صف احمدینژادیها در دادگاه؛ شاکی یا بمبگذار خبری؟
ریشه این شکایت احمدینژاد به حدود دو سال قبل یعنی زمانی که دولت یازدهم سرکار آمد، برمیگردد. روحانی از همان ابتدایی که در رأس دولت یازدهم قرار گرفت، همواره به مشکلاتی که دولتهای نهم و دهم مسبب آن بوده اشاره کرده و دولت خود را میراثدار بسیاری از مشکلات دولت قبل دانسته است. در این مدت بارها او، اکبر ترکان و اسحاق جهانگیری در سخنرانیها و گفتوگوها، ابعاد محدودی از تخلفات دولت احمدینژاد و «آواری» را که بر سر کشور بر اثر تصمیمات دولتهای نهم و دهم فرود آمده است، بیان میکردند.
رئیسجمهوری خود شخصا آغازگر سخن گفتن درباره تخلفات دولتهای نهم و دهم بود. وی البته همیشه در لفافه سخن گفته و گاهی تأکید داشته است که خیلی نمیخواهد به گذشته بپردازد.
در مقابل این رویکرد دولت یازدهم و شخص حسن روحانی، گاهی برخی حامیان او معترض میشدند که چرا رئیسجمهوری به گذشته میپردازد و به کار امروز توجه نمیکند. از سوی دیگر برخی معتقدند روحانی باید با صراحت بیشتری از این «تخلفات» پرده بردارد. این گروه از حامیان دولت تأکید داشته و دارند مسیری که دولت در مواجهه با تخلفات دولت احمدینژاد در پیش گرفته است، شباهت زیادی به روش «بگمبگم» احمدینژاد دارد. این شیوه میتواند این ذهنیت را ایجاد کند که دولت روحانی نیز چیزی در چنته ندارد و صرفا به دنبال «فضاسازی» و «سیاهنمایی» از دولت قبل و انجام عملیات روانی است. از این رو، دولت باید در این شیوه تجدیدنظر کند و دست به افشاگری جدی بزند.
دولت یازدهم و خروج از شیوه بگمبگم
از میان یاران روحانی، گهگاه چهرههایی پیشتازی کردهاند و سعی دارند، مفاسد دولت قبل را روشنتر از دیگران با جامعه در میان بگذارند. اکبر ترکان، مشاور ارشد رئیسجمهوری و دبیر شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی، در پردهبرداری از تخلفات دولتهای قبل از دیگران صریحتر بوده است. او درباره موضوعاتی نظیر برداشت چند میلیاردی از حساب دولت برای راهاندازی دانشگاه ایرانیان، رانتهای اطرافیان رئیس دولت دهم در مناطق آزاد، خرید ماشینهایی برای اجلاس عدمتعهد که دولت به نزدیکانش فروخته است، در اختیار گرفتن برخی ساختمانها و خودروهای دولتی از سوی بعضی از مسئولان دولت محمود احمدینژاد سخن گفته است.
پس از ترکان، نوبت به اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیسجمهوری، رسید و در گفتوگوها و سخنرانیهایش بارها و بارها، درباره روی کارآمدن افرادی مانند بابک زنجانی، اخلال در بازار سکه و ارز، هدر رفتن درآمدهای هنگفت نفتی و غیره در دولتهای نهم و دهم مطالبی را طرح کرد.
اسحاق جهانگیری در فروردین 93 درباره کارنامه مالی دولت نهم و دهم گفته است: «تمام کارهایی که در سالهای گذشته با عنوان زودبازده و عناوین دیگر انجام شده، باعث شد میلیاردها تومان از منابع بانکها رفت و 80 هزار میلیارد تومان مطالبات معوق بانکهاست که اگر این پول به بانکها و فعالان اقتصادی برگردد، میبینیم چقدر از مشکلات برطرف خواهد شد.» و همچنین در جایی دیگر بیان کرد: «کسانی که درآمد نفت را ذخیره نکردند باید مؤاخذه شوند. در گذشته فروش نفت به برخی از نهادها و اشخاص انجام میگرفت اما در سیاست جدید دولت، فروش و صادرات نفت متمرکز شده است و صرفاً از طریق امور بینالملل شرکت ملی نفت ایران انجام میشود. در دولت گذشته متاسفانه برخی از محمولههای نفت ایران به برخی از اشخاص یا نهادها فروخته شد که با گذشت چند سال هنوز پول این نفتها به حساب خزانه واریز نشده است.»
در این میان، محمدعلی نجفی نیز که اینروزها در کسوت مشاور امور اقتصادی رئیسجمهوری و البته عضو شورایعالی میراثفرهنگی است، درباره مفاسد اقتصادی رویداده در دولتهای نهم و دهم سخن گفته است. او در پاسخ به شکایت مطرحشده علیه جهانگیری تأکید میکند که «بانک مرکزی دوران آقای احمدینژاد بعضی از این گزارشها را دادند و آقای جهانگیری هم مستند به همان گزارشها صحبت کردند.»
وی ادامه میدهد که «در مجموع اگر عملکرد هشتساله دولتهای نهم و دهم را مورد بررسی قرار دهید، متأسفانه با فساد اقتصادیای که در خیلی از دستگاهها نهادینه شده است، مواجه میشوید و اتفاقات خیلی تأثربرانگیزی که در بخشهای مختلف اقتصادی کشور افتاده است. مثلا مواردی در خود ریاستجمهوری مطرح شده که الان در حال بررسی و پیگیری است که مرتبط با آقای بقایی بوده است و باید دستگاه قضایی درباره آن تصمیمگیری کند. مواردی هم در سازمان میراثفرهنگی یعنی سازمانهای وابسته به ریاستجمهوری بوده و نیز مواردی هم در وزارتخانهها که اوج آن در وزارت نفت بوده است.»
استقبال متشاکی از پیشدستی شاکی
همه این اظهارنظرها آنقدر احمدینژاد را عصبانی کرده که باعث شده است تصمیم بگیرد از اسحاق جهانگیری شکایت کند. او با عنوان افترا و تشویش اذهان عمومی علیه معاون اول روحانی اقامه دعوا کرده است. مرد اول یاران او نیز علیه مصطفی پورمحمدی وارد عمل شده و از وزیر دادگستری شکایت کرده است.
عبدالرضا داوری، یکی از اطرافیان احمدینژاد، با اعلام خبر شکایت اسفندیار رحیممشایی از مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری، عنوان کرد: تمامی کارهای مربوط به این شکایت انجام شده است.
وی درباره دلیل شکایت مشایی از وزیر دادگستری گفت: آقای پورمحمدی در اظهارات اخیر خود عنوان کرده که مشایی نقش قابل توجهی در فساد سه هزار میلیاردی داشته در حالی که این مطلب صحت نداشته و مصداق افترا و نشر اکاذیب است.
وی گفت: وقتی آقای مشایی در جریان این اظهارات قرار گرفت عنوان کرد که نه تنها از پورمحمدی شکایت خواهد کرد بلکه تا پایان نیز این موضوع را دنبال میکند.
سیدعادل حیدری، وکیل احمدینژاد نیز پس از اعلام شکایت از جهانگیری و با اعلام خسته شدن رئیس دولتهای نهم و دهم از سکوت، درباره دلایل این شکایت گفت که «آقای جهانگیری در سالهای اخیر با هدف تخریب باورهای مردم و تشویش در اذهان عمومی، اقدام به طرح اتهامات بیاساس علیه دولت قبل کرده که در سطح وسیعی در رسانههای مکتوب و شبکههای مجازی و صوتی و تصویری منتشر شده است.»
وی افزود که «مقامات مسئول در دولت قبل بر این باور بودند که با سکوت و مدارا در قبال اینگونه اتهامات و اجتناب از هرگونه حاشیهسازی، به فراهم آمدن بستر مناسب و شرایط لازم برای کار و تلاش و خدمترسانی دولت کنونی به مردم، کمک کنند لیکن حجم وسیع افتراهای زدهشده از یکسو و تداوم این رفتارهای ناهنجار از سوی دیگر، اثبات کرد که استمرار این رویکرد اخلاقی و انسانی از سوی مقامات مسئول در دولت قبل، متاسفانه برخی تبعات سوء را برای مردم و نظام اسلامی به دنبال داشته است.»
حیدری در ادامه توضیحات خود اظهار کرد: «مدارا و سکوت مقامات مسئول در دولت قبل نسبت به افتراها و اکاذیب نسبت دادهشده، اولا این تصور نادرست را ایجاد میکند که گویا هیچ پاسخی در برابر اتهامات مطرحشده وجود ندارد، ثانیاً نشر وسیع اکاذیب علیه دولت قبل، دستمایهای برای تبلیغات سوء دشمنان بیرونی علیه نظام اسلامی قرار گرفته و ثالثاً سلامت افکار عمومی را تهدید کرده و آن را به طور مستمر با آسیبهای گسترده روحی و روانی مواجه ساخته است.»
با وجود این، وقتی خبر شکایت احمدینژاد از جهانگیری در رسانهها پخش شد، آقای معاون اول خوشحال شد و از این شکایت استقبال کرد اما گفت که «هنوز به صورت رسمی چیزی به من منتقل نشده است.»
حجتالاسلام غلامحسین محسنی اژهای، سخنگوی قوه قضائیه، نیز در آخرین اظهارنظر درباره شکایت محمود احمدینژاد از اسحاق جهانگیری گفت که «قطعا هر کسی شکایت کند٬ ثبت میشود. این شکایت نیز ثبت شده و در دادسرا به شعبه بازپرسی ارجاع شده و در مراحل کارهای دادسرایی است.»
وی افزود که «یکی از اقدامهای این مرحله آن است که از شاکی مستندات را میخواهند و از طرف مورد شکایت هم میخواهند که از خود دفاع کند. بنابراین باید این مرحله طی شود٬ این پرونده فعلا جاری است٬ اما در مورد موارد اتهامی از بیان جزئیات معذور هستم.»
مسئلهای به نام روی آنتن بودن
اینکه احمدینژاد در پیگیری این شکایت چقدر جدی است، جای سؤال دارد. شیوه احمدینژاد در همه این سالها، استفاده از عملیات روانی برای همراه کردن افکارعمومی با خود بهره برده است. او که هشت سال تمام، با اظهارنظرهایی درباره وجود فهرست مفسدان اقتصادی در جیبش، افکارعمومی را با خود همراه کرده بود، حالا در اوج افشاگریهای دولت یازدهم علیه خود و یارانش، دوباره به همین شیوه بازگشت.
احمدینژاد و اطرافیانش که این روزها چراغهای خاموش تحرکات سیاسی خود را روشن کردهاند و برای بازگشت به قدرت جدیتر هستند، به خوبی دریافتهاند که مسیری که دولت یازدهم در پیش گرفته است، نتیجه مورد انتظار آنها را به بار نمیآورد.
حالا سؤال مهم این است که آیا احمدینژادی که همه منتظر بودند روزی به عنوان متهم در دادگاهی حاضر شود و پاسخگوی اتهاماتی که درباره دولتش مطرح میشود باشد، اکنون به صورت جدی قصد دارد در دادگاهی به عنوان شاکی حاضر شده و این مجال را به دست خود برای دولت یازدهم فراهم کند که از همه آنچه در این دو سال علیه او گفته است، دفاع کند؟
حضور جهانگیری در دادگاه به عنوان متهم، قطعا نمیتواند با دست خالی باشد و این را احمدینژاد بهتر از هر کسی میداند. او همچنین میداند که در پیشگاه دادگاه باید مستند سخن بگوید و برخلاف آنچه در برابر افکارعمومی مطرح است، جریانسازی در دادگاه جایگاهی ندارد.
در این زمینه، یدالله طاهرنژاد، قائممقام حزب کارگزاران، در گفتوگو با خبرنگار آنا درباره شکایت احمدینژاد از جهانگیری گفت که «قطعا احمدینژاد دنبال محاکمه جهانگیری نیست و فقط میخواهد که از طریق این شکایت در آنتن باشد.»
وی افزود: همین که شما خبرنگاران و رسانهها پیگیر این شکایت هستید برای آقای احمدینژاد کافی است. او روزی مرتب در آنتن بود، اکنون که در آستانه انتخابات هستیم تصمیم دارد بازهم ذهنها را تحت تأثیر قرار دهد و سوژههایی را مطرح کند که او را در آنتن نگهدارد؛ چه سوژهای بهتر از شکایت از معاون اول.
این تحلیلگر سیاسی همچنین در پاسخ به این تلقی که برخی معتقدند خطری که احمدینژاد را در حضور در دادگاه تهدید میکند و آن این است که زودتر از اینکه به عنوان متهم در دادگاه حاضر شود و درباره تخلفات دولتش پاسخ دهد، خود این امکان را در زمانی کوتاهتر در حال فراهم کردن است»، تأکید کرد: هماکنون بسیاری از نزدیکان آقای احمدینژاد در چنگال قانون گرفتارند و در این بازجوییها مطالبی گفته خواهد شد یا شده است که متوجه خود احمدینژاد نیز میشود؛ از این رو او با آگاهی از این خطر برای خودش، قطعا در پیگیری شکایت جدی نخواهد بود و فقط به اینکه در صدر اخبار باشد فکر میکند.
احمدینژاد میداند آسیاب به نوبت است
حمید قزوینی، عضو مجمع نیروهای خط امام، هم درباره رفتار محمود احمدینژاد و اطرافیانش در شکایت از معاون اول رئیسجمهوری به آنا گفت که «به نظر میرسد آقای احمدینژاد و اطرافیانش در پی یک فرار رو به جلو، شکایت از معاون اول رئیس جمهوری را در دستور کار قرار دادهاند و میخواهند دائم خود را مطرح کنند و در تیتر اصلی اخبار حضور داشته باشند؛ آن هم در موضع پیشروانه و نه در موضع مغلوبانه.»
وی ادامه میدهد: «آنها میخواهد در پاسخ به اقلیت هوادارانشان بگویند که ما حرفهایی را که گفته میشود قبول نداریم و آنها را منصفانه نمیدانیم و خودمان به آن معترضیم و شکایت میکنیم.»
این فعال سیاسی در ادامه تصریح کرد که «به هر حال آقای احمدینژاد در ماجرای رحیمی و بقایی، پس از اینکه دستگاه قضا با آنها برخورد کرد، وضعیت منفعلانهای داشت و از آنجایی که میداند آسیاب به نوبت است و روزی نوبت به خودش میرسد باید از انفعال خارج شود و از خود تحرکاتی نشان دهد.»
قزوینی در پاسخ به این تحلیل که برخی معتقدند احمدینژاد با شکایت از جهانگیری، خود زودتر زمینه پاسخگویی به «تخلفات» دولتش را فراهم میکند، خاطرنشان کرد: «قرار نیست آقای احمدینژاد در این شکایت به نتیجه برسد. اینها فقط میروند که دائم در حال دویدن باشند و بمب خبری ایجاد کنند. آنها میخواهند که اگر به دادگاه میروند سروصدا و مظلومنمایی کنند. خیلی نتیجه برایشان مهم نیست، آنها میدانند که اگر در این فضا حضور نداشته باشند، برخورد با آنها آسانتر خواهد بود.»
انتهای پیام/