دانشجوی معلول دانشگاه آزاد اسلامی از محبت دانشگاهیان می‌گوید
سیروس آقامرادی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنا به معرفی خود پرداخت و اظهار کرد: «این‌جانب آخرین فرزند خانواده هستم که سال 1373 در روستای سقرچین شهرستان خدابنده از توابع استان زنجان به دنیا آمدم و سال 1395 مادرم را به دلیل بیماری از دست دادم که در آن موقع شرایط روحی بسیار بدی داشتم. اکنون نیز با پدرم که 70 سال سن دارد زندگی می‌کنم و درآمد خانواده ما از کشاورزی است.»
دانشجوی مقطع کاردانی پیوسته دانشگاه آزاد اسلامی واحد خدابنده افزود: «به عنوان دانشجوی معلول حرکتی رشته نرم‌افزار کامپیوتر فکر می‌کنم معلولان باید نزدیک محل سکونت خود به تحصیل ادامه دهند، چون از نظر حل مشکلات می‌توانند از نزدیکان و آشنایان خود کمک بگیرند، اما من با پیمودن مسافت یک ساعته تا محل تحصیل برای گذراندن یک ساعت درس، مجبورم تمام وقت در دانشگاه باشم.»
آقامرادی خاطرنشان کرد: «نزدیک‌ترین مکان برای ادامه تحصیلم، شهر مذهبی حضرت قیدارالنبی(ع) است و از همه مهم‌تر وجود استادان قوی و برجسته در واحد خدابنده بود که باعث جذب من به این واحد دانشگاهی شد.»
وی بیان کرد: «پذیرفتن شرایط فعلی جسمانی و تطبیق آن با محیط اطراف، اگرچه سخت ولی اقدام مهمی بود که انجام دادم؛ مهم‌ترین عامل موفقیت در زندگی را نیز پدر و سومین برادرم وهب می‌دانم که همچنان مشوق اصلی من هستند و از هیچ‌گونه کمکی دریغ نمی‌کنند.»
دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی با توجه به نوع برخورد دانشجویان با وی اظهار کرد: «در ارتباط با دانشجویان هیچ وقت دچار رنجش نمی‌شوم. البته به ندرت به معلولیتم فکر می‌کنم و این نکته را نیز باید ذکر کنم که نوع مواجهه دانشجویان، کارکنان و استادان با معلولیت من بسیار عادی و همراه با محبت بود؛ از سوی دیگر سازمان بهزیستی حمایت‌های مناسبی را بویژه برای ادامه تحصیل از من داشته است.»
انتهای پیام/