از زمین‌های خاکی رافی و باشگاه سپاهان نارمک آغاز کرد و تا 15 سالگی آن‌جا بود تا این‌که مورد توجه آرارات قرار گرفت. رافیک آقاجانیان مربی نوجوانان آرارات بازی ادموند را پسندید و او راهی رده‌‌های بعدی این تیم شد. ادموند در سال 73 سرباز بود و نتوانست به پرسپولیس برود اما در سال بعد در جام آزادگان هر 9 گل آرارات را به ثمر رساند. امری که سبب شد سرانجام راهی پرسپولیس شود.

ادموند اختر هم کارش را از زمین رافی شروع کرد و در آرارات به دومین گلزن برتر لیگ بدل شد. او پس از آن 5پنج سال را در استقلال سپری کرد. اما به مرور زمان تمام آن زمین خاکی‌‌ها به ساختمان تبدیل شدند و نسل‌های بعدی نتوانستند جای این نفرات را بگیرند.

آخرین لژیونر

در دهه 70 سرژیک تیموریان برای مدتی کوتاه به دسته دوم آلمان ترانسفر شد و یک دهه بعد نوبت به برادرش آندرانیک تیموریان رسید که به لیگ انگلیس رفت. آندو دوران درخشانی در تیم‌های بولتون و فولهام سپری کرد اما عصر فوتبال ارامنه هم با آندو به پایان رسید و به نظر می‌رسد برای ظهور یک چهره دیگر از بین ارامنه، باید تا سال‌‌های سال منتظر بمانیم.

انتهای پیام/4051/