مرکز ایران، آستان قدس رضوی است
به گزارش حوزه امام و رهبری گروه سیاسی خبرگزاری آنا، حضرت امام خمینی(ره) از نادر افرادی بود که مکتب انبیا را به درستی می‌شناخت و به تمامی زوایای آن آشنایی کامل داشت. از اوج عرفان و معرفت الهی انبیا تا برهانی‌ترین استدلال‌ها و براهین فلسفی برگرفته از تعالیم آنها و به ژرفای فقه و اصول و ریزترین احکام و مبانی شرعی آشنایی داشت. از میان مجموعه ابعاد شخصیتی حضرت امام(ره) یکی از برجسته‌ترین وجوهی که ایشان را از سایر علما و متفکران جهان اسلام ممتاز می‌کند، نگرشی است که به تاریخ داشته و برداشتی است که از حیات و قیام انبیا و اولیای معصوم دارند.
در ادامه به چند اشاره از امام خمینی (ره) درباره منزلت امام رضا(ع) می‌پردازیم:
اختیار با تو است
حضرت رضا علیه السلام، به حضرت جواد، سلام اللّه علیه مرقوم فرمود: «شنیدم غلامان تو وقتی سوار میشوی، تو را خارج میکنند از در کوچک، آنها بخل میکنند و میخواهند تو به کسی چیزی ندهی. به حق من بر تو که بیرون رفتن و داخل شدنت نباشد مگر از در بزرگ. و وقتی سوار شدی همراه خود طلا و نقره بردار و هیچ کس از تو سؤالی نکند مگر آنکه به او عطا نمایی. و از عموهای تو هر کس از تو سؤالی کرد، کمتر از پنجاه دینار به او مده، و اگر بیشتر خواستی بدهی، اختیار با تو است. و من اراده کردم به این امر اینکه خداوند مقام تو را رفیع فرماید، پس انفاق کن و ترس مکن که خداوند بر تو سختگیری فرماید. (شرح چهل حدیث، ص403)
نگاه مامون به حضرت رضا(ع)
مأمون حضرت رضا (ع) را با آن همه تزویر و سالوس و گفتن «یا ابن عم» و «یا ابن رسول اللَّه» تحت نظر نگه میدارد! که مبادا روزی قیام کند و اساس سلطنت را درهم بریزد. چون پسر پیغمبر (ص) است و در حق او وصیت شده، و نمیشود او را در مدینه آزاد گذاشت. حکام جائر سلطنت میخواستند، و همه چیز را فدای این سلطنت و امارت میکردند؛ نه اینکه دشمنی خصوصی با کسی داشته باشند. چنانکه اگر امام (ع) نعوذ باللَّه، درباری میشد، کمال عزت و احترام را به او میگذاشتند، و دستش را هم میبوسیدند. (ولایت فقیه، ص152 )
میهمانانی از مرکز ولایت
من از شما آقایان که از راه دور و از مرکز ولایت و از محل قدس ملکوتی آمدید تشکر میکنم. چه سعادتی دارید که چشم های شما به آن بارگاه عظیم ملکوتی باز میشود و در آن حرم شریف؛ مرکز علم و مرکز ملائکة اللَّه میروید و ما حسرت آن را داریم. (صحیفه امام،ج12 ،ص 106 )
مصیبت های معنوی
حضرت رضا(ع) در آن ابتلائاتی که داشت و در آن مصیبت های معنوی که برایش وارد میشد، بدون اینکه یک اختلافی ایجاد کند، با آرامش، راه خودش را به پیش میبرد. مقید بود به اینکه آرامش ملت را حفظ کند. (صحیفه امام ،ج13،ص426)
میهمانانی از محل تجلّی نور
شما مهمان‌های عزیزی هستید که از محل تجلّی نور، از محل توجّه ملائکة اللَّه، از آستان قدس رضوی آمدید و خوش آمدید. خداوند شماها را حفظ کند، و اسلام را به جدیتهای شما و همه ملت به پیش ببرد. و من امیدوارم که با دعای شما در آستان قدس رضوی موفق بشوم به پایبوس آن حضرت. (صحیفه امام ،ج13 ،ص 426)
مرکز ایران آستان قدس است
این میهمان های عزیز از جایی میآیند که دلهای ملائکة اللَّه به آنجا متوجه است. اصلا مرکز ایران آستان قدس است. و ما امیدواریم که همه ما را خداوند از خدمتگزاران آستان قدس رضوی- سلام اللَّه علیه- قرار بدهد. و شماها چقدر خوشبخت هستید که در آن آستان زندگی میکنید، چه آنهایی که خدمتگزار مستقیم آستانه هستند و چه آنهایی که در آستان مقدس، خدمتگزار به ملت و اسلام و جمهوری اسلامی هستند. همه نیروها، همه قدرتها در هر جا هستند، محتاج به توجه خاص حضرت رضا- سلام اللَّه علیه- هستند. استاندار و نیروی هوایی و انجمنهای اسلامی و همه اینها جزء کارمندان آن آستان مقدس هستند. و شما برادرانی که در آستان مقدس مستقیماً کار میکنید، از خوشبختی بزرگی برخوردارید که شاید خیلی توجه به او نباشد. و من امیدوارم که ان شاء اللَّه تعالی، به برکت آن آستان مقدس، جمهوری اسلامی همان طوری که تا کنون پیروزمندانه پیش رفته است، از این به بعد هم پیش برود و این جمهوری اسلامی باقی باشد با اسلامیت خود تا وقتی که، زمانی که به حضور بقیّة اللَّه این جمهوری مشرّف شود و مسائل را در خدمت ایشان حل کند.(صحیفه امام، ج16، ص 388)
امام را با نیرنگ بردند
حضرت رضا- سلام اللَّه علیه- که با آن نیرنگ ایشان را بردند، الزاماً بردند به آنجا و خواستند ایشان را چه بکنند، معلوم بود که از اول بنا بر این نیست، نگذاشتند که اینها یک حکومتی به دستشان بیاید، یک مجالی به دستشان بیاید که لا اقل تعلیمات را بکنند. (صحیفه امام، ج19، ص 8)
مرکز نور
متقابلًا این عید بزرگ را بر مهمانان عزیزی که از محضر مقدس امام ثامن- سلام الله علیه- تشریف آوردند [تبریک میگویم]، ما قدمهای شما را بسیار گرامی میداریم. شما از مرکزی آمدید که مرکز نور است، مرکز علم الهی است، مرکزی است که باید همه در آن مرکز آستان بوسی کنید، و باید اظهار تأسف کنم که دست ما کوتاه است. (صحیفه امام، ج19، ص 63)
انتهای پیام/4071
انتهای پیام/