فشن‌‌شو در راهروهای دانشگاه

گروه دانشگاه خبرگزاری آنا‌،  دانشگاه یا فشن‌شو؟ دانشگاه یا مزون لباس‌های مد روز؟ 

«دخترانه و پسرانه»، «استایل زیبای دانشجویی»، «استایل‌هایی که می‌توانید با دوستتان ست کنید»

جمله‌هایی کوتاه در توضیح یا کپشن عکس‌هایی در صفحات اینستاگرام از مدل‌های دانشجویی؛ صفحه‌هایی به نام مد و لباس دانشجویی.

هر کسی با یک جستجوی ساده با هشتگ استایل دانشجویی یا مد دانشجویی می‌تواند به ده‌ها پیج وطنی دسترسی پیدا کند که کارشان عرضه مدل‌های دانشجویی است.

عکس‌های دخترانی با آرایش غلیظ که به‌صورت زیرکانه نه در مزون و آتلیه بلکه در خیابان و پارک گرفته شده تا کاملاً طبیعی به ذهن مخاطب استایل یک دانشجو را تداعی کند.

مانتوهای به‌اصطلاح جلو باز، شلوارهای کوتاه، آستین‌های کوتاه یا بالازده در اکثر مدل‌های دخترانه و شلوارهای پاره و لباس‌های تنگ در بیشتر مدل‌های مردانه دیده می‌شود.

در برخی از این صفحات مجازی، ست‌های لباسی عرضه شده که دانشجویان را ترغیب می‌کند که با همکلاسی یا هم‌خوابگاهی خود از این نوع لباس‌ها استفاده کرده و به اصطلاح تیپ خود را ست کنند.

تبلیغات زیرکانه و هوشمندانه برای جذب دانشجویان

صاحبان پیج‌های مد و لباس دانشجویی اگر نیتی غیر از سودآوری نداشته باشند هم بسیار هوشمندانه پیش رفته‌اند. با توجه به اینکه در حال حاضر درصد بالایی از دختران و پسران، دانشجو هستند و همچنین با توجه به ترویج شبکه‌های مجازی و فروشگاه‌های اینترنتی، فروشندگان این لباس‌ها به‌راحتی از عنوان دانشجو استفاده کرده و با تبلیغات گسترده دانشجویان را جذب می‌کنند.

تبلیغ‌ها به‌گونه‌ای انجام می‌شود که دانشجو حتی اگر تمایل به پوشیدن این لباس‌ها در دانشگاه نداشته باشد برای پوشش خیابانی و خارج از دانشگاه خود از آنها استفاده کند.  در برخی از این پیج‌ها برای مشارکت بیشتر دانشجویان از آنها خواسته شده تا عکس‌ها و استایل دانشجویی خود را در حالت‌ها و مکان‌های مختلف ارسال کنند. البته این حرکت هنوز با استقبال زیادی از سوی دانشجویان روبرو نشده است ولی طبق تجربه ثابت شده، دیری نمی‌گذرد که دانشجویان شروع به فرستادن عکس‌های تکی و دسته‌جمعی خود برای انتشار در این پیج‌ها خواهند کرد.

نظرخواهی از مخاطبان برای نظر دادن به استایل‌های ارائه شده یکی دیگر از راهکارهای آنهاست که مخاطبان را جذب می‌کند. به این صورت که در یک پست سه عکس قرار داده شد و از مخاطبان خواسته شده تا در قسمت کامنت‌ها به تیپ‌های مورد علاقه خود رأی دهند.

ماهواره، اینترنت، بلوتوث و گوشی‌های هوشمند و اکنون هم شبکه‌های مجازی راه‌هایی بود که تغییر فرهنگی و رفتاری محسوسی در جامعه و به‌ویژه قشر جوان و دانشجو ایجاد کرد. نگارنده در این گزارش قصد پرداختن به چرایی ایجاد این تغییر ذائقه فرهنگی و رفتاری ندارد ولی باید اشاره کرد که متأسفانه مسئولان فرهنگی همیشه یک گام از تکنولوژی و فضای آن عقب ماندند و نتوانستند درک درستی از فرهنگ‌سازی به‌وسیله تکنولوژی‌های روز داشته باشند و در مقابل آن بایستند.

 خوشبینانه‌ترین حالت این است که تصور کنیم در حال حاضر صفحات مجازی مد و لباس فقط در فکر فروش هستند اما زمانی که موفق شده و با استقبال از سوی دانشجویان روبرو شوند، قطعاً اینستاگرام و صفحات مد و لباس دانشجویی آن، محلی برای تعیین نوع پوشش جوانان و دانشجویان خواهد شد که دیگر نمی‌توان با صدها و هزاران جلسه، فرهنگ‌سازی در پیش گرفته  و در برابر فعالیت‌های این پیج‌ها مقابله کرد یا آنها را نادیده گرفت.

بنرهایی به‌نام آیین‌نامه‌های پوشش دانشجویان

می‌توان ادعا کرد تقریباً هیچ‌یک از استایل‌هایی که به‌عنوان استایل دانشجویی عرضه می‌شود قابل پوشیدن در دانشگاه نیست و با آیین‌نامه پوشش دانشگاه‌های کشور همخوانی ندارد؛ اما متأسفانه آیین‌نامه‌های پوشش و حجاب در دانشگاه، استفاده‌ای بیش از همان بنرِ اتاق نگهبانی دانشگاه‌ها ندارد.

با درنظر گرفتن 10 اولویت مهم برای دانشجو، دغدغه پوشش و مد و لباس قطعاً در هیچ‌کدام از آنها نمی‌گنجد. با این همه، اگر فرهنگ و هویت دینی و ملی و هزاران معیار و شاخص دیگر را کنار بگذاریم نمی‌توان به‌راحتی از این مسئله گذشت که شأن دانشجو اجازه استفاده از هر نوع پوشش و ظاهری را برای حضور در محیط علمی دانشگاه نمی‌دهد.

این جمله که تمام دانشگاه‌های دنیا قانونی برای پوشش دانشجویان دارند شاید تکراری باشد؛ اما هنوز هستند مسئولانی که معتقدند نباید در پوشش دانشجویان دخالتی داشت.

 انتهای پیام/4007/پ