ارمغان سیستم آموزشی بیمار، برای جوانان ترکیه

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، روزنامه تودی زمان (Today’s Zaman) مطلبی به قلم عثمان آنالان منتشر کرده که پیش‌بینی می‌کند احتمالا در سال‌های آینده، موج بیکاری تحصیلکرده‌ها باعث اختلال اجتماعی و حتی شورش‌ شود.

با اعلام نتیجه آزمون (LYS)(Undergraduate Placement Examination) که یکی از آزمون‌های پذیرش دانشجو در ترکیه است، از بین 2 میلیون داوطلب، یک میلیون و 200 هزار نفر در این آزمون پذیرش شده‌اند.

در مجموع از بین 823,739 صندلی دانشگاهی، 784,950 نفر در حال تحصیل در دانشگاه‌ها هستند. اگرچه هر ساله تعداد بسیار زیادی دانشجو وارد دانشگاه‌های ترکیه می‌شوند اما تمهیدی برای وضعیت اشتغال این حجم عظیم از دانشجو در نظر گرفته نشده است.

علی‌رغم افزایش فارغ التحصیلان بدون مهارت که محصول یک سیستم آموزشی نامطلوب و فقدان استراتژی اشتغال برای فارغ التحصیلان است، هر ساله هزاران دانشجوی دیگر در مقطع کارشناسی وارد دانشگاه‌های ترکیه می‌شوند.

پروفسور ابراهیم اورتاس، استاد دانشگاه چوکوروا که بر روی دلایل ناکارآمدی سیستم‌های آموزشی در ترکیه مطالعه می‌کند، عنوان کرد اکثر دانش‌آموزان دبیرستانی که در LYS ثبت‌نام کرده بودند دقیقا نمی‌دانند که به چه دلیل می‌خواهند وارد دانشگاه شوند و چه انتظاراتی از سیستم آموزشی باید داشته باشند.

اوتاس معتقد است در کشوری که رشد اقتصادی‌ پایین دارد، تولید ناخالص ملی‌اش از ده هزار دلار در سال تجاوز نمی کند و جذب سرمایه خارجی در سطح پایینی‌ست، افزایش تعداد جوانانی که بیکار هستند مسئله عجیبی نیست، این حجم از بیکاران ممکن است با یک جرقه باعث ایجاد اختلال اجتماعی و یا یک شورش علیه نظام شوند.

به عقیده اورتاس سیستم آموزشی ترکیه در بخش آموزش، روش‌ها، مضامین، امتحانات، برنامه‌ریزی‌های آموزش عالی در خصوص زبا‌ن‌های خارجی بسیار ناموفق عمل کرده‌اند و همین ناکارآمدی باعث شده است این کشور در سیستم بین‌المللی ارزیابی دانشجویان (PISA) و برنامه بین المللی ارزیابی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) ضعیف عمل کند. سیستم ‌آموزشی هر کشوری باید در جهت شکوفا کردن استعدادهای افراد واجد شرایط باشد. یک دانش‌آموز دبیرستانی باید منطقه کار خود، تحولات بین‌المللی، رشته‌ای که در حال تحصیل در آن است را به خوبی بشناسد و بتواند یک دیدگاه منحصر به فرد در حیطه تحصیلی‌اش ارائه دهد.

وی معتقد است تعداد دانشگاه‌ها بیش از حد نیاز کشور ترکیه است و دولت به جای افزایش تعداد دانشگاه‌ها باید بر روی افزایش مهارت‌های فردی و آکادمیک افراد کار کند و در پی ایجاد فرصت‌های شغلی برای افراد تحصیلکرده باشد.