آرزوی مادرم را برآورده کردم/ دانشگاه آزاد تنها تیمی است که قرارداد مالی می‌بندد
گروه ورزشی خبرگزاری آنا- فرزانه شریفی؛ سومین روز از بازیهای آسیایی جاکارتا با نقره‌ای به ارزش طلا در کاروان ورزشی ایران همراه بود. مدالی که سال‌ها در قبضه کشورهای آسیای شرقی بود اما این بار توسط زهرا کیانی تالوکار ۱۸ ساله اهل چهارمحال و بختیاری به دست آمد. کیانی سال‌هاست که در تالو حرف اول را می‌زند، دختری که حتی تعداد مدال‌هایش از سن او پیشی گرفته است و تاکنون 22 مدال رنگارنگ در کارنامه ورزشی او خوش می‌درخشد. کیانی با حضور در خبرگزاری آنا از ورودش به رشته تالو و 11 سال حضورش در اردوهای تیم ملی صحبت کرد:
مصدومیت مسیر زندگی‌ام را تغییر داد
کیانی ماجرای ورودش به این رشته را این‌طور تعریف می‌کند: من ابتدا در سن 6 سالگی ژیمناستیک را شروع کردم، اما در سن هشت سالگی به شدت مصدوم شدم و دستم از دو ناحیه شکست و باعث شد از رقابت‌های قهرمانی کشور بازبمانم. درک این موضوع در آن زمان برای من خیلی سخت بود، من یک‌سال برای این رقابتها تلاش کرده بودم، اما دو روز مانده به مسابقه دستم شکست و آن را از دست دادم. این اتفاق باعث دلسردی من شد. البته خانواده‌ام از قبل به من می‌گفتند که رشته ورزشی‌ام را تغییر دهم، چرا که رشته ژیمناستیک رقابت‌های بین‌المللی ندارد و من نمی‌توانم در این رشته در عرصه بین‌المللی رشد کنم. بعد از این، خیلی اتفاقی با رشته ووشو آشنا شدم و از ابتدا هم نمی‌دانستم این رشته اجرای فرم دارد و فکر می‌کردم فقط مبارزه است، اما وقتی فهمیدم در تالو اجرای فرم است و مانند ژیمناستیک حرکات نمایشی و پرش دارد به آن علاقمند شدم، ضمن اینکه لباس‌های رشته تالو هم خیلی زیبا بودند و باعث شد که جذب آن شوم. با حمایت‌های خانواده‌ام و مربیانی که داشتم کار در این رشته را آغاز کردم و هم اکنون 11 سال است که در تیم ملی حضور دارم. زمانی که مصدوم شدم به این موضوع فکر می‌کردم که چرا باید این اتفاق بیافتد، اما حالا وقتی به آن فکر می‌کنم به این پی می‌برم که مصدومیت مسیر جدیدی در زندگی من باز کرد.
بهترین‌های آسیا در جاکارتا به میدان آمده بودند
وی در مورد رشته تالو در بازیهای آسیایی و سطح رقبایش گفت: سه سبک اصلی ووشو، چانگ چوان، نان چوان، و تای چی‌چوان هستند. ما در تالو با سلاح و گاهی بدون سلاح فرم اجرا می کنیم، البته سلاح‌های ما متفاوت است و با شمشیر، چوب و نیزه فرم اجرا می‌کنیم. من در بازیهای آسیایی فرم اول را با شمشیر انجام دادم و در فرم دوم با نیزه کار کردم که مجموع این دو فرم یک مدال محسوب می‌شود. در واقع بازیهای آسیایی طوری طراحی شده است که هر ورزشکار در تالو یک مدال کسب کند. رقبای اصلی ما در تالو کشورهای آسیایی هستند که همگی از بهترین‌های آسیا هستند و در این رقابت حاضر بودند. برخی از این رقبا چهار الی پنچ ماه در چین بازی تدارکاتی داشتند و حتی برخی با کشور چین اردوی مشترک داشتند که باعث شد همه آنها آمادگی خیلی خوبی داشته باشند، البته خوشبختانه ما هم با حمایت‌های فدراسیون پنج ماه اردوی تدارکاتی زیر نظر مربی چینی داشتیم که واقعاً با توجه به شرایط اقتصادی و هزینه بالای این مربیان کار سختی بود، اما فدراسیون آن را برای ما فراهم کرد و آمادگی بدنی ما برای این رقابتها بالا رفت.
از رقیب چینی که مدال طلای بازیهای آسیایی را داشت عبور کردم
کیانی ادامه داد: رقیب چینی که من در این مسابقه آن را پشت‌سر گذاشتم، در دوره قبل بازیهای آسیایی به مدال طلا رسیده بود ، اما در اندونزی روی سکوی سوم قرار گرفت، این موضوع به خوبی نشان داد که اجرای فرم من از او بهتر بود و من موفق شدم از این حریف چینی عبور کنم. در گذشته اختلاف ما با کشور چین چند دهم بود اما در این دوره تنها اختلاف من با حریف چینی‌ام که مدال طلا را کسب کرد تنها هشت صدم بود.
سلیقه داوری در کسب مدال تأثیرگذار است
وی در پاسخ به اینکه سلیقه داوری در مدال‌آوری آنها تأثیرگذار بوده است یا خیر، عنوان کرد: در تالو یک خطای کوچک هم در نظر گرفته می‌شود. خطاهای ما معمولاً از یک دهم شروع می‌شود و حتی اگر در پرش هم خطا داشته باشیم باعث می‌شود که 45 صدم از امتیاز ما کسر شود. فاطمه رجبی دیگر تالوکار تیم ملی هم در این دوره شانس کسب مدال داشت، اما متأسفانه در این دوره با یک خطای کوچک شانس مدال را از دست داد چرا که رقبایش خیلی قدرتمند بودند و حتی یک خطای کوچک هم باعث می‌شد که تالوکار خیلی عقب بیافتد و امتیاز از او کسر شود. به نظرم رجبی بدشانسی آورد و با یک خطای کوچک مدال را از دست داد. البته در تالو سلیقه داور هم کاملاً اعمال می‌شود. ما در سه گروه A،B،C نمره می‌گیریم که در گروه A خطاها در نظر گرفته می‌شود، به این صورت که اگر خطایی نداشته باشیم می‌توانیم پنج نمره کسب کنیم، اما اگر دچار خطا شویم از این پنج نمره کسر می‌شود. در گروه C پرش‌ها هستند که دو نمره دارند و باید به طور کامل آن را انجام دهیم تا بتوانیم دو نمره را کسب کنیم. در گروه B هم که کاملاً سلیقه داوران است، آنها باید به تالوکار امتیاز بدهند، بنابراین گاهی شرایطی پیش می‌آید که داوری اعمال نفوذ می‌کند و حق تالوکار ضایع می‌شود. البته در بازیهای آسیایی خوشبختانه این اتفاق رخ نداد، اما در مسابقه‌های دیگر ما تجربه داشتیم که به خاطر داوری شانس مدال طلا را از دست داده‌ایم. در رقابت‌های جهانی اندونزی که اتفاقاً در شهر جاکارتا هم برگزار شد من در اجرای فرم دست، با اختلاف یک صدم در رده دوم قرار گرفتم که در همان رقابتها حریف روسیه‌ای با سلیقه داوری اول شد.
از قبل فکر می‌کردم در جاکارتا برای من اتفاق ویژه‌ای رخ دهد
کیانی در مورد مدال‌آوریش در این رقابت مهم اظهار کرد: من برای این مسابقه اصلاً استرس نداشتم. ما آمادگی بدنی خوبی برای این رقابتها داشتیم و با توجه به انفرادی بودن رشته تالو، من اصلاً به حریفانم توجه نکردم و تنها تمرکزم روی فرم خودم بود. با توجه به اینکه در سال 2015 در اندونزی رقابت‌های جهانی برگزار شد و من هم موفق به کسب مدال نقره شدم به همین دلیل حس خوبی داشتم و قبل از برگزاری مسابقه فکر می‌کردم که یک اتفاق ویژه‌ای برای من در این رقابتها رقم می‌خورد که خدا را شکر همین اتفاق هم افتاد.
تغییر فرم نداده بودم و همین باعث موفقیتم شد
وی در پاسخ به اینکه بالا نبودن سطح رشته تالو در ایران انگیزه‌ات را برای حضور و فعالیت در این رشته کم نکرد گفت: زمانی که با 15 سال سن، اولین مدال بزرگسالان را کسب کردم در ذهنم رویای چنین روزی را طراحی کرده بودم و تمام تلاشم را برای کسب مدال در بازیهای آسیایی 2018 می‌کردم. من از رده سنی نونهالان در تیم ملی بودم و از ابتدا یک فرم کار کردم و زمانی که در رده سنی نوجوانان تا بزرگسالان هم بودم همان یک فرم را ادامه دادم و همین موضوع باعث شد این فرم در بدن من جا بیافتد و در رده بزرگسالان کمتر با مشکل روبه‌رو شوم. برخی تالوکاران این شرایط را نداشتند و تغییر رشته دادند و همین موضوع باعث شد کارشان سخت‌تر شود. البته به نظرم علاوه بر این موضوع حمایت‌های فدراسیون هم در موفقیت من تأثیر زیادی داشت. من در رده نونهالان هم زیر نظر مربی چینی کار می‌کردم و همین موضوع به من خیلی کمک کرد. اینکه ورزشکار از سن پایین در اردوی تیم ملی باشد قطعاً موفقیتش در آینده تضمین شده است.
آرزوی دستنیافتنی مادرم را برآورده کردم
کیانی حمایت خانواده‌اش را در موفقیتش اصلی‌ترین موضوع دانست و اظهار کرد: من زمانی که ورزش را شروع کردم، هم در رشته ژیمناستیک و هم ووشو خانواده‌ام خیلی مرا حمایت کردند. قبل از اینکه به صورت حرفه‌ای ورزش را شروع کنم ما در یک روستای کوچک زندگی می‌کردیم. مادرم خیلی دوست داشت که ورزشکار شود، اما به دلیل محیط روستا و شرایط آن زمان، موفق به این کار نشده بود به همین دلیل از همان ابتدا مرا حمایت کرد. خانواده‌ام به خاطر من که ورزش را شروع کرده بودم به شهر آمدند و من به مدت دو سال در ابتدای کارم با یک مربی تیم ملی کار کردم، اما بعد از دو سال مربی‌ام برای ادامه زندگی به اصفهان رفت و خانواده‌ام برای اینکه از او دور نشوم و همچنان تمرین کنم به اصفهان مهاجرت کردند و ما ساکن این شهر شدیم. در واقع شروع فعالیت من در ورزش حرفه‌ای و موفقیت‌هایم، آرزوی دستنیافتنی مادرم بود که خدا را شکر توانستم آن را برآورده کنم.
ما برای کنکور هیچ سهمیه‌ای نداریم
این تالوکار 18 ساله حالا ادامه تحصیل را مهمترین هدفش در زندگی می‌داند و در این خصوص می‌گوید: من به رشته تالو خیلی علاقمند هستم، اما همه زندگی‌ام را در ورزش نمی‌بینم، از همین روی در نظر دارم که مدتی از ورزش حرفه‌ای دور شوم و به ادامه تحصیل بپردازم. البته امیدوارم در این راه مسئولان کمی مرا حمایت کنند، ما برای کنکور هیچ سهمیه‌ای نداریم و تنها امتیازی که برای ورزشکاران در نظر گرفته شده است اینکه در رشته تربیت‌بدنی ادامه تحصیل بدهیم که من خیلی علاقمند به این رشته نیستم و دوست دارم در یکی از رشته‌های تجربی و به خصوص فیزیوتراپی درس بخوانم. به طور حتم دور شدنم از ورزش حرفه‌ای تا حدودی به من ضربه می‌زد، اما ادامه تحصیلم هم در اولویت است، ضمن اینکه واقعاً ورزش در کنار تحصیل سخت است، من امسال از بهمن درگیر اردوهای تیم ملی بودم و وقتی برای درس خواندن نداشتم.
تالو در آینده به موفقیت‌های بیشتری می‌رسد
وی به پتانسیل این رشته در آینده اشاره کرد و گفت: تالو نسبت به گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است، همانطور که گفتم ما در گذشته فاصله امتیازهایمان با چینی‌ها چند دهم بود اما به دلیل کار و تمرین زیاد در همه این سال‌ها به چند صدم رسیده‌ایم. در رقابت‌های جهانی بلغارستان اختلاف من با حریف چینی یک صدم بود و زمانی که مسابقه تمام شد، خیلی‌ها معتقد بودند من از نظر فنی از او بهتر بودم. پیشرفت در تالو به یک پروسه زمانی طولانی نیاز دارد. خوشبختانه ما هماکنون در رده نوجوانان و جوانان بازیکنان خوبی داریم و در آینده همین تالوکاران نتایج خوبی به دست می آوردند.
باورم نمی‌شد رقابت‌های ما از تلویزیون پخش شده است
کیانی در ادامه صحبت‌هایش از اینکه سال‌ها تلاش می‌کنند اما مسابقه‌های آنها پخش نمی‌شود و باعث بی‌انگیزه می‌شود، گفت: ما کمتر از ورزشکاران دیگر شناخته شده هستیم و همین موضوع هم باعث دلسردی ما می‌شود، ما خیلی تلاش می‌کنیم تا مدال‌های خوش‌رنگی به دست بیاوریم اما دیده نمی‌شویم. امسال زمانی که رقابت‌های ما از تلویزیون پخش شد، تأثیر آن را به خوبی احساس کردم. من بعد از کسب مدال وقتی با مادرم تماس گرفتم و او گفت مسابقه من را از تلویزیون دیده است، باورم نمی‌شد و خیلی خوشحال شدم که گوشه‌ای از زحمات ما دیده شد و مردم دیدند در رشته‌های مختلف ورزشکاران سخت تمرین می‌کنند تا به موفقیت برسند.
رویای همه تالوکاران شکست چینی‌هاست
دارنده مدال نقره بازیهای آسیایی از آرزوهایش در ورزش حرفه‌ای گفت: من ابتدا دوست دارم رشته ووشو المپیکی شود و در آن میدان بتوانم مدال بگیریم. اما اگر این اتفاق هم نیفتد آرزویم این است که در بازیهای آسیایی مدال‌های زیادی به دست بیاورم و بتوانم کشور چین را پشت سر بگذارم. فکر می‌کنم رویای همه تالوکاران این است که چینی‌ها را شکست بدهند و در رتبه اول بایستند. البته خدا را شکر چینی‌ها هماکنون نسبت به ما احساس خطر می‌کنند، چرا که آنها در گذشته فقط در یک فرم نمایش اجرا می‌کردند اما هماکنون در هر سه فرم ثبت نام می‌کنند و تنها دلیلشان هم این است که اگر در یک فرم به مدال نرسیدند فرصت حضور در دو فرم دیگر را از دست ندهند و بتوانند در دو فرم دیگر به مدال طلا برسند، این کار از طرف چینی‌ها به خوبی مشخص است که آنها احساس خطر کرده‌اند و می‌ترسند که ایرانی‌ها در یک فرم از آنها پیشی بگیرند و به مدال طلا برسند.
سهمیه اعزام دختران به جاکارتا بیشتر از آقایان بود
کیانی در مورد حمایت‌های فدراسیون از ورزشکاران و به خصوص بانوان، عنوان کرد: در ورزش حرفه‌ای اعتماد به نفس حرف اول را می‌زند. من در این چندسالی که در مسابقه‌های مختلف شرکت می‌کردم همه تلاشم این بود که اعتماد به نفس خودم را بالا ببرم و به هیچ موضوع دیگری فکر نکنم. به نظرم بانوان دیگر رشته‌های ورزشی هم همین‌طور هستند و بعید می‌دانم که آنها دچار کمبود اعتماد به نفس باشند، البته شاید برخی تفاوت‌ها بین آقایان و بانوان و مبلغ قراردادهایی که در لیگ می‌بندند باعث شود انگیزه آنها کمتر شود و شاید این موضوع گاهی اوقات باعث شود آنها دچار کمبود اعتماد به نفس شوند و خودشان را نسبت به آقایان دست‌کم بگیرند. فدراسیون هم در این راه ما را حمایت کرد، امسال سهمیه‌ای که برای بانوان اعزامی به جاکارتا در نظر گرفته شد بیشتر از آقایان بود، ضمن اینکه از نظر تجهیزات و تهیه سلاح و اردوهایی که شرکت می‌کنیم هیچ زمانی دچار مشکل نشده‌ایم به این خاطر که آنها با برنامه‌ریزی تمام هدفشان این است که ورزشکار به مدال برسد و موفقیت به دست بیاورد. ما در هر مسابقه‌ای که شرکت می‌کنیم فدراسیون به ما وعده پاداش می‌دهد و زمانی که به مدال می‌رسیم آن را پرداخت می‌کنند. خوشبختانه از همه نظر ما را حمایت می‌کنند و زمانی هم که در اردوی تیم ملی هستیم به ما حقوق می‌دهند. البته در رده نوجوانان و جوانان مبلغ زیادی نیست، اما در رده بزرگسالان در حدود 700 الی یک میلیون به ما حقوق می‌دهند. اما موضوعی که ما را واقعاً اذیت می‌کند این است که قراردادهای ما در لیگ خیلی پایین است. لیگ ما حدوداً چهار‌ماه طول می‌کشد و بازیهای زیادی هم انجام می‌دهیم، ما باید در لیگ در هر سه فرم نمایش اجرا کنیم که کار سختی است و قراردادی که با ما می‌بنند اصلاً در حد و اندازه کار سخت ما نیست.
دانشگاه آزاد تنها تیمی است که با ما قرارداد مالی می‌بندد
وی در مورد مبلغ قراردادش در لیگ برتر اظهار کرد: امسال قراردادی که در لیگ بستم مبلغ آن هفت میلیون تومان بود که البته 20 درصد آن برای مالیات و بیمه کم می‌شود و مابقی آن هم خرج رفت و آمد و لباس و تجهیزات می‌شود که در نهایت مبلغی که برای من باقی می‌ماند خیلی کم است. من دو سال گذشته در تیم دانشگاه آزاد بودم و دانشگاه آزاد تنها تیمی است که با ما قرارداد مالی می‌بندد و از ما حمایت می‌کند. امیدوارم شرایط لیگ نسبت به سال‌های گذشته بهتر شود، البته ووشو از وقتی که علی‌نژاد مسئولیت آن را برعهده گرفت واقعاً متحول شده است، سانداکاران ما سال گذشته توانستند چین را پشت سر بگذارند و امسال هم این اتفاق ویژه دوباره رقم خورد.
کیانی در پایان به اینکه آیا تا به حال به حضور در رشته ساندا فکر کرده است، عنوان کرد: بدم نمی‌آید که در ساندا کار کنم، اما باز هم تالو را ترجیح می‌دهم چرا که تنوع این رشته بیشتر است و محدود به ضربات دست و پا و مبارزه نمی‌شود. تالو به خصوص در رده بزرگسالان که خودمان می‌توانیم فرم‌های آن را بسازیم تنوع بیشتری دارد و همیشه جای پیشرفت دارد، اما در ساندا چنین شرایطی وجود ندارد، این رشته کمی خشن است و ضرباتش به پا و دست محدود می‌شود و نمی‌توان دامنه حرکات را افرایش دهیم.
انتهای پیام/4057/
انتهای پیام/