ساخت نمونه آزمایشگاهی نانوذرات کاتالیستی در تصفیه پساب آلی در دانشگاه تبریز
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از روابط عمومی ستاد نانو، یکی از مشکلات اساسی صنعت تصفیه آب و پساب، وارد شدن حجم گسترده‌ای از انواع آلاینده‌های متنوع و پایدار به منابع آبی است که در برخی موارد حذف آنها با روش‌های متداول امکانپذیر نیست. بر این اساس نیاز به روش‌های جدید و مؤثر به وفور احساس می‌شود. در این میان، روش‌های اکسایش پیشرفته یکی از راهکارهای جدید حذف آلاینده‌ها محسوب می‌شوند.
به گفته دکتر محسن شیدائی، در این کار پژوهشی دو فرآیند مختلف اکسایش پیشرفته توسط یک کاتالیست مشترک انجام شده است تا روشی مؤثر برای حذف آلاینده‌های شیمیایی از منابع آبی معرفی شود.
وی در ادامه افزود: «هدف اصلی این تحقیق بررسی امکان استفاده از نانوذرات لپیدوکروسیت (γ-FeOOH) به عنوان کاتالیست، جهت حذف آلاینده‌های آلی از پساب حاوی این ترکیبات بود. برای این منظور امکان استفاده از این نانوذرات سنتز شده در تصفیه پساب نساجی کارخانه فرش و پتوی تبریز در حضور اکسید کننده معدنی H2O2 و امواج فراصوت طی فرآیند US/γ-FeOOH/H2O2 بررسی شد».
با توجه به توانایی این نانوذرات در تصفیه، استفاده از این کاتالیست باعث افزایش سرعت و کاهش هزینه فرایند تصفیه پساب حاوی ترکیبات آلی می‌شود. در ضمن با توجه به اینکه لپیدوکروسیت یکی از گونه‌های طبیعی اکسید آهن است که در لوله‌ها یا مخازن ذخیره آب نیز یافت می‌شود، لذا می‌توان این فرآیند را جزو فرآیندهایی با خطرات جانبی کمی دسته‌بندی کرد.
شیدائی معتقد است که با توجه به سادگی فرآیند، عدم نیاز به تجهیزات بسیار پیچیده، دسترسی آسان به مواد اولیه و عملکرد مناسب برای حذف آلاینده‌ها، امکان توسعه نتایج این طرح دور از انتظار نیست. لذا با تکمیل
با توجه به توانایی این نانوذرات در تصفیه، استفاده از این کاتالیست باعث افزایش سرعت و کاهش هزینه فرایند تصفیه پساب حاوی ترکیبات آلی می‌شود. در ضمن با توجه به اینکه لپیدوکروسیت یکی از گونه‌های طبیعی اکسید آهن است که در لوله‌ها یا مخازن ذخیره آب نیز یافت می‌شود، لذا می‌توان این فرآیند را جزو فرآیندهایی با خطرات جانبی کمی دسته‌بندی کرn |
مطالعات و امکان ایجاد مقیاس صنعتی، کاربرد اصلی این طرح در تصفیه تکمیلی پساب‌های حاوی ترکیبات آلی است که به تبع آن در صنایع مختلف شیمیایی، داروسازی، نساجی و چرم نیز قابل استفاده خواهد بود.
این محقق نحوه بررسی عملکرد این نانوکاتالیست را بدین شرح بیان کرد: «در ابتدا نانوذرات لپیدوکروسیت سنتز شدند و مشخصات ساختاری آنها توسط پراش اشعه X، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) و جذب سطحی نیتروژن شناسایی شد. در ادامه امکان استفاده از نانوذرات سنتز شده در تصفیه پساب نساجی کارخانه فرش و پتوی تبریز در حضور اکسید کننده معدنی H2O2 و امواج فراصوت، طی دو فرآیند همزمان فنتون هتروژن و تخریب سونوکاتالیستی هتروژن، بررسی شد. فرایند فنتون یک اکسیداسیون پیشرفته است که در دما و فشار محیط صورت می‌گیرد و سبب تجزیه ترکیبات سمی و پایدار به آب و دی اکسید کربن می‌شود. همچنین تأثیر عوامل مؤثر بر این فرآیند، نظیر میزان کاتالیست مصرفی، pH محیط و توان امواج اعمال شده بر عملکرد تصفیه در نظر گرفته شد.»
نتایج به دست آمده حاکی از این است که این فرآیند به طور مؤثری قادر به تخریب ترکیب رنگزای موجود در پساب نساجی به ترکیبات کوچک‌تر و در نهایت معدنی‌سازی آن است. از طرفی امکان استفاده مکرر از این کاتالیست در چندین مرحله تصفیه پشت سر هم وجود دارد. در نهایت چنین به نظر می‌رسد که فرایند پیشنهادی US/γ-FeOOH/H2O2 قابلیت استفاده در تصفیه پساب‌های رنگرزی و یا پساب‌های حاوی ترکیب‌های آلی از سایر صنایع را داراست.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر علیرضا ختائی، عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز و دکتر محسن شیدائی، عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی است.
انتهای پیام/