وعده‌های توخالی اروپا برای دوران «پساترامپ»
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا-مجتبی اسماعیلی: خلاف ایرانی‌ها که این روزها تلاش می‌کنند از تحریم آمریکا به‌عنوان ابزاری برای رشد و شکوفایی داخلی خود سود جویند، زاویه دید اروپایی‌ها به دوران پس از ریاست جمهوری دونالد ترامپ معطوف شده است و این را می‌توان از سیگنال‌هایی که از اروپا می‌رسد، فهمید. گاهی می‌گویند «منتظر باشید تا دو سال دیگر ترامپ از قدرت کنار می‌رود» و گاهی نیز می‌گویند «برای کمک به شما کانال مالی باز می‌کنیم».
ترامپ تصمیم خود را برای تنگ‌تر کردن دایره تحریم‌ها علیه ایران باوجود همه فشارهای جهانی و انتقادات قدرت‌های شرق و غرب، اجرایی کرد و طبق ادعای خود علاوه‌بر نام 400 شخص و شرکتی که در تحریم‌های قبلی بودند، نام 300 شخص و شرکت دیگر را افزوده است. ایران نیز درمقابل به‌طور علنی سخن از دور زدن تحریم‌ها به میان آورده و دراین‌میان ناکامی آمریکا در تحریم قطعی ایران و معاف شدن چندین کشور از دایره تحریم اقتصادی باعث شده است تا روند دورزدن تحریم‌ها تسهیل شود.
شیوه دورزدن تحریم‌ها خود نیازمند گزارشی کامل است که در این مقال نمی‌گنجد، ولی می‌خواهیم ببینیم اروپایی‌ها دوران «پساترامپ» را چگونه ارزیابی کرده‌اند که ادعا دارند اوضاع در آن زمان بهتر از اکنون خواهد شد و آیا این ادعا قابل اسناد و اعتماد است؟
«آندری باکتلسکی»، تحلیلگر سیاسی روس، چندی پیش در روزنامه کامرسنت گزارشی نوشت و در آن با بیان وعده و وعید اروپا به ایران برای تحمل سختی‌ها تا پایان دوره ترامپ، تأکید کرد: «هرچه به تحریم‌ها نزدیک‌تر می‌شویم، لحن اروپا دلسوزانه‌تر می‌شود. پیش‌تر آمریکا پرخاشگرانه صحبت می‌کرد، ولی بعد از مواضع اروپا مواضعش را اصلاح کرد، در ابتدا اطلاعاتی وجود داشت که نشان می‌داد واشنگتن در تلاش است تا ساختار SWIFT را به‌طور کل با بانک‌های ایرانی قطع کند، ولی بعد متوجه شدیم در این کار موفق نشده است. علاوه‌براین مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در بیانیه خود نام هشت کشور را از تحریم ایران معاف کرد و بعد این تعداد افزایش یافت. آنها حتی بر سر نیروگاه بوشهر به‌نتیجه قطعی نرسیده بودند و اینها نشان می‌دهد آمریکا در مقابل اروپا کوتاه آمده است».
وی با استناد به این موضوع بیان می‌کند اروپایی‌ها ممکن است اعتماد به‌نفس پیدا کرده و بر سر وعده خود برای صبر ایران تا پس‌از پایان دوران ریاست جمهوری ترامپ پافشاری کنند. آنها معتقدند آمریکا به‌اندازه‌ای درگیر بحران‌های جهانی شده است که توان این را ندارد خود را وارد تقابل با یک قدرت منطقه‌ای در غرب آسیا کند. این را می‌توان از سرشاخ شدن هند، عراق، ترکیه و چین و چند کشور دیگر آسیایی با آمریکا فهمید. همچنین درگیری با هند باعث شد موضع آمریکا درقبال چین رو به ضعف گرایش پیدا کند.
خلاف همه آنچه که اروپایی‌ها از ایران انتظار دارند باید گفت، سیاست دشمنی آمریکا درقبال ایران 40 سال است تغییر نکرده و هربار با تغییر رئیس‌جمهور جشنی می‌گیرند، سازی کوک می‌کنند و دور هم از دشمنی با ایران می‌گویند. آخرین‌بار باراک اوباما بود که با دستکش مخملی خود دست دوستی به‌سوی ایران دراز کرد و باوجود نهیب مقام معظم رهبری درباره ادامه دشمنی دشمن، برخی‌ها دوستی را خواب دیدند و مذاکراتی کردند، برجامی را به فرجام رساندند و آخر کار همان شد که رهبر انقلاب فرموده بودند؛ «این هم تجربه‌ای است».
اروپایی‌ها نیز امروز با ایران از در دوستی وارد شده‌اند، ولی دوستی آنها نه از سر حفظ توافق هسته‌ای و برجام بلکه از سر دشمنی با سیاست‌های شخص ترامپ است. همان «موطلایی» کارتون‌های غربی که بر سر کار نیامده زیر توافق آب و هوایی پاریس زد و اکنون نیز در جنگ سرد تجاری با اروپا و حتی چین است. به‌اعتقاد کارشناسان جهانی، اگر امروز اروپا با ایران همراه است، این همراهی نه به‌خاطر منافع ایران بلکه به این‌خاطر است که ایران را به‌عنوان یک قدرت منطقه‌ای و جهانی همراه خود در تقابل با آمریکا کند. به‌اصطلاح اروپا می‌خواهد سبد یاران خود را در تقابل با آمریکا پر کند، وگرنه آنها به‌اندازه‌ای قدرت دارند که بتوانند گلیم خود را در حوزه تقابلات داخلی از آب بیرون بکشند.
انتهای پیام/4033
انتهای پیام/