تمام دغدغه مسئولین در حوزه بانوان محدود به عفاف و حجاب است/ ضعف دانشگاه‌ها در به وجود آوردن نشاط سالم دخترانه
گروه دانشگاه خبرگزاری آنا؛ دغدغه‌های دختران و حوزه بانوان از آن دست دغدغه‌هایی است که موج‌های سیاسی تبدیل به اصلی‌ترین موضوعات خبری می‌شوند اما در اکثر اوقات سال، مورد توجه قرار نمی‌گیرد. روز دختر، بهانه‌ای برای مرور مجدد دغدغه‌های مهم دختران دانشجو در تشکل‌ها شد، که در گفت‌وگو با دانشجویان دختر فعال در اتحادیه‌های دانشجویی به بازخوانی آن پرداخته‌ایم.
یکی از این دانشجویان فعال، مدرک کارشناسی کامپیوتر از دانشگاه صنعتی ارومیه دارد و در حال حاضر در رشته مطالعات زنان در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه شهید مدنی آذربایجان تحصیل می‌کند. وی با یادآوری جنب و جوش‌های دوران دانش‌آموزی، فعالیت‌های گروهی، متفاوت بودن و اثرگذاری را علت ورود به زندگی تشکیلاتی مطرح می‌کند.
وی به دلیل گرایشات مذهبی، به یکی از هیات‌های فرهنگی مذهبی ورود نموده و فعالیت گروهی و تشکیلاتی خود را از آنجا آغاز نموده است. او در دوران کارشناسی ارشد به انجمن جامعه اسلامی دانشگاه ورود پیدا کرده و مسئولیت خواهران دفتر را به عهده داشته است و با ورود به اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان مسئولیت خواهران را برعهده گرفته است.
وی نگاه مذهبی و انقلابی تفاوت فعالیت تشکیلاتی یک بانوی مومن انقلابی با دیگر فعالان اجتماعی می‌داند و می‌گوید: معمولا دغدغه‌های فعالان اجتماعی فردگرایانه است و عمدتا مساله و دغدغه شخصی را دنبال می‌کنند.
میزگرد بررسی فعالیت‌های دختران دانشجو در دانشگاه‌ها با حضور مسئولین واحدهای خواهران اتحادیه‌های دانشجویی بزرگ کشور در دفتر خبرگزاری آنا برگزار شد که مشروح گفت‌وگوی ما با محدثه راثی نصیری، مسئول واحد خواهران اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان را در ادامه می‌خوانید:
*از چالش‌های حضور دختران در تشکل‌ها آغاز کنیم؛ اصولا دختران با چه چالش‌هایی برای ورود به تشکل‌ها و فعالیت تشکلی مواجه هستند؟
بحث خانواده و سخت‌گیری‌ها عمدتا برای دانشجویان دختر مذهبی مطرح است، از عوامل دیگر کم بودن حضور خانم‌ها در تشکل‌ها یا کمبود حوزه اثرگذاری، مربوط به عدم ریسک‌پذیری خانم‌ها است که البته این موضوع به اعتقادات هر فرد بستگی دارد.
درصد کمی هم مربوط به این است که برخی مطرح می‌کنند اسلام اجازه حضور زنان در اجتماع را نمی‌دهد. البته بنده اصلا این موضوع را قبول ندارم و اگر قرار بود حضور زن در جامعه کم باشد این قدر فعالیت اجتماعی ذیل اصول اسلام برای خانم‌ها تعریف نمی‌شد. خیلی از وجوب اسلام گفته نشده ویژه خانم‌ها یا آقایان است و جنسیتی برای آنها تعریف نشده و طبیعتاً حضور خانم‌ها ضرورت است اما با رعایت اصول و قواعد.
تفاوتی که در نگاه ما و افرادی مدعی هستند اجازه حضور خانم‌ها در برخی جایگاه‌های اجتماعی داده نمی‌شود، این است که آنها صرفا دغدغه حضور فیزیکی دارند اما نگاه اسلام حضور موثر است و الزامی بر حضور فیزیکی وجود ندارد. ممکن است خانمی در خانه باشد و با تربیت فرزند خود ده‌ها برابر کسی که در اجتماع است اثر داشته باشد.
* دغدغه‌های علمی، فضای سیاسی و نگرانی از مردانه شدن نگاه‌ها و رفتارها چه میزان در عدم حضور اجتماعی دختران تاثیرگذار بوده است؟
بحث ورود خانم‌ها به مسائل سیاسی کاملا ریشه در نوع تربیت و ساختار خانوادگی افراد دارد. در عمده خانواده‌ها پدر خانواده دنبال مسائل سیاسی است و در پی آن پسر خانواده به این سمت می‌روند، معمولا مادرها وارد مسائل سیاسی نمی‌شوند و دخترها هم چندان پیگیر نیستند.
مباحث علمی برای بسیاری از اعضای تشکل‌ها مساله است اما برای بنده عمدتاً مساله یا مشکلی به وجود نیاورده است. هم دوره کارشناسی را با شرایط خوبی سپری کردم هم در دوره ارشد موفق بوده‌ام. می‌توان با برنامه‌ریزی راحت به مسائل درسی رسیدگی کرد و با مدیریت زمان‌های اضافی می‌توان به درس و کار تشکیلاتی همزمان رسید.
بحث مردواره شدن خانم‌ها مساله‌ای است که برای من هیچ وقت مطرح نبوده است. به این دلیل که یک خانم اگر فعالیت اجتماعی هم نداشته باشد به صرف حضور در دانشگاه و ارتباط با آقایان، این ارتباط دختر را ملزم می‌کند که یکسری احساسات و عواطف زنان را برای خود محدود کند. این موضوع در مورد زنان کاملا به شرایط و موقعیت مرتبط است، دختری که در محیط بیرون از خانه یک سری خلقیات و رفتارها دارد، قطعاً در خانه همان ظرافت‌های دخترانه خود را حفظ می‌کند. گرچه که در کل این موضوع آسیب است ولی اگر برای کسی اتفاق بیفتد ناشی از مدیریت فرد است.
تشکیلات تاثیر کمی در این مساله دارد و بیشتر مربوط به شخص است وقتی کسی وارد مجموعه می‌شود و از ارتباط زیاد با نامحرم ممکن است آسیب ببیند باید یا ویژگی رفتاری خود را تقویت کند یا در آن جایگاهی که این ارتباطات الزامی است قرار نگیرد.
*نگاه و رویکردی که در تشکلهای دانشجویی نسبت به دختران وجود دارد نگاه جریان ساز و تاثیر گذار است؟ در جامعه اسلامی دانشجویان نوع حضور این قشر چگونه است؟
در سطح اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان، این موضوع کاملا حل شده است و نیروی فکری بودن خانم‌ها و نیاز به وجود خانم‌ها حل شده است، ولی در سطح دفاتر هنوز مساله وجود دارد و این مساله هم به بافت فرهنگی آن منطقه و هم به افراد و اعضای تشکل ارتباط دارد. دفتری را سراغ داشتم که اصلا ضرورتی به حضور خانم‌ها و فکر خانم نمی‌دیدند.
امسال آذرماه یک دوره تشکیلاتی ویژه خواهران داشتیم که درصد زیادی از بحث حضور تشکیلاتی خانم‌ها بود. اردیبهشت هم سه دوره منطقه‌ای در حوزه زن و خانواده با هدف تربیت نیروی متخصص در حوزه زنان که در شیراز و همدان و شهر برگزار شد. ظهور و بروز خانم‌ها در اتحادیه و دفاتر جامعه اسلامی دانشجویان به لحاظ کمی و کیفی نسبت به سال‌های گذشته بیشتر شده است.
*یکی از مواردی که می‌توان شما را قضاوت کرد میزان دغدغه شما و پیگیری این دغدغه در حوزه خاص بانوان است وباید این انتظار را از شما داشته باشیم که دغدغه خانم‌ها را داشته باشند شما چه کرده‌اید؟
جلسهای با خانم آیت‌اللهی در باب مشکلات دانشگاهی داشتیم و برای بنده جالب بود که خیلی از مشکلات پیش پا افتاده‌ای که برای ما تکراری بود را مطرح می‌کردیم برایشان تازگی داشت و تعجب می‌کردند. به طور مثال درباره مصرف مواد مخدر خانم‌ها در خوابگاه صحبت می‌کردیم برایشان تارگی داشت. قرار شد جلسهای گذاشته شود که تمام نماینده‌ها حضور داشته باشند و معضلات دختران و زنان دانشگاهی را بشنوند که متاسفانه هنوز هم خبری نشد.
تمام نگاه مسئولین در حوزه خواهران محدود به موضوع عفاف و حجاب است
طبیعتا وقتی خانم‌ها در این عرصه وارد می‌شوند و در جلسات با روسای دانشگاه‌ها که شرکت می‌کنند عمده مطالبات مطرح شده در حوزه زنان است. اینطور نیست که به این مساله بی‌توجهی شود.جلسهای در وزاتخانه با وزیر برگزار شد بود که تشکلهای دانشجویی را دعوت کردند و من حضور داشتم. در این جلسه، چون بنده تنها خانم اتحادیه بودم فرصتی داده شد تا ده دقیقه صحبت کنم و این هم ضعفی برای جلسه بود یکی از مسائلی که مطرح کردم آسیب‌های اخلاقی دختران در دانشگاه، مفاسد اخلاقی استادان و کارکمندان دانشگاه بود که خودم به این مشکل را در دانشگاه مشاهده کردم. البته هیچ صحبتی هم دراین مورد نشد و بازخوردی نداشت.
وزارت علوم به دانشگاه‌ها ابلاغ نموده که هر دانشگاه موظف به ایجاد یک کمیته عفاف و حجاب است که این کمیته فقط اسماً وجود دارد. ابتدای سال جلسهای تشکیل می‌دهند و تا سال بعد تعطیل می‌شود. تمام نگاه مسئولین در حوزه بانوان فقط موضوع عفاف و حجاب است و این موضوع را نیز فقط در همین حد می‌دانند که آیین‌نامه عفاف و حجاب یا پوشش را به دیوار نصب کنند. پیگیری کار فرهنگی یا اقدام اثرگذاری در این حوزه دیده نمی‌شود بیشتر برخورد سلبی است که اثری هم ندارد. در این حوزه‌ها مطالبه می‌شود و دفاتر جامعه اسلامی مطالبه و پگیری می‌کنند.
عمده اشکالاتی که به بحث زنان وارد می‌شود ریشه در مباحث فقهی دارد
متاسفانه در حوزه نگاه اسلامی به زن کار تئوریک انجام نشده و به شدت ضعف داریم، به ویژه در بعد فقهی. عمده اشکالاتی که به بحث زنان وارد می‌شود ریشه در مباحث فقهی دارد که متاسفانه فقهای ما کمتر به این مسائل پرداخته‌اند. بحث زنان با توجه به کاربرد و جریانی که دارد بیشتر چالش ایجاد می‌کند مانند بحث‌های فقهی، خروج از همسر، فرزند خواندگی و مسائل این چنینی عمدتا بحث‌هایی است که ضعف‌های بنیادی وجود دارد.
*بزرگترین آسیب‌های اجتماعی که دختران در دانشگاه‌ها و خوابگاه‌ها با آن مواجه هستند و راهکاری که شما برای این آسیب‌ها در نظر گرفته‌اید چیست؟
در حال حاضر دو نوع خوابگاه در دانشگاه‌ها وجود دارد؛ خوابگاه‌های خودگردان که تحت نظارت دانشگاه است و خوابگاه‌هایی که برای دانشگاه است. عمدتا خوابگاه‌های خودگردان هزینه‌های بالایی دارند و امنیت لازم را ندارند، صرفاً یک سرپرست خانم حضور دارند و خیلی اتفاقات ممکن است رخ دهد. خوابگاه‌هایی که برای دانشگاه هستند هم عمدتا در نقاط دور شهر و مکان خارج از دسترس است و خانم‌ها به شدت تحت فشار روحی هستند. خوابگاه‌ها کاملا عاری از امکانات و فضای تفریحی هستند، این مساله مبتلا به خانم‌ها و آقایان است اما برای خانم‌ها که شرایط خاصی دارند و در فضای شهری هم آنچنان امکانات تفریحی ویژه خانم‌ها تعبیه نشده است. افسردگی‌هایی که در دوره دانشجویی برای خانم‌ها اتفاق می‌افتد، روابط خارج از عرف و اتفاقاتی که رخ می‌دهد، ریشه در همین مساله دارد.
روند اعتیاد دختران در سال‌های گذشته رو به رشد بوده است
مسئولین نگاه می‌کنند در بررسی‌ها آمار اعتیاد خانم‌ها از آقایان کمتر است و به این نتیجه می‌رسند پس اعتیاد در بین خانم‌ها کمتر است در حالی که اینگونه نیست. اگر آمار اعتیاد خانم‌ها در 10 سال گذشته را بررسی کنیم روند رو به رشدی داشته است همین موضوع دقیقا در فضای دانشگاه هم کاملا حکم‌فرماست و ناشی از موقعیت جغرافیایی خوابگاه عدم فضای تفریحی مناسب، دوری از خانواده و عدم نظارت آنچنانی است. بنده خوابگاهی بودم و از اتاق کنار بوی تریاک می‌آمد و وقتی به گوش مسئولین دانشگاه می‌رسد هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد.
چند سال پیش و در دوره کارشناسی بنده، بزرگترین خلاف دختران سیگار و ارتباط با پسر بود اما اکنون سیگار خلاف کوچکی است. قرار نیست سیاه‌نمایی کنیم اما باید واقع‌بین باشیم. فضای بهداشتی خوابگاه‌ها عمدتا نامناسب است و فارغ از بحث بیماری‌هایی که به وجود می‌آورد، بیشتر باعث لطمات روحی به دختران می‌شود.
بحث بومی‌سازی که چندین سال پیش مطرح شد، تا حد امکان با میهمانی یا انتقال دانشجویان به ویژه دختران به محل سکونت خود موافقت شود که این اتفاق رخ نمی‌دهد و این فاصله به لحاظ روحی و ... آسیب‌زا است.
مشکل نسل جوان به ویژه دختران ما نبود شادی و نشاط است
عمده مشکل نسل جوان به ویژه دختران ما نبود شادی و نشاط است. در محیط خوابگاهی اگر دانشگاه پیگیری کند، می‌تواند شرایط نشاط سالم را فراهم کند. هنوز ما در به وجود آوردن نشاط سالم دخترانه ضعف داریم و حتی مسئولین فرهنگی هم نتوانسته‌اند کاری کنند و باید در سطح کلان فکری به حال این موضوع شود که متاسفانه تا کنون اقدامی نشده و به شدت آسیب وارد کرده است.
در فضای دختران شرایطی به وجود آمده است که گویی هر چقدر مردانه‌تر شوند، باکلاس‌تر هستند، چون در قالب‌های دخترانه نمی‌توانند شادی کنند بلد نیستند شاد باشند. ریشه اصلی بحث ورود زنان به ورزشگاه همین است که دختران ما جایی برای تخلیه هیجان ندارند. یک آقا شاید بتواند در هر فضایی هیجانش را تخلیه کند اما برای یک دختر، فرهنگ بسته و سنتی وجود دارد که مسئولین ما مانده‌اند و هر از گاهی اقداماتی می‌کنند که وضعیت بهتر شود اما متاسفانه کار را خراب‌تر می‌کنند.
موضوع دیگر مفاسد اخلاقی در دانشگاه است. شاید موضوع همه‌گیر نباشد، اما نیاز به پیگیری و نظارت دارد. مفاسد اخلاقی مبتلابه خانم‌هاست و آسیب‌های جبران‌ناپذیری وارد می‌کند. حتی یک صحبت غیراخلاقی، پیشنهاد غیراخلاقی در ازای نمره خوب ضربه‌ای است که تا آخر عمر از ذهن یک دختر پاک نمی‌شود. هر چند خیلی اشاعه پیدا نکرده ولی وجود دارد و نمی‌توان انکار کرد، اگر پیگیری نشود شاید پنج سال یا 10 سال آینده مساله‌ای که الان با اعتیاد داریم با مفاسد اخلاقی داشته باشیم که آن زمان دیگر جبران‌ناپذیر است.
انتهای پیام/
انتهای پیام/