آیتالله گلپایگانی نخستین مدرسه دینی به سبک جدید را تأسیس کردند
به گزارش حوزه امام و رهبری گروه سیاسی خبرگزاری آنا، 24 جمادی الثانی 1414 برابر با 18 آذر 1372 آیتاللهالعظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی درگذشتند. ایشان از علما و مراجع تقلید برجسته زمان خود بودند و در زمان انتخاب رهبری بعد از امامخمینی(ره) بهعنوان رهبر بعدی در مجلس خبرگان مطرح شدند و آرای لازم را به دست نیاوردند.
حضرتآیتالله خامنهای در پیامی برای رحلت ایشان گفتند: با تأسف و اندوه فراوان، خبر مصیبت بار فقدانی بزرگ و جبرانناپذیر را دریافت کردم. عالم بزرگ، فقیه نامآور، مرجع عظیمالشأن، عبد صالح و تقی نقی زکی، آیتاللهالعظمی آقای حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی قدسالله نفسه و اعلیالله مقامه، دار فانی را وداع کردند و پس از عمری مشحون از حسنات با نامه عملی سرشار از خیرات و مبرات، دعوت معبود را لبیک گفته به پیشگاه محاسبه الهی شتافتند.
ایشان ادامه میدهند: اینجانب با قلبی متألم و با تضرع و ابتهال از حضرت حق جلت عظمته مسئلت میکنم که این میهمان نیکوکار و مطیع را با "سلام قولاً من رب رحیم، استقبال و ضیافت فرموده، به مرتبه والای لقاءلله نائل فرماید و بهترین پاداش صالحان را به وی ارزانی دارد. این شخصیت والای علمی کهنسال، در میان مراجع عظام تقلید، یکی از موفقترین و سعادتمندترینها بودند. 32 سال مرجع تقلید، حدود 70 سال مدرس حوزه علمیه قم و حدود 85 سال سرگرم فراگرفتن و آموختن فقه آلمحمد علیهمالسلام بودند.
رهبر معظم انقلاب در این پیام میفرمایند: نخستین مدرسه علوم دینی به سبک جدید را ایشان در قم تأسیس کردند. نخستین مؤسسه بزرگ قرآنی را ایشان در قم بنیان نهادند. نخستین فهرست بزرگ فقهی و حدیثی با استفاده از دانش و اختراعات جدید بشری را ایشان پدید آوردند. صدها مدرسه و مسجد و مؤسسه تبلیغ دین در سراسر کشور و در کشورهای دیگر بنیاد کردند، هزاران شاگرد را از فقه پخته و عمیق خود بهرهمند ساختند، بسیاری آراء و نظرات فقهی که حاکی از روشنبینی و ذهن نوگرای ایشان بود ارائه کردند و بالاتر از همه با منش و رفتار پرهیزکارانه و با طهارت و تقوایی که میتوانست برای علما و فقها، الگویی زنده و ملموس باشد، عمری پربرکت را به نزاهت کامل گذرانیدند.
ایشان در پیامشان مینویسند: آن بزرگوار یکی از اسطوانههای انقلاب و نظام جمهوری اسلامی بهشمار میآمد. در دوران اختناق و در مقابله با حوادث سهمگین سالهای تبعید امامخمینی قدس سره، مواردی پیش آمد که صدای این مرد بزرگ، تنها صدای تهدید کنندهای بود که از حوزه علمیه قم برخاست و به نهضت شور و توان بخشید. پس از پیروزی انقلاب، همواره در قضایای عمومی کشور، حضوری بارز و پشتیبانیای صریح از نظام جمهوری اسلامی و از مقام منیع رهبری و شخص شخیص امام راحل قدسالله نفسهالزکیه داشت و مورد تکریم و احترام بلیغ آن حضرت بود. فقدان این بقیهالسلف اعاظم، و این ملجاء و مرجع مؤمنان، ثلمهای بزرگ و ضایعهای جبرانناپذیر است.
اینجانب مصیبت این فقدان تأسف بار را به پیشگاه حضرت بقیهاللهالاعظم ارواحنافداه و به علمای عظام و مراجع تقلید و حوزههای علمیه و به عموم شیعیان و علاقمندان و مقلدان ایشان و بخصوص به بیت شریف و منیع و آقازادگان محترم ایشان تسلیت میگویم و در این شب جمعه و شب رحمت، لطف و تفضل و غفران الهی را برای ایشان مسئلت مینمایم.
انتهای پیام/4082/ن
انتهای پیام/