نسترن عکاشه

نسترن عکاشه مدیر موزه هنرستان هنرهای زیبای اصفهان در گفتگو با آنا گفت: در از بین رفتن رشته‌های صنایع دستی در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان هم آموزش و پرورش مقصر است و هم وزارت فرهنگ و ارشاد کوتاهی کرده است. بیش از این فرهنگ و هنر به صورت ثابت برنامه‌ریزی شده و رشته‌های هنری به صورت کلاسیک در این هنرستان تدریس می‌شد. شرح درس‌ها هم مشخص بود و هنرجویان براساس علاقه در این رشته‌ها شرکت می‌کردند اما اواسط دهه هفتاد بود که نظام آموزشی تغییر کرد و به نظام جدید تبدیل شد. همین مساله باعث شد در برنامه هنرستان‌ها دخل و تصرف ایجاد شود و هنرستان هنرهای زیبا که زمانی استقلال داشت و شرح دروسش را به عنوان نمونه به هنرستان‌های دیگر می‌داد به عنوان زیرمجموعه آموزش و پرورش قرار گرفت. در این مقطع فرهنگ و ارشاد نیز کوتاهی کرد و همت نکرد که هنرستان را از تابعیت آموزش و پرورش خارج کند. در واقع نظامی که پیش از این حاکم بود برعکس شد و هنرستان زیرمجموعه آموزش و پرورش شد. این تغییرات باعث شد شرح دروس تغییر کند به‌طور مثال رشته صنایع دستی پیش از این به صورت مستقل آموزش داده می‌شد. مینیاتور، فرش و صنایع چوب هر کدام به صورت رشته مستقل آموزش داده می‌شدند اما با تغییرات نظام آموزشی این رشته‌ها در یک رشته تجمیع و به نام صنایع دستی ارائه شد. در واقع گریزی بود به چند رشته هنری و در واقع تخصص رفته رفته کم‌رنگ شد تا سال گذشته نیز رشته صنایع دستی در این هنرستان ارائه می‌شد اما متاسفانه سال گذشته باز نیز تغییرات اعمال و صنایع دستی مختص بافت فرش و گلیم و جاجیم شد که باید گفت این رشته به تنهایی برای جوان‌ها خصوصا پسرها هیچ جذابتی ندارد و ما عملا صنایع دستی حذف شد. البته تلاش کردیم دانش‌‌آموزانی که از نظر تحصیلی موفق بودند را جذب کنیم و نگذاشتیم کارگاه‌های صنایع دستی به صورت کامل حذف شود اما با این حال این چیزی نیست که هنرستان هنرهای زیبا را که در اوج قرار داشت را در جایگاه خود نگه دارد. سال گذشته نیز جلساتی با حضور استاندار، استاد فرشچیان و سایر مسئولان استانی برگزار شد اما تا به اینجا هنوز نتیجه‌ای حاصل نشده است.

عکاشه ادامه داد: مهم نیست که چه تعداد دانش‌آموز در این کلاس‌ها درس بخوانند ما همیشه در کلاس‌های تخصصی بین 4 تا 7 دانش‌آموز بیشتر نداشتیم. در واقع دانش‌آموزان دروس علمی را در یک کلاس می‌گذراندند و در دروس تخصصی را در کارگاه‌ها دنبال می‌کردند در واقع به این روش توانمندی افراد بیشتر می‌شد و ملاک عمل میزان قدرت دانش‌آموز در ارائه کارهای هنری بود. اساتید خوبی نیز داشتیم و در واقع این اساتید با فراق خاطر نقاط ضعف را شناسایی می‌کردند و با دنبال کردن آن تلاش می‌کردیم هنرمندان خوبی به جامعه تحویل بدیم اما به دلیل تغییر و تحولات پیشامده از حضور بسیاری از این اساتید محروم ماندیم. در حالی که با ریشه‌یابی از این مسائل باید بگوییم این مشکلات قابل حل است و می‌توان هنرستان هنرهای زیبا را به روزهای اوجش برگردانیم.

آموزش و پرورش نیز در این میان می‌تواند شرح دروس را از وزارت فرهنگ و ارشاد بگیرد و این موضوع پیچیده‌ای نیست و نیاز به همراهی و همکاری بین دو وزارت خانه آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد دارد. در واقع باید گفت: فرهنگ و ارشاد وظیفه اصلی‌اش تعلیم نیست اما از ابتدای این هنرستان زیرمجموعه وزارت ارشاد بوده است. در واقع هدف اصلی این بود که برای دیگر مراکز هنری الگو قرار گیریم اما اصل قضیه این است که باید تلاش کنیم فضا را به شکل سابق برگردانیم.

وی با اشاره به اینکه هر کاری همت می‌خواهد و نباید مشکلات را بر دوش امکانات بیندازیم گفت: نباید به بهانه نبود امکانات دست روی دست گذاشت و کاری انجام نداد.

به‌طور مثال برای موزه با وجود عدم تامین بودجه تلاش کردیم به وضعیت آثار موضع رسیدگی کنیم البته اگر حمایت مالی می‌شد مسلما کار بهتری صورت می‌گرفت اما به جرات می‌توان گفت جدای از هزینه‌های مالی وارد گود شدیم و تلاش می‌کنیم آثار فاخر موزه را حفظ کنیم زیرا معتقدیم چیزی نیست که شدنی نباشد و با این کار فضا را برای ورود گردشگران خارجی نیز برای بازدید از موزه فراهم می‌کنیم.