افتخارآفرینی دختر مسلمان تبلیغ اسلام است/ دانشگا‌ه آزاد در لیگ ووشو پیشرو بود/ دیپلماسی ضعیف ورزشی

گروه ورزشی خبرگزاری آنا- فرزانه شریفی؛ تیم ملی ووشو در جریان بازی‌های آسیایی جاکارتا به دو مدال طلا و چهار نقره دست پیدا کرد و از نظر عملکرد کیفی در رده دوم بعد از کشتی قرار گرفت. مهدی علی‌نژاد رئیس فدراسیون ووشو با حضور در خبرگزاری آنا درباره شرایط ووشو و برنامه‌های پیش رو این رشته ورزشی صحبت کرد. متن گفتگوی زیر به شرح زیر است:

رقابت در بازی‌های آسیایی از جهانی دشوار است

علی‌نژاد در ابتدای صحبتش به عملکرد ووشو در بازی‌های آسیایی اشاره کرد و گفت: طبیعی است بازی‌های آسیایی برای رشته‌هایی که المپیکی نیستند اهمیت زیادی دارد. این بازی‌ها هر چهار سال یکبار اتفاق می‌افتد و سطح بالایی دارد. تمام قدرت ووشو در آسیا است و حتی سطح این رقابت‌ها از جهانی بالاتر است.

در رقابت‌های جهانی 18 وزن در ساندای آقایان و بانوان وجود دارد که هر کشور می‌تواند هشت ورزشکار اعزام کند، این تعداد بالای اوزان باعث می‌شود ما مدال‌ها را در بین کشورها توزیع کنیم و رقابت فشرده‌ای بین کشورها به وجود نیاید. در رقابت‌های جهانی تالو هم همین شرایط وجود دارد، تعداد 22 مدال طلا توزیع می‌شود که هر نفر می‌تواند یک فرم بزند. معمولاً چینی‌ها اگر در فرم اول به مدال طلا برسند در فرم‌های دیگر شرکت نمی‌کنند. اما در بازی‌های آسیایی کلاً ما 6 وزن داریم که چهار آقا و دو خانم را تشکیل می‌دهند و در کل هشت مدال طلای تالو هم در این رقابت‌ها توزیع می‌شود که در تمامی اوزان چینی‌ها حضور دارند. در نیتجه رقابت دشوارتر از جهانی است. ضمن اینکه در رقابت‌های جهانی اوزان سنگین حضور دارند و ما معمولاً از میان وزن به بالا یعنی از وزن 70 به بالا شرکت‌کننده داریم، در حالی‌که در بازی‌های آسیایی بالاترین وزن 70 کیلوگرم است. در اوزان سبک‌وزن کشورهای آسیای شرقی و به خصوص چینی‌ها ورزشکاران قابل قبولی دارند در حالی ‌که ما در میان وزن و سنگین وزن شانس بیشتری داریم. بنابراین بازی‌های آسیایی با توجه به این شرایط خیلی سخت‌تر از رقابت‌های جهانی است.

به دلیل حذف وزن 75 کیلوگرم قول کسب نتایج اینچئون را داده بودیم

وی ادامه داد: در این دوره شرایط حضور در بازی‌های آسیایی سخت‌تر شد، چرا که وزن 75 کیلوگرم که اتفاقاً ما در این وزن قهرمان جهان را در اختیار داریم حذف شد. ما سال گذشته در رقابت‌های جهانی یوسف صدری را در وزن 75 داشتیم که موفق به کسب مدال طلا شد به طور حتم اگر در بازی‌های آسیایی این وزن حذف نمی‌شد ما یک مدال طلا داشتیم. وزن 75 در رقابت‌های بازی‌های آسیایی گوانگجو به اصرار من اضافه شد اما متأسفانه در این دوره حذف شد. با توجه به حذف این وزن به همین دلیل بود که ما قبل از بازی‌های آسیایی اعلام کرده بودیم اگر نتایج اینچئون را تکرار کنیم خودش یک موفقیت بزرگ است. در دوره گذشته ما یک مدال طلا دو نقره و یک برنز داشتیم و امسال یک طلای ما به دو طلا تبدیل شد و چهار مدال نقره هم کسب کردیم.

کرسی‌های بین‌‌المللی باعث شد شاهد ناداوری نباشیم

رئیس فدراسیون ووشو در پاسخ به اینکه شاهد ناداوری در این دوره بودید یا خیر عنوان کرد: خدا را شکر پورغلامی نماینده ایران در هیأت داوران حضور داشت و از این بابت خیالمان راحت بود که شرایط عادلانه است. به این صورت که حتی اگر چینی‌ها با ما بازی می‌کردند و برنده میدان می‌شدند از نظر فنی پیروز شدند نه با مسائل دیگر. امسال در این دوره از رقابت‌ها ووشو کار چینی در بخش تالو خطا کرد و خوشبختانه داوران خطای او را گرفتند. این در حالی بود که هشت سال پیش در جریان رقابت‌های بازی‌های آسیایی گوانگجو خطای چینی گرفته نشد. بنابراین از نظر داوری شرایط خوبی را فراهم شده بود. بدون شک داشتن کرسی‌های بین‌المللی در موفقیت یک رشته ورزشی تأثیر به‌سزایی دارد، چرا که باعث می‌شود از بسیاری از اتفاقات پیش‌بینی نشده مثل همین ناداوری جلوگیری شود. ما در این رقابت‌ها با توجه به اینکه در هیأت ژوری کرسی داشتیم به هیچ عنوان شاهد ناداوری نبودیم. قطعاً کرسی‌هایی که تأثیر آن‌چنانی نداشته باشند در موفقیت تیم هم اثرگذار نیستند. خوشبختانه در ووشو ما کرسی‌های موثری در کنفدراسیون آسیا داریم و به نوبه خودمان هم تأثیرگذار هستیم.

پیش‌‌بینی کسب دو مدال طلا داشتیم

وی ادامه داد: البته دیگران هم کرسی دارند و آنها هم در تصمیم‌گیری‌ها بی‌تأثیرنیستند، اما با توجه به تعاملاتی که ما داریم خوشبختانه حقی از بچه‌ها ضایع نشد. ما نسبت به تعهدی که به وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک داده بودیم عملکرد قابل قبولی داشتیم و یک کاروان کیفی را به این رقابت‌ها اعزام کردیم. از بین 9 نفر ورزشکار اعزامی 6 نفر موفق به کسب مدال شدند و ثمره این اتفاق این شد که ما در رنکینگ کشوری بعد از کشتی در جایگاه دوم قرار گرفتیم. در یک مسابقه یک حداقل و حداکثری وجود دارد. ما حداقل پیش‌بینی را تکرار نتایج اینچئون در نظر گرفته بودیم و به وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک این نتیجه را تعهد داده بودیم، در این رقابت‌ها ممکن بود شرایط خیلی به نفع ما پیش نرود به همین دلیل قول‌هایی دادیم که عملی شود، اما به دنبال تحقق حداکثر نتیجه‌ برای تیم ووشو بودیم. البته از ابتدا هم این اعتقاد را داشتیم که ما بیش از دو طلا نمی‌توانیم به دست بیاوریم. خوشبختانه همین اتفاق هم افتاد.

در فدراسیون ووشو طبق شایسته‌سالاری کار کردیم

علی‌نژاد تاکید کرد: من از اردیبهشت 86 که مسئولیت ریاست فدراسیون ووشو را برعهده گرفتم هدف‌گذاری‌ها را برای این رشته ورزشی آغاز کردم. ما طبق برنامه استراتژیک پیش رفتیم. البته این برنامه استراتژیک سه‌بار بازنویسی شد و در حال حاضر ما در برنامه سوم هستیم. خوشبختانه در این سال‌ها، همیشه جلوتر از برنامه پیش رفتیم. سال گذشته چشم‌انداز ما این بود که قهرمانی جهان را به دست بیاوریم و امسال هم در رده جوانان قهرمان جهان شدیم. ما در تمام این سال‌ها برنامه محور کار کردیم و در نوشتن این برنامه از یک تیم دانشگاهی استفاده کردیم. افراد متخصص حوزه برنامه‌ریزی استراتژیک را برای نوشتن این برنامه به کار گرفتیم و از ظرفیت فکری و فنی ووشو‌کاران باسابقه استفاده کردیم. ما یک برنامه آرمانی تهیه ندیدیم، بلکه همه اهداف ما قابل دسترس بودند. من در همه این سال‌ها تمام تلاشم را کردم که بر طبق شایسته‌سالاری در فدراسیون ووشو افراد را انتخاب کنیم و ظلمی به ورزشکار و مربی نشود. در ابعاد مختلف از کسانی استفاده کنم که بهترین‌ها باشند و ضمن اینکه باید کسانی هم این فدراسیون راه پیدا می‌کردند که خارج از خانواده ووشو باشند چرا که آنها باتجربه بودند.

به همه ثابت کردیم با همه مشکلات می‌توانیم قهرمان بسازیم

وی ادامه داد: ضمن اینکه در همه این سال‌ها من نه به منافع خودم و نه به منافع گروه خاصی فکر کردم و تنها منافع ووشو را سرلوحه کار خود قرار دادم. سعی کردم به منافع جامعه ووشو توجه کنم. در آخر البته ما باید رضای خداوند را هم سرلوحه کار خودمان قراردهیم، قطعا اگر شما با هدف پیش بروید خدا هم به آن برکت می‌دهد. شما اگر در فرآیندی وارد شوید همیشه حداکثرها برایتان رقم می‌خورد. حوادث همه به نفع ما پیش می‌رود و این مسائل اتفاقی نیست. این همان برکتی است که خداوند به ما وعده داده است. من می‌خواستم به خودم و دیگران ثابت کنم ما در کشورمان علاوه‌ بر همه محدودیت‌ها و مشکلاتی که وجود دارد، اگر مبانی را درست انتخاب کنیم می‌توان در جایی که هیچ چیزی وجود ندارد قهرمان دنیا بسازیم.

چینی‌ها قدرت ایران در ووشو را پذیرفتند و متکبرانه رفتار نمی‌کنند

علی‌نژاد در ادامه صحبت‌‌‌هایش عنوان کرد: روز اولی که من وارد فدراسیون ووشو شدم رفتار چینی‌ها با ما متکبرانه بود، البته با همه کشورها آنها این رفتار را داشتند، ولی هم‌اکنون وقتی قدرت ایران را می‌بینند رفتارشان کاملاً تغییر کرده است. آنها این موضوع را باور کردند که یک قدرتی به نام ایران در ووشو وجود دارد و این قدرت خیلی ارزشمند است و باید به آن احترام بگذارند. این موضوع برای من خیلی ارزشمند است. ما در ورزش با کشورهایی رقابت می‌کنیم که امکانات آنها هیچ شباهتی به ما ندارد. یک زمانی شما در داخل رقابت می‌کنید که شرایط همه شبیه است، اما وقتی در میادین بین‌المللی حضور پیدا می‌کنید کاملاً تفاوت‌ها را احساس می‌کنید و هیچ کدام از مشکلاتی که ما با آن درگیر هستیم آنها حتی اسمشان هم به ذهن‌شان نرسیده است. در این شرایط نابرابر وقتی شما از آنها جلو می‌زنید نشان می‌دهد که پتانسیل‌ها خیلی بالایی دارید. در هر حال من فکر می‌کنم فدارسیون ووشو می‌تواند یک الگو برای کل جامعه باشد، البته این را نمی‌گویم به این خاطر که چون من خودم رئیس این فدراسیون هستم بلکه منظورم این است که می‌توان در همه ابعاد و در سطوح بین‌المللیحرف اول را بزنیم و این موضوع شدنی است. البته نه تنها در ورزش بلکه در حوزه‌های دیگر هم امکان‌پذیر است.

تفاوت بانوان ووشو با مردان به خاطر مربیان آنهاست

رئیس فدراسیون ووشو در پاسخ به اینکه چرا سطح بانوان و مردان ووشو با یکدیگر متفاوت است، اظهار کرد: واقعاً شهربانو و الهه منصوریان هیچ چیزی از حریفان خود کم ندارند، اما تفاوتی که آنها با رقبای چینی خود دارند مربیانی است که در کنار آنها هستند. مربی تیم ملی چین یکی از مربیان موفق دنیا است. اما مربی که در کنار دختران ما حاضر است در واقع شاگرد آن مربی چینی است و چند سالی است که در حوزه مربی‌گری ورود کرده است. این دو رویکرد خیلی با هم متفاوت است، وقتی آقایان ما با رقبای چینی خود رقابت می‌کنند در کنار آنها، حسین اجاقی را داریم که اگر از آنها بالاتر نباشد کمتر نیست. در رقابت فینال که شهربانو با اختلاف میلیمتری نتیجه را واگذار می‌کند به خاطر مربی است که کنار او قرار دارد. سرمربی دختران ما از نظر عملکرد مربی قابل قبولی هستند، اما باید بپذیریم ما برای بانوان یک مربی در حد و اندازه حسین اوجاقی می‌خواهیم.

جنس تالو مثل رشته‌های رزمی نیست

وی در پاسخ به اینکه چرا سطح تالو و ساندا در ایران متفاوت است، عنوان کرد: بحث تالو و ساندا با یکدیگر تفاوت دارد. اصولاً اگر یک مدیریت خوب بالای سر ورزش‌های رزمی باشد، می‌توانند موفق شوند. اما تالو جنسش به عنوان ورزش رزمی نیست، این رشته شبیه به ژیمناستیکاست و در واقع به نوعی نمایش‌های آکروباتیک است. همانطور که الان در ژیمناستیک مدال‌آوری کمی سخت است در تالو هم این شرایط وجود دارد. علاقه‌مندان تالو نسبت به ساندا در ایران به هیچ عنوان قابل مقایسه نیستند. به عنوان مثال 90 درصد ورزشکاران ما ساندا‌کار هستند و تنها 10 درصد آنها تالو‌کار هستند. طبیعی است وقتی شما جمعیت کمتری دارید خروجی کمتری هم به دست می‌آورید.

در رده‌های پایه در رشته تالو وضعیت خوبی داریم

وی ادامه داد: دومین موضوع که باعث می‌شود سطح ساندا و تالو خیلی متفاوت باشند، بحث تاکتیک‌ها و مهارت‌ها است. این رشته متعلق به چینی‌ها است، به همین دلیل سرمایه‌گذاری در این رشته و رسیدن به قله به زمان زیادی نیاز دارد. من یادم است سال 86 که ریاست فدراسیون ووشو را برعهده گرفتم، بخش عمده‌ای از افراد در آن زمان به من می‌گفتند اصلاً سمت تالو نروم و در این بخش سرمایه‌گذاری نکنم، چون این رشته در ایران نتیجه نگرفته است. ولی من برعکس این قضیه فکر کردم و به دنبال آن رفتم. در حال حاضر ما ورزشکاران زیادی مانند زهرا کیانی داریم که سال‌ها در تالو بوده‌اند. البته کیانی واقعاً نابغه این رشته است. اما موفقیتی که ما امروز به آن رسیده‌ایم و آن هم به دلیل سرمایه‌گذاری و تلاشی است که در این رشته داشتیم. در حال حاضر در رده‌های پایه در رشته تالو وضعیت خوبی داریم و این موضوع ما را به آینده امیدوار می‌کند. ما باید تلاش کنیم که فاصله بین نونهالان، نوجوانان و جوانان و همچنین بزرگسالان را پر کنیم. ما در رده‌های سنی پایه خیلی موفق هستیم و همانطور که دیدید در رقابت‌های جهان در برزیل با مدال‌های رشته تالو قهرمان شدیم.

به مدال‌‌آوری آقایان در تالو امیدوار نبودیم

وی ادامه داد: ما یک ورزشکار به نام کیانی داریم که نابغه این رشته است. او در سن 18 سالگی توانست اولین مدال تالوی بازی‌های آسیایی را بدست آورد. وقتی حرف از اولین‌ها میزنیم به این معنی است که ما تا‌کنون حرفی برای گفتن نداشته‌ایم، اما حالا سرمایه‌گذاری باعث شده که این مدال به دست بیاوریم. البته در تالوی آقایان هم ما سرمایه‌گذاری‌های خودمان را انجام دادیم و به این صورت نبوده که تنها بر روی خانم‌ها کار کرده باشیم. اما آقایان را در این دوره در بخش تالو به بازی‌های آسیایی اعزام نکرده‌ایم به این خاطر که از نظر کیفی امید به مدال‌آوری آنها نداشتیم. در واقع من به دنبال این نبودم که بازیکنی را به جاکارتا ببریم که نتیجه نگیرد.

رسانه‌های ما فوتبال زده هستند

علی‌نژاد در پاسخ به اینکه چرا ورزشکاران ووشو با وجود این همه موفقیت اما کمتر شناخته شده هستند، عنوان کرد:‌ متأسفانه رسانه‌های ما فوتبال زده هستند و حتی چند وقت پیش در جلسه‌ای با معاونت صدا و سیما، مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال تأکید کرد که رسانه‌ها به رشته‌های دیگر بپردازند. در واقع رئیس فدراسیون فوتبال هم خودش اعتقاد داشت که توجه زیاد رسانه‌ها به نفع‌شان نیست. از طرفی رسانه‌های مکتوب هم همین روند را پیش گرفتند، بالاخره ما از طریق رسانه‌ها باید ورزشکاران ووشو را به مردم جامعه بشناسانیم اما متأسفانه آنها فقط اخبار فوتبالی را زیاد پوشش می‌دهند.

زهرا کیانی جایی مدال گرفت که همه ایران او را تحسین کردند

وی ادامه داد: البته رقابت‌هایی مثل بازی‌های آسیایی و المپیک باعث می‌شود که رشته‌هایی مانند ووشو را مردم بشناسند، اما نباید مقطعی کار کنیم. ووشو در بازی‌های آسیایی گوانگجو نتایج خوبی گرفت، اما بلافاصله بعد از پایان این رقابت‌ها پرونده ما بسته شد. در رقابت‌های اینچئون هم شرایط به همین صورت بود. امیدوارم این بار بعد از اتمام بازی‌های آسیایی به ما نگویند چون رشته شما المپیکی نیست دیگر با شما کاری نداریم. دو رویداد بسیار مهم یکی المپیک و دیگری بازی‌های آسیایی برای ما اهمیت زیادی دارد. این دو رویداد درست است که هم وزن هم نیستند، اما از لحاظ توجه افکار عمومی و رسانه‌ها در یک وزن هستند. در المپیک سه رشته به اضافه احسان حدادی مدال‌آور هستند. اما در این رقابت‌ها شما رشته‌های متعددی را دیدند که مدال آوری کردند. ما در المپیک ریو کلاً هشت مدال گرفتیم، اما در بازی‌های آسیایی در این دوره 62 مدال کسب کردیم. طبیعی است که افکار عمومی در این رقابت‌ها بیشتر درگیر است. برخی از رشته‌ها در المپیک نمی‌توانند مدال بگیرند، اما در بازی‌های آسیایی موفق به کسب مدال‌آوری می‌شوند.

اجرای فرم کیانی قبلاً هم از تلویزیون پخش شده بود

وی تاکید کرد: به عنوان مثال در جریان بازی‌های آسیایی در فضای مجازی این طور مطرح شد که اجرای فرم زهرا کیانی برای اولین بار از تلویزیون پخش شد، در صورتی که این موضوع واقعیت ندارد. سال گذشته در جریان رقابت‌های جهانی اجرای فرم زهرا کیانی از تلویزیون پخش شد، اما دیده نشد. به نظر من این وظیفه رسانه‌هاست که به رشته‌های مدال‌آور مثل ووشو بیشتر اهمیت بدهند. رشته‌هایی مثل کبدی و ووشو صاحب‌دار هستند، به این معنی که رشته‌های سنتی یک کشور هستند.‌ کشور چین 150 ووشو کار دارد، یعنی 10 درصد جمعیت آن در این رشته ورزشی فعالیت می‌کنند. ما رشته‌ای را سنتی می‌نامیم که 10 درصد جمعیت‌مان در این رشته فعالیت کند. حالا فکر کنید ورزشکاران ما در رشته ووشو و کبدی ورزشکارانی را شکست می‌دهند که در رشته‌های سنتی خود قدرتمند هستند. وقتی ورزشکاری چنین موفقیت‌هایی به دست می‌آورند، ارزش دیده شدن و پرداختن به آن را دارد. من برای زهرا کیانی خیلی خوشحالم، او 11 سال در اردوی تیم ملی بود. از زمان بچگی تمرینات سخت انجام می‌داد، زمانی که همه در دوران کودکی به سر می‌برند، او تمرینات سخت و فشرده انجام ‌می‌داد. او سالیان سال تلاش کرد تا به این مدال برسد و روزی این مدال را گرفت که تمام ایران او را تحسین کردند.

ما نباید ورزشکاران را به سمت و سوی مسائل مالی ببریم

علی‌نژاد در پاسخ به اینکه پاداش مدال برای کیانی و دیگر رشته‌های که نخستین‌بار به مدال رسیدند نباید فرق داشته باشد، عنوان کرد: ‌من معتقدم ما نباید مکانیسم‌ها را به هم بزنیم. مدال نقره، نقره است و جایزه‌اش هم همان مقداری است که اعلام کردند. درست است که این مدال خیلی ارزشمند است. ورزشکاران ما وقتی در میدان مسابقه قرار می‌گیرند باید به این نکته توجه کنند که برای مملکت‌شان افتخارآفرینی کردند و نباید همه چیز را در فضای پاداش ببیند. چون آن وقت معنی‌اش مزد‌بگیر می‌شود. این موضوع هم از نظر روانی به بازیکنان فشار می‌آورد، به این صورت که هر زمان که در حال مسابقه دادن هستند مدام به پاداش فکر می‌کنند و بار روانی زیادی ایجاد می‌شود. ورزشکار وقتی مسابقه می‌دهد باید فقط به برد و باخت باشد. من مخالف این هستیم که پاداش مدال نقره مانند طلا باشد چون برای نخستین بار این مدال به دست آمده است. البته اگر در رشته‌های دیگر هم که برای نخستین‌بار مدال کسب کردند، این اتفاق صورت بگیرد فدراسیون ووشو هم تمام تلاش خود را در مورد زهرا کیانی انجام می‌دهد. اما در کل به نظر من انگیزه ورشکاران ما خیلی بالاتر از این پاداش‌هاست و ما نباید فکر آنها را به سمت مسائل مالی ببریم. ورزشکار حرفه‌ای کارکردش در جامعه ایجاد نشاط و کسب بهترین نتیجه برای کشورش است. ما نباید آنها را با مسائل مالی درگیر کنیم. چهره قهرمان به قهرمانی و صلابتش است، نه اینکه از وضعیت مالی و شرایط موجود گله کند. ما باید این فرهنگ را در فدراسیون‌ها پیاده کنیم.

افتخارآفرینی یک دختر مسلمان تبلیغ اسلام است

وی ادامه داد: مگر خوشحالی که زهرا کیانی در بین مردم ایران به خصوص بانوان ایجاد کرد را می‌توان روی آن قیمت بگذاریم؟ وقتی‌ که زهرا کیانی مدال گرفت در سالن جوی فوق‌العاده به راه افتاد. یک دختر مسلمان با پوشش اسلامی و این حجاب کامل و متفاوت از بقیه، مدال‌آوری کرد. وقتی زهرا کیانی برجایگاه دوم قرارگرفت، من به وزیر صنعت اندونزی گفتم با دختر قهرمان ما دست ندهد. او به احترام کیانی با هیچ‌کدام از دختران دیگر دست نداد، این اتفاق برای من خیلی ارزشمند بود، چرا که نشان داد ایرانی‌ها بر روی عقاید خودشان استوار هستند و این به نظر من خودش یک نوع تبلیغ است، تبلیغ دین و پوشش برای دختران مسلمانی که در میادین ورزشی افتخارآفرینی می‌کنند.

با پاداش به ووشوکاران به رده‌های پایه انگیزه می‌دهیم

علی‌نژاد در بخش دیگر صحبت‌هایش به پرورش ووشوکاران اشاره کرد و گفت: ما در یک سال، سه تیم متفاوت به سه رقابت متفاوت اعزام کردیم. این به این معنی است که ما در پرورش بازیکن در همه رده‌های سنی تقریباً موفق عمل کردیم. یک گروه 6 نفره به رقابت‌های کشورهای اسلامی اعزام شدند که 6 مدال طلا کسب کردند. یک گروه سه نفره به رقابت‌های یونیورسیاد اعزام شدند که موفق به کسب سه مدال طلا شدند. یک گروه پنج نفره هم به رقابت‌های جهانی اعزام شدند که چهار طلا و یک نقره کسب کردند. چند وقت دیگر یک تیم دیگر به رقابت‌های جهانی اعزام می‌شود که ووشوکاران متفاوتی هستند، از بین آنها فقط محسن محمد سیفی در دو مسابقه بوده است و بقیه اولین حضور خود را تجربه می‌کنند. خوشبختانه ما در رده‌های سنی پایه ووشو‌کار تربیت کرده‌ایم و نتیجه‌اش این شد که در همه رده‌ها ووشوکاران مختلفی را به رقابت‌های مختلف اعزام می‌کنیم. گاهی‌وقت‌ها ما محدودیت‌های مالی زیادی داشتیم، به همین خاطر به ووشوکار بزرگسال خود می‌گفتیم که سه یا چهار ماه دیگر پاداش آنها را پرداخت می‌کنیم، اما به ووشوکاری که در رده پایه برای نخستین‌بار اعزام شده و مدال گرفته در همان پای سکو پاداشش را پرداخت کرده‌ایم. متأسفانه در ایران همه برعکس عمل می‌کنند، ما باید به نوجوان و جوانی که نخستین حضورش را در یک مسابقه تجربه می‌کند‌ انگیزه بدهیم.

مربیان عادی در کنار مربیان تیم ملی آموزش می‌ببیند

رئیس فدراسیون ووشو در پاسخ به اینکه در پرورش مربی چه برنامه‌هایی داشتند، عنوان کرد: ما در پرورش مربی هم برنامه‌های مختلفی داشتیم. در ابتدا ما مربیانی که در رده پایه و بزرگسال کار می‌کردند از هم مجزا کردیم. آن زمان که چینی‌ها به ایران آمدند ما یکسری مربی کنار چینی‌ها قرار دادیم که البته این کار الان هم در حال انجام است. حضور مربیان ما در کنار چینی‌ها باعث شد که آنها از این مربیان آموزش ببینند. در بخش مردان این اتفاق با حسین اوجاقی افتاد، به این صورت که در کنار اوجاقی مربیانی‌ هم قرار دادیم که آموزش ببینند. در حال حاضر مربیانی که ورزشکار تربیت می‌کنند و بهترین‌ها هستند به اردوی تیم ملی دعوت می‌شوند، اما این موضوع را رسانه‌ای نمی‌کنیم. این مربیان سه الی چهار ماه در کنار اردوی تیم ملی هستند و فوت و فن کار را یاد می‌گیرند، ما هم این مربیان را شناسایی می‌کنیم. البته مربی تیم ملی فقط تکنیک و اجرای فنون نیست، بلکه فاکتورهای دیگری هم باید داشته باشند. اگر رفتار آنها در این سه چهار ماه مورد تأیید ما بود به لیست مربیان اضافه می‌شوند و اگر قرار باشد کادر فنی تیم ملی تغییر کند، ما جایگزین برای آنها داریم.

چینی‌ها در برگزاری لیگ از ما الگو گرفتند

وی همچنین به وضعیت لیگ اشاره کرد و گفت: نگاه فدراسیون ووشو به لیگ کاملاً حمایتی است، به این صورت که ورزشکاران ما با حضور در لیگ همیشه آماده هستند. البته هیچ وقت از دل لیگ ملی‌پوشان تیم ملی انتخاب نمی‌شوند، بلکه ما آنها را از مسابقات قهرمانی کشور انتخاب می‌کنیم. اما کارکرد لیگ برای ووشوکاران خیلی مفید است چرا که از نظر مالی آنها تأمین می‌شوند و همیشه از نظر آمادگی جسمانی هم در سطح قابل قبولی هستند‌. فدراسیون ووشو اصلاً لیگ نداشته است و از زمانی که من ریاست این فدراسیون را برعهده گرفتم لیگ را برگزار می‌کنیم. قطعاً یکی از ارکان موفقیت ما همین برگزاری لیگ است. جالب اینجاست که بدانید حتی چینی‌ها لیگ نداشتند، اما از زمانی که ما رقابت‌های لیگ را برگزار کردیم آنها هم از ما الگوبرداری کردند. ضمن اینکه در هیچ کجای دنیا هم در رشته ووشو لیگ ندارند.

دانشگا‌ه آزاد در لیگ ووشو پیشرو بود

علی‌نژاد در مورد همکاری دانشگاه آزاد در لیگ خاطرنشان کرد: خوشبختانه دانشگاه آزاد همیشه یکی از حامیان بزرگ ما در لیگ است. امسال هم طبق صحبت‌هایی که داشتیم قرار است دانشگاه در لیگ ووشو تیم‌داری کند. زمانی که دانشگاه آزاد در لیگ ووشو تیم‌داری کرد، ووشو اصلاً رشته دانشگاهی نبود، اما دانشگاه آزاد ایران به ما کمک کرد و ما هم در لیگ آقایان و هم در بخش بانوان تیم داشتیم. این دانشگاه نقش مؤثر و خوبی در این رشته داشت. از سال گذشته که ووشو وارد برنامه‌های دانشگاهی شد به صورت رسمی جزء برنامه‌های دانشگاهی قرار گرفت.

ووشو رشته آسیایی‌هاست و المپیک را اروپایی‌ها اداره می‌کنند

رئیس فدراسیون ووشو در پاسخ به اینکه این رشته چرا المپیکی نمی‌شود، اظهار کرد: ووشو در سال 2002 توسط کمیته بین‌المللی المپیک به رسمیت شناخته شد. البته فدراسیون جهانی این رشته در سال 1990 تأسیس شد و 12 سال پس از تأسیس آن این رشته به رسمیت شناخته شد. در سال 2008 در پکن همزمان با المپیک، رقابت‌های ووشو هم برگزار شد و مدال‌هایی که اهدا کردند، نیمی از آن مدال المپیک و یک طرف آن هم آرم فدراسیون جهانی بود.

وی ادامه داد: رئیس فدراسیون جهانی ووشو خودش این مدال‌ها را اهدا کرد که در آن زمان رئیس کمیته بین‌المللی المپیک هم بود. در سال 2014 در المپیک جوانان، ووشو همزمان با بازی‌ها به صورت غیر رسمی حضور داشت، در سال 2020 ما دو بار در لیست ورود به المپیک قرار گرفتیم، یک‌بار زمانی که کشتی کنار گذاشته شده بود که در آن زمان طبق رایزنی‌هایی که صورت گرفت کشتی دوباره به المپیک برگشت. برای المپیک 2020 توکیو دوباره ووشو جزء لیست اضافی به رشته‌های المپیک قرار گرفت که البته ژاپنی‌ها این رشته را کنار گذاشتند به این دلیل که آنها بحث‌های تاریخی و فرهنگی جدی با کشور چین دارند و ‌ورزش ملی چینی‌ها را نمی‌پذیرفتند. برای المپیک 2024 ما خیلی امیدوار هستیم که در لیست باشیم و در حال تلاش هستیم که ووشو وارد المپیک شود، رایزنی‌های خیلی خوبی را با وزیر ورزش فرانسه انجام داده‌ایم. البته متأسفانه او چند روز پیش استعفا کرد و یک خانم دیگری وزیر ورزش فرانسه شد که حالا ما باید با او رایزنی کنیم. اما رئیس فدراسیون جهانی ما در حال تلاش است و امیدوار است که این رشته به جمع المپیکی‌‌ها اضافه شود. اما یادتان باشد که ووشو یک رشته آسیایی است و المپیک توسط اروپایی‌ها اداره می‌شود و این مشکلی است که ووشو با آن درگیر است.

میزبانی اندونزی بهتر از اینچئون بود

رئیس فدراسیون ووشو همچنین در رابطه با میزبانی اندونزی در بازی‌های آسیای و اضافه شدن یک رشته و کسب مدال‌های طلا گفت: میزبانی اندونزی در بازی‌های آسیایی به نظر من خوب بود. به عنوان کسی که چندین سال در بازی‌های آسیایی حضور داشتم، با توجه به شرایطی که اندونزی داشت به نظرم میزبانی آنها به مراتب از اینچئون بهتر بود.

کسب 14 مدال طلا از طرف میزبان غیرطبیعی بود

وی به اضافه شدن رشته‌ها اشاره کرد و گفت: شورای المپیک آسیا معمولاً یک سری اختیارات را به میزبان می‌دهد که رشته‌های جدیدی اضافه کنند. رشته پنجاک سیلات از سوی میزبان اضافه شد که حق طبیعی این کشور بود، اما آن موضوعی که باعث اعتراض همه شد این بود که این کار در یک چارچوب خاص انجام نگرفت. در واقع تعداد مدال‌هایی که در پنجاک سیلات کسب شد خیلی بیشتر از حد طبیعی بود و این منطقی نبود. این رشته باید در بازی‌های آسیایی حضور داشته باشد، اما با 6 یا حداکثر هشت مدال طلا نه با 16مدال که 14 مدال طلای آن توسط اندونزی کسب شد. به نظر من تعداد زیاد مدال‌ها موضوع غیر‌طبیعی بود که همه به آن نقد کردند وگرنه اضافه شدن یک رشته سنتی حق میزبان بود. البته این اعتراض فقط از سوی کشور ما انجام نشد، بلکه کشورهای دیگر هم به آن معترض شدند. به عنوان مثال دبیرکل کمیته ملی المپیک اردن که اصلاً در این بازی‌ها حضور نداشتند به این موضوع اعتراض کرد و اعلام کرد جالب نیست میزبان 14 مدال طلا در یک رشته ورزشی کسب کند.

دیپلماسی ورزشی ما ضعیف است

رئیس فدراسیون ووشو به دبپلماسی ورزش اشاره کرد و گفت: نکته دومی که باید به آن اشاره کرد، اضافه شدن برخی رشته‌ها مثل سامبو و کوراش توسط ازبکستانی‌ها بود. آنها 6 مدال طلا در کوراش و یک طلا در سامبو به دست آوردند. در صورتی که ازبکستان میزبان نبود و حق کسب این همه مدال را از یک رشته ورزشی نداشت. اما چرا رشته کوراش و سامبو از طرف ازبکستانی‌ها به‌ بازی‌های آسیایی‌ اضافه شد به این دلیل بود که یک دیپلماسی ورزشی در آن دخیل بود. در گذشته ازبک‌ها تصمیم گرفتند نهضت فدراسیون جهانی کوراش را به آقای حیدر فرمان بدهند، شخصی که مسئول حوزه ورزش شورای المپیک آسیا است و نقش جدی در چینش رشته‌های ورزشی در بازی‌های آسیای دارد. نتیجه آن اتفاق این بود که رشته کوراش و سامبو به بازی‌های آسیایی اضافه شود.

وی با بیان اینکه دیپلماسی ورزش ما دچار اشکال است، عنوان کرد: مشکل اصلی ما دیپلماسی ورزش است، این تصمیم‌ها وقتی گرفته شد ما باید جلوی آن را می‌گرفتیم. وقتی این رشته‌ها به بازی‌های آسیایی اضافه شد، در رشته‌های مثل ووشو، کشتی و تکواندو به ترتیب یک وزن، چها وزن و دو وزن کم شدند. رشته‌هایی که ما شانس کسب مدال طلا را در آنها داشتیم. مطمئناً اگر این هفت وزن حذف نمی‌شدند، ما سه یا چهار مدال طلا می‌گرفتیم و در رده پنجم قرار می‌گرفتیم. بنابراین اشکال ما در دیپلماسی ورزش است که در آن ضعیف هستیم و تا زمانی هم که این دیپلماسی قدرت نگیرد این اتفاق‌ها همیشگی است.

کیومرث هاشمی در برابر تصمیمات موضع نگرفت

وی در پایان گفت: در حال حاضر در ووشو ما شاهد خیلی از اتفاق‌ها نیستیم، چرا که از همان ابتدا بر روی دیپلماسی ورزش کار کردیم. من زمانی که 6 ماه از مدت ریاستم در فدراسیون نگذشته بود، تلاش کردم تا عضو هیأت رئیسه آسیا شوم و این اتفاق هم افتاد. چون من باید به امور بین‌الملل توجه می‌کردم. ما وقتی جایگاهی مؤثر در شورای المپیک آسیا نداریم نتیجه‌اش این اتفاق می‌شود که کشورها با کسب مدال در رشته‌های سنتی خود از نظر رنکینگی از ما جلوتر می‌زنند. کیومرث هاشمی عضو هیأت اجرایی شورای المپیک آسیاست و او باید در برابر این تصمیمات موضع می‌گرفت، اما متأسفانه این کار صورت نگرفت. به نظرم زمانی که عملکرد رشته‌های ورزشی را ارزیابی می‌کنند، باید به این نکته هم توجه کنند، اگر پنجمی ایران در این رقابت‌ها در نهایت به ششمی ختم شد، بدانند از کجا ضربه خوردند و اگر این موضوع درست نشود این مسائل در دوره‌های بعد همچنان ادامه دارد.

انتهای پیام/4057/