امضاهای بی‌دفاع!
گروه دانشگاه خبرگزاری آنا؛ متین منتظمی - چندی پیش بیانیه‌ای تحت عنوان «بیانیه جمعی از اندیشمندان، صاحب‌نظران و دانشگاهیان پیرامون مسائل جاری کشور و پیشگاه ملت بزرگوار ایران، مقام معظم رهبری و سران محترم قوا» توسط برخی از اساتید دانشگاهی منتشر شد که در آن به برخی از مسائل روز و البته با نگاه مغرضانه و یکطرفه پرداخته شده است. تا جایی که نویسندگان همین بیانیه نیز در هیچ مجمعی حاضر به سخن گفتن در این‌باره نیستند.
این بیانیه واکنش‌های بسیاری را در پی داشت و بسیاری از مجامع نخبگان و اساتید دانشگاه‌های کشور نیز به آن واکنش‌های مختلفی نشان دادند. حجت‌الاسلام علی ذوعلم عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه یکی از مهمترین منتقدان این بیانیه است.
ذوعلم پس از انتشار بیانیه مذکور، نامه‌ای به نجفقلی حبیبی، یکی از اساتید امضاکننده آن نوشت و در آن ضمن اعلام انتقادات، آمادگی خود برای گفتگو و مناظره با امضاکنندگان بیانیه در رابطه با موضوعات مطرح شده را اعلام کرد.
نکته قابل توجه اینجاست که علی‌رغم تأکید صاحبان امضای بیانیه، پاسخی به درخواست ذوعلم داده نشده و نویسندگان آن سکوت را ترجیح داده‌اند. همین موضوع باعث شد تا روز گذشته، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه دومین نامه خود را به این اساتید نوشته و برای بار دوم آن‌ها را به مناظره دعوت کند.
ذوعلم در بخشی از نامه اول خود نوشته است: «جمع مسائل متعدد و موضوعات ناهم‌سنخ در مسئله واحد، زمینه خلط مبحث، مغالطه، تناقض و ابهام در طرح مسائل و راه‌حل‌ها را فراهم می‌آورد. اگر در تحلیل مسائل اجتماعی معلوم نشود که علل و زمینه‌های یک کاستی و اشکال چیست و به‌طور واضح مسئول یا مسئولان رفع آن و راهکارهای حل مسئله ذکر نگردد، کمکی به رفع اشکالات نخواهد شد، بلکه مبهم‌گویی و درهم‌نگری مسائل، فهم آن را دشوار خواهد ساخت.»
در ادامه این نامه آمده است: «امروز هم اجرای پیشنهاد تلویحی ـ بلکه صریح ـ این بیانیه به رهبر معظم انقلاب، خواسته یا ناخواسته زمینه فتنه‌ای بزرگ‌تر از فتنه سال ۸۸ را فراهم خواهد ساخت. توضیح و استدلال این مطلب، نشستی حضوری را می‌طلبد که می‌توان در جمع دوستان امضاءکننده بیانیه به گفتگو پیرامون آن پرداخت.»
پس‌ازاینکه هیچ پاسخی از طرف امضاکنندگان بیانیه مذکور دریافت نشد، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه در دومین نامه که 30 مهرماه نوشته شده بود درخواست خود را تکرار کرد و نوشت: «اکنون که بیش از 10 روز از ارسال نامه مورخ ۹۷/۷/۱۷ این‌جانب در مورد دعوت به گفت‌وگو پیرامون بیانیه‌ای که امضا نموده‌اید می‌گذرد و هنوز اجابتی از سوی جنابعالی دریافت نشده است، لازم می‌دانم نکاتی را مطرح کنم و مجدداً بر ضرورت گفتگو و آمادگی خودم تأکید نمایم. بنده به تأسّی از سیره و دیدگاه استاد بزرگوار شهید آیت‌الله بهشتی و تأکیدات رهبر فرزانه انقلاب بخصوص در دو دهه اخیر در مورد گفتگو و مناظره و آزاداندیشی به‌ویژه در فضاهای علمی و پژوهشی، به‌جدّ معتقدم که گفت‌وگوهای آزاداندیشانه در زمینه مباحث اساسی فکری و اجتماعی، تنها راه تبادل نظرهای جدی و تبیین حقایق، بخصوص برای نسل جوان دانشگاهی است. جنابعالی که این بیانیه را امضا کرده‌اید قاعدتاً دعاوی و مواضع مهمی را که در آن مطرح‌شده، منطقی و درست می‌دانید و طبعاً از گفتگو پیرامون آن باید استقبال کنید.»
ذوعلم در ادامه این نامه با تأکید بر اینکه طرح چنین موضوعاتی، تحلیل و دفاع از آن را نیز می‌طلبد نوشت: «آیا به نظر شما برای تبیین این مطلب مهم و برخی نکات دیگری که در نامه قبل اشاره شد، نیازی به گفتگو نیست؟ آیا مخاطبان بیانیه شما حق ندارند در فضایی علمی و به دور از جنجال‌های جناحی و رسانه‌ای، به تأمل در باب این گفتمان بپردازند؟!»
گفتنی است نگارش این دو نامه فضای گفتگو، نقد و بحث را ایجاد کرده است تا بتواند در رابطه با شبهاتی که توسط نگارندگان بیانیه چند روز پیش مطرح شده پاسخ دهد.
با این همه بعد از گذشت بیش از 10 روز از نامه اول و نگارش نامه دوم انتظار افکار عمومی این است تا با پاسخگویی طرف مقابل، فضای بحث پیرامون موضوع مطرح شده باز شود چرا که در صورت عدم پاسخگویی و حضور امضاکنندگان بیانیه در گفتگوی متقابل، این پرسش در اذهان عمومی شکل می‌گیرد که این اساتید دانشگاه بیانیه مذکور را نپذیرفته‌اند و یا در صورت پذیرش حاضر به دفاع از اندیشه خود نیستند که در صورت صحت این مسئله، اصل صداقت بیانیه زیر سؤال رفته و آن را بی‌ارزش خواهد کرد.
باید منتظر ماند و دید که پس از انتشار دومین نامه دعوت به گفتگو توسط علی ذوعلم، نجفقلی حبیبی و سایر امضاءکنندگان بیانیه «جمعی از اندیشمندان، صاحب‌نظران و دانشگاهیان پیرامون مسائل جاری کشور» چه پاسخی ارائه خواهند داد.
انتهای پیام/پ
انتهای پیام/