مدافعان حرم نبودند راهپیمایی اربعین هم نبود
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، رهبر معظم انقلاب اسلامی روز دوشنبه سی‌ام مهرماه در دیدار جمعی از خانواده‌های شهدای مدافع حرم، با اشاره به شباهت حرکت مدافعان حرم اهل‌بیت علیهم‌السلام در سال‌های اخیر با حرکت کسانی که در دوران خلفای عباسی با نثار جان خود نگذاشتند قبر مطهر سیدالشهدا از بین برود، فرمودند «اگر آنجا کسانی فداکاری نمی‌کردند، امروز شوکت و هیمنهٔ محبت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) این‌جور دنیا را فرا نمی‌گرفت. این خشت اول و اصلی این کار را همان کسانی مانند گذاشتند که در واقع جانشان را برای زیارت قبر اباعبدالله (علیه‌السلام) فدا کردند. این بچه‌های شما هم همین‌جور... اگر این کسانی که رفتند آنجا مجاهدت کردند نبودند، دشمن تا نزدیکی قبر مطهّر حضرت اباعبدالله، چند کیلومتری کربلا، جلو آمده بود».
متن بیانات رهبر انقلاب در این دیدار به شرح زیر است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
خیلی خوش‌آمدید برادران عزیز، خواهران عزیز، خانواده‌های مکرّم و معظم شهدای عزیزمان! حرکت این شهدای شما که در این برهه در خارج از کشور به شهادت رسیدند، در واقع شبیه حرکت آن‌کسانی است که با جان خودشان توانستند قبر حضرت اباعبدالله را حفظ کنند. یک روزی بود که خلفای بنی‌عباس همت گماشته بودند که قبر مطهر حضرت اباعبدالله و لابد به‌تبع آن، بقیه قبور مطهره را از بین ببرند؛ یک عده‌ای با جان خودشان نگذاشتند؛ یعنی (آن‌ها) گفتند اگر بیایید، دستتان را قطع می‌کنیم، پایتان را قطع می‌کنیم، شما را به قتل می‌رسانیم؛ درعین‌حال [این‌ها] رفتند. همان رفتن‌ها بود که حالا رسیده به 20 میلیون زائر پیاده اربعین. اگر آنجا کسانی فداکاری نمی‌کردند، امروز شوکت و هیمنهٔ محبت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) این‌جور دنیا را فرا نمی‌گرفت؛ که شما می‌بینید در راهپیمایی اربعین از کشورهای مختلف (از فارس و ترک و اردو و کشورهای اروپایی و حتی از آمریکا) افرادی بلند می‌شوند می‌آیند آنجا؛ این [کار] را چه کسی کرد؟ این خشت اول و اصلی این کار را همان کسانی گذاشتند که درواقع جانشان را برای زیارت قبر اباعبدالله (علیه‌السلام) فدا کردند. این بچه‌های شما هم همین‌جور؛ اگر چنانچه این فرزندان عزیز شما، شهدای عزیز شما، این کسانی که رفتند آنجا مجاهدت کردند نبودند، دشمن تا نزدیکی قبر مطهر حضرت اباعبدالله، چند کیلومتری کربلا، جلو آمده بود؛ با خمپارهٔ کوتاه‌بُرد (خمپارهٔ ۶۰) کربلا را می‌زدند؛ این‌قدر نزدیک آمده بودند! به کاظمین نزدیک بودند، به زینبیه نزدیک بودند، در واقع [آنجا را] محاصره کرده بودند. این جوان‌های شما رفتند در خلال هزاران نفرِ دیگر، رفتند این بلا را از سر اسلام و مسلمین در واقع رفع کردند؛ کار بزرگی که این جوان‌های شما انجام دادند، این است. و این برای خدا بوده؛ والا ما که کسی را تشویق نکردیم [برود]؛ مثل دورهٔ جنگ که تشویق می‌کردیم و امام دستور می‌دادند و مارش عملیات می‌زدند؛ این خبرها نبود، اما درعین‌حال این جوان‌ها با شوق، با التماس، با علاقه‌مندی، بلند شدند رفتند؛ این اخلاص است دیگر؛ این اخلاص را خدای متعال برکت می‌دهد. ان‌شاءالله در آینده نه‌چندان دوری، برکات این‌ها را دنیای اسلام خواهد دید.
البته برای شماها -چه پدر، چه مادر، چه همسر، چه فرزند، چه برادر و خواهر- سخت است، [این] معلوم است، لکن خب این سختی‌ای است که در مقابلش چشم‌روشنی خدای متعال هست که به صابرین وعده فرموده که «أُولٰئِکَ عَلَیهِم صَلَواتٌ مِن رَبِّهِم وَ رَحمَة»؛(۱) خدای متعال بر کسانی که صبر می‌کنند در این مصائب، درود می‌فرستد و صلوات می‌فرستد و رحمت می‌فرستد؛ این وعدهٔ الهی است، آیه قرآن است؛ ان‌شاءالله مشمول این الطاف الهی خواهید بود. خداوند ان‌شاءالله ما را هم به این جوان‌های شما ملحق کند؛ ما هم دنباله همان‌ها، در همان راه حرکت کنیم و به همان سرنوشت برسیم. خب یک صلوات دیگر بفرستید.
۱) سورهٔ بقره، بخشی از آیهٔ ۱۵۷
انتهای پیام/4071/پ
انتهای پیام/