بحران امنیت در شبه‌جزیره کره

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ از زمان توقف جنگ کره در 1953، همیشه سطح تنش در شبه‌جزیره کره بالا بوده است. این تنش‌ها با تلاش کره شمالی برای کسب فنّاوری موشک‌های بالستیک و دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای به اوج خود رسید. آزمایش‌های موشکی کره شمالی و ادعای این کشور  در خصوص ساخت موشک‌های قاره‌پیمایی که حتی توان هدف قرار دادن خاک آمریکا را داشتند بر سطح تنش‌ها در منطقه افزود.

این آزمایش‌ها آمریکا و متحدان آن در منطقه ازجمله ژاپن و کره جنوبی را بسیار نگران کرد؛ اما در این میان کشورهایی چون چین و روسیه به‌عنوان دوستان نزدیک کره شمالی نیز از این آزمایش‌ها و بالا رفتن سطح تنش بسیار نگران بودند.

آژانس‌های امنیتی دفاعی آمریکا معتقدند که کره شمالی با افزایش سرمایه‌گذاری در صنعت هسته‌ای خود توانسته است 13 تا 20 کلاهک هسته‌ای برای خود بسازد. در کنار این موضوع انتشار عکس رهبر کره شمالی با کلاهک بمب اتمی باعث شد تا بسیاری معتقد باشند کره شمالی خود را برای حمله اتمی به خاک آمریکا آماده می‌کند.

پیش از به قدرت رسیدن دونالد ترامپ در آمریکا و بالا گرفتن سطح تنش‌ها، دولت چین همیشه سعی می‌کرد تا به‌عنوان میانجی در این موضوع وارد شود و از کره شمالی به‌عنوان ابزاری برای گرفتن امتیاز از آمریکا استفاده کند، ولیکن بعد از بالا گرفتن تنش‌ها، چین از سه موضوع بسیار نگران بود.

اولین مورد نگرانی چین بحث نزدیکی مراکز آزمایش هسته‌ای کره شمالی به چین بود، به‌طوری‌که این مرکز در حدود 80 کیلومتری استان جی‌لین قرار دارد و در صورت حمله به این تأسیسات، این کشور دچار یک بحران زیست‌محیطی در مناطقی جنوبی می‌شود.

اما مسئله دوم، بحث ورود آمریکا به منطقه و در مجاورت چین است که این کشور را نگران کرده است تا آمریکا از این طریق حلقه فشار را بر چین بیشتر کند. مسئله سوم نگرانی چین به از دست دادن ابزار دیپلماتیک خود در مقابل آمریکا است که در گفتار دونالد ترامپ در یادآوری مسئولیت چین برای حفظ آرامش در منطقه می‌توان دید.

از زمان به قدرت رسیدن دونالد ترامپ در آمریکا، وی با افزایش تهدیدهای خود که تهدید متقابل رهبر کره شمالی را نیز دربرداشت، سعی کرده است چین را از این معادله حذف کند.

در حقیقت دونالد ترامپ در رابطه با کره شمالی دو هدف را پیگیری می‌کرد. یکی کاهش نقش چین و گرفتن ابزار دیپلماتیک از آن، همان‌طور که دغدغه خود دولتمردان چینی هم هست. دوم این‌که دونالد ترامپ سعی می‌کند تا نشان دهد رئیس‌جمهوری قوی‌تر از رؤسای جمهور قبلی آمریکا است و با این کار بر وجهه خود در داخل آمریکا بیفزاید.

به همین دلیل بود که وی خیلی زود تمایل خود به مذاکره دوجانبه را نشان داد تا بتواند به آنچه در داخل آمریکا نیاز دارد دست یابد. از سویی رهبری کره شمالی نیز به خواسته دونالد ترامپ مبنی بر ملاقات دوجانبه در سطح سران دو کشور تن داد تا از میزان تنش‌ها بکاهد.

ملاقات دو رهبر در سنگاپور و رفتار دوستانه‌ای که باهم در مقابل دوربین‌های خبری از خود نشان دادند، باعث گردید هر دو طرف امتیازاتی را به نام خود ثبت کنند. دونالد ترامپ موفق شد در داخل آمریکا اعلام کند که تنها رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بوده که در جهت خلع سلاح اتمی کره شمالی قدم برداشته و با ابتکارات شخصی خود و قول‌هایی که از رهبری کره شمالی دریافت کرده به سمت خلع سلاح هسته‌ای شبه‌جزیره کره نزدیک می‌شود. حتی بدون آن‌که امتیازی به کره شمالی بدهد نسبت به تمدید تحریم‌های آن کشور نیز اقدام نمود.

اما این سؤال اساسی مطرح می‌گردد که آیا با این اتفاقات می‌توان به صلح میان آمریکا و کره شمالی امیدوار بود؟ باید گفت نگاه راهبردی آمریکا به مسئله کره شمالی، خلع سلاح اتمی و توقف آزمایش موشکی این کشور است و هیچ‌گاه و در هیچ دوره‌ای تغییر نمی‌کند. آنچه در سنگاپور شاهدش بودیم را شاید بتوان یک حرکت انفرادی و با ابتکار شخصی دونالد ترامپ برای تأمین خوراک داخلی دانست تا یک چرخش در سیاست راهبردی این کشور در قبال کره شمالی. مسئله‌ای که در لغو سفر وزیر امور خارجه آمریکا به پیونگ‌یانگ توسط دونالد ترامپ به‌راحتی می‌توان مشاهده کرد.

در کنار این موضوع، کره شمالی تا گرفتن تضمین‌های امنیتی کافی و مشوق‌های اقتصادی هیچ‌گاه مهم‌ترین ابزار خود یعنی سلاح اتمی و موشک را کنار نخواهد گذاشت. برای کره شمالی این موضوع قطعی شده است که آنچه آمریکا را پای میز مذاکره می‌آورد قدرت اتمی این کشور است و اگر این کشور از این قدرت تهی شود، عملاً حلقه فشار بر کره شمالی تنگ‌تر خواهد شد.

در این میان بازیگران دیگری نیز نقش‌آفرین هستند. همان‌گونه که در موضوع نگاه چینی‌ها اشاره شد، برای این کشور سخت است تا ابزار قدرت و چانه‌زنی خود را در منطقه شرق آسیا از دست دهد، به‌خصوص درزمانی که این کشور در مقابل آمریکا که یک جنگ تجاری علیه چین را اجرا کرده است به یک ابزار قدرتمند احتیاج دارد. روس‌ها نیز از این فضای سیاسی ایجادشده استفاده خواهند نمود و با توجه به تحریم‌های غرب و به‌ویژه آمریکا علیه این کشور سعی می‌کنند در این بازی سیاسی شرکت داشته باشند.

به‌طورکلی می‌توان دورنمای صلح در شبه‌جزیره کره را امیدوارکننده ندانست و این منطقه را اسیر رقابت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای دانست. تا زمانی که آمریکا و کره شمالی نتوانند به یک توافق جامع درباره رفع تحریم در مقابل خلع سلاح اتمی دست پیدا کنند، ما شاهد آرامش در این منطقه نخواهیم بود.

انتهای پیام/