دشوار‌ترین قهرمانی سر آلکس فرگوسن

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، 31 دسامبر، سال‌روز تولد تاثیرگذارترین فرد در تاریخ باشگاه منچستریونایتد است. یونایتدی که بعد از عصر درخشان سر مت بازبی، دو دهه بود که سیر قهقرایی را طی می کرد و در تمام این سال‌ها نه تنها هرگز به جمع بزرگان جزیره بازنگشته بود بلکه حتی در سال 1974 به دسته پایین‌تر لیگ هم سقوط کرده بود. اما قرار بود این اتفاق توسط یک مرد اسکاتلندی رقم بخورد. آلکس فرگوسن اهل گلاسکو. اما خودش نظر دیگری داشت و می‌گفت از گوآن می آید نه گلاسکو. گوآن پایتخت کشتی‌سازی اسکاتلند بود و کارگران کشتی‌سازی با ضربات پتک و چکش خود، سخت‌کوشی را به فرزندان خود انتقال می‌‌دادند. آلکس فرگوسن هم با همین سخت‌کوشی دوران فوتبال را طی سال‌های 1957 تا 1974 سپری کرد و وقتی به عنوان مربی، آبردین را قهرمان جام برندگان جام اروپا کرد، نشان داد که می‌تواند به لطف همان سخت‌کوشی مردم گوآن، معجزه کند.

فرگوسن پس از یک سال مربیگری در تیم ملی اسکاتلند، راهی منچستریونایتد شد. اما در ظاهر خبری از معجزه در این تیم نبود. چهار سال تلخ گذشت و به نظر می‌رسید که او هم باید بدون جام یونایتد را ترک کند. تا این که مسابقات جام حذفی در فصل 90-89 فرا رسید..

یونایتد از سومین دور مسابقات حذفی وارد جام شد و در روز هفتم ژانویه در خانه ناتینگهام فارست به برتری(1-0) دست یافت. سه هفته بعد این تیم باز هم در خارج از خانه به میدان رفت. این بار مقابل هرفورد یونایتد. شیاطین سرخ باز هم با یک گل به برتری دست یافتند اما قرار نبود شانس به سراغ این تیم بیاید. آنها ناچار بودند در دور پنجم بازی‌های جام حذفی هم در خارج از خانه به میدان بروند. با این حال یک برد دیگر در انتظار آنها بود. یونایتد این بار در برابر نیوکاسل(3-2) به برتری دست یافت و آماده دور بعدی مسابقات شد. اتفاق جالب توجه این بود که یونایتد در مرحله بعد هم مجدداً باید در خارج از خانه به میدان می‌رفت. اما شفیلد یونایتد هم جلودار این تیم نبود و باز هم یک برد یک گله دیگر برای شاگردان فرگوسن به دست آمد.

حالا شاگردان مرد اسکاتلندی در نیمه نهایی بودند. جایی که مسابقات در زمین بی طرف برگزار می‌شد و از بد حادثه، یونایتد باید این بار هم در مین‌رود به میدان می‌رفت، زمین اختصاصی تیم همشهری و هواداران منچسترسیتی. در روز هشتم آوریل شیاطین سرخ بعد از 120 دقیقه نبرد با تیم اولدهاماتلتیک به تساوی 3 بر 3 دست یافتند تا مسابقه دو تیم تکرار شود. دیدار تکراری سه روز بعد برگزار شد و یونایتد این بار هم ناچار شد 120 دقیقه نبرد کند. نبردی که سرانجام با برتری 2 بر 1 یونایتد خاتمه یافت و شیاطین سرخ فینالیست شدند.

اما مسابقه فینال از سایر دیدارهای این تیم، دشوارتر بود. در حضور 80 هزار تماشاگر استادیم ومبلی، یونایتد از کریستال‌پالاس عقب افتاد، توسط بریان رابسون بازی را به تساوی کشاند و با گل مارک‌هیوز پیش افتاد اما مقدر بود که این بار هم کار به وقت اضافی کشیده شود. نیمه اول وقت اضافی با گل سوم کریستال‌پالاس همراه شد و به نظر می‌رسید که دست فرگوسن باز هم از رسیدن به جام کوتاه می‌ماند. اما مارک هیوز با زدن گل سوم یونایتد، همه چیز را به تساوی کشاند. در روز هفدهم می، مسابقه دو تیم تکرار شد و این بار تک گل لی مارتین، برتری تک‌گله یونایتد را رقم زد و اولین جام فرگوسن به دست آمد.

حالا دیگر دوران ناکامی یونایتد به پایان رسیده بود. این تیم یک سال بعد در مسابقات جام برندگان جام اروپا به میدان رفت و قهرمانی این تیم، پایانی بود بر غیبت پنج ساله انگلیسی‌ها از مسابقات اروپایی.

داستان قهرمانی‌های فرگوسن آغاز شده بود و تا بیش از دو دهه دیگر ادامه یافت...

انتهای پیام/ 4051/