«کجا بودی الیاس» تصویری از حقایق واقعی دفاع مقدس

کافی است مثل من، کتاب را باز کنید و با تخیّل خود چند قدم در داستان‌ها بزنید تا متوجه خصوصیّات منحصر به فرد این مجموعه شوید. همه داستان‌ها راوی رشادت‌های غواصان شهید و خانواده‌هایشان هستند؛ به‌طوری که در همه داستان‌ها نام الیاس، پیامبر دریا و خود کلمه دریا به چشم می‌خورند.
گام‌های اوّلتان را که بر می‌دارید، خود را در جایی خیلی دورتر از جبهه‌ها می‌یابید. جایی که شاید صدای گلوله و موشک کمتر باشد، اما صدای گریه و ناله بیشتر به گوش می‌رسد. جایی در کنار خانواده‌های داغدار و چشم انتظار. در اکثر داستان‌ها بیشتر به خانواده این شهدا پرداخته می‌شود تا به خود شهدا. نویسندگان با به تصویر کشیدن این انسان‌های بزرگ که سهم بیشتری از درد و رنج جنگ داشتند، به حقایق واقعی دفاع مقدس اشاره می‌کنند.
در گذر از این داستان‌ها، گاهی چشمانتان تر و گاهی لبخندی با آن اشک‌ها همراه می‌شود، زیرا سوّمین عنصر مشترک داستان‌های این مجموعه احساسات است، آن هم از نوع عمیق. این احساسات، که رفته رفته بر مخاطب اثر می‌گذارد و فضای داستانی را مستحکم‌تر می‌کند، لزوماً احساس غم نیست، زیرا در بعضی از داستان‌ها به شور و شوق به پایان آمدن فراق خانواده‌ها و لاله‌های پرپرشان اشاره مستقیم می‌کند.
کم‌کم قدم‌هایتان را محکم‌تر و بلندتر بر می‌دارید تا بیشتر در بطن داستان‌ها قرارگیرید. کم کم شخصیت‌ها ملموس می‌شوند و شما آنها را عمیقاً درک می‌کنید.
در این مجموعه، بر خلاف عموم آثار دفاع مقدس، کوشیده شده است تا داستان‌ها در بسترهای امروزی پرورانده شوند و در آنها دغدغه‌های کنونی جامعه نیز گنجانده شود. این امر باعث همزاد‌پنداری بیش از پیش مخاطب با شخصیت‌های داستان شده و مخاطب را بیشتر درگیر جوّ داستان می‌کند.
هر چقدر دلتان می‌خواهد، در فضای داستان‌های این مجموعه قدم بزنید. مطمئن باشید که نه خسته می‌شوید و نه از کلیشه‌ها رنج می‌برید. پرهیز از پرداختن به مسائل تکراری و کلیشه‌ای و بررسی حماسه دفاع مقدس از زوایایی جدید، دومین گامی است که نویسندگان این مجموعه در مسیر نوآوری برداشته‌اند.همین گام اساسی نشانگر این است که نویسندگان این مجموعه برای مخاطب خود حرف تازه‌ای دارند و نمی‌خواهند با کلیشه‌ها و تکرار مکررّات ذهنش را خسته کنند و وقت اورا تلف کنند.
به امید نگارش و انتشار این قبیل مجموعه‌ها برای مدح قهرمانان گمنام این مرز و بوم که ما به عنوان مردمان امروز، درلابه‌لای دغدغه‌های هر روزه‌ گمشان کردیم و از آرمان‌های آنها غافل شدیم.

*نویسنده شهرستان ادب