ماهواره مینیاتوری، بی‌سیم ارتش آمریکا را جهانی می‌کند
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از وب‌سایت آزمایشگاه ارتش آمریکا، دانشمندان در آزمایشگاه ارتش ایالات متحده آمریکا نمونه‌ای از نانوماهواره ساخته‌اند که می‌تواند مشکلات آنتن‌دهی و پوشش بی‌سیم سربازان در میدان نبرد را رفع کند.
یکی از مهم‌ترین مشکلات سربازانی که به ماورای خطوط دشمن نفوذ می‌کنند، حفظ ارتباط رادیویی با نیروهای مرکزی است. به عنوان مثال در محیط‌های روستایی یا کوهستانی، امکان ارتباط بی‌سیم بسیار محدود می‌شود و سربازان قادر به هماهنگی با فرماندهی و دریافت دستور نیستند.
ارتش آمریکا پیش از این نیز تلاش‌هایی برای رفع مشکل ارتباطات انجام داده بود؛ از جمله اینکه برای ارتباط تصویری، در بعضی مناطق WiFi ماهواره‌ای راه‌اندازی کرده بود. اکنون آزمایشگاه این ارتش، در حال آزمودن نوعی ماهواره مینیاتوری است که قادر است در مدار زمین بچرخد و پوشش بی‌سیم (دیتا و صدا) برای سربازان فراهم کند.
نام این ماهواره تازه SMDC-ONE اعلام شده که سه حرف آخر یعنی ONE مخفف عبارت «اثر نانوماهواره‌‌ای در مدار» است. دکتر تراویس تیلور، یکی از دانشمندان ارشد این آزمایشگاه درباره این اختراع تازه گفت: «این محصول عملکردی شبیه برج‌های مخابرات برای تلفن همراه دارد؛ با این تفاوت که برای بی‌سیم‌های ارتش طراحی شده است».
برآورد می‌شود ارتش آمریکا 12 نمونه از این ماهواره برای پوشش جامع در سطحی که دلخواه آن است نیاز دارد اما رسیدن به این رقم به این آسانی نیست.
| ارتش آمریکا پیش از این نیز تلاش‌هایی برای رفع مشکل ارتباطات انجام داده بود؛ از جمله اینکه برای ارتباط تصویری، در بعضی مناطق WiFi ماهواره‌ای راه‌اندازی کرده بود. اکنون آزمایشگاه این ارتش، در حال آزمودن نوعی ماهواره مینیاتوری است که قادر است در مدار زمین بچرخد و پوشش بی‌سیم (دیتا و صدا) برای سربازان فراهم کند |
یکی از نخستین پروژه‌های از این دست ارتش آمریکا، در دهه 70 میلادی آغاز به کار کرد که برای موقعیت‌یابی واحدهای نظامی طراحی شده بود از گم شدن آنها جلوگیری می‌کرد. این سیستم بعدها وقتی با نمونه‌های بسیار پیشرفته‌تر و دقیق‌تر جایگزین شد، به بخش عمومی فروخته شد و اکنون به نام GPS برای همه آشناست.
براساس آنچه از پروژه «نانوماهواره ارتباطات بی‌سیم» منتشر شده است، این ماهواره‌های مینیاتوری به دلیل وزن کم خود هر لحظه ممکن است به وسیله زباله‌های فضایی یا تغییرات جوی فضا، از مدار خود خارج شوند. از سوی دیگر تعبیه کردن موتورهای جت معمول برای تصحیح مدار نیز در آنها به‌صرفه نیست و وزن راکت‌های ارسال به فضا را بیش از اندازه بالا می‌برد. البته از آنجا که یکی از اهداف اصلی اولیه این پروژه طراحی یک ماهواره ارزان و کوچک بوده، هزینه‌های ارسال نیز باید درنظر گرفته شود این هزینه‌ها هنوز بسیار سرسام‌آور است. همچنین موتورهای تصحیح مسیر احتمال انفجار دارند و این ماهواره بسیار کوچک را با خطر نابودی مواجه می‌کند».
همانگونه که در عکس دیده می‌شود، اکنون بخشی از تیم تحقیقاتی در حال کار روی نوعی موتور تصحیح تازه هستند که با استفاده از پلاستیک و چاپگرهای سه‌بعدی ساخته می‌شود و در آن نوعی نیترات با یک جرقه‌زن گنجانده شده تا کار تصحیح مسیر را با وزن کم و اثرگذاری مناسب بدون خطر انفجار انجام دهد.
براساس اعلام ارتش آمریکا، این آزمایشگاه هم‌اکنون پروژه مشابهی برای ماهواره‌های عکاس دارد که می‌توانند عکس‌هایی با دقت فوق‌العاده 2 تا 3 متری تهیه کنند. پروژه نانوماهواره عکاس هنوز به مرحله آزمایش نرسیده است اما یک نمونه از SMDC-ONE چند وقتی است که از ایستگاه فضایی بین‌المللی به مدار فرستاده شده و در حال چرخیدن دور زمین است.
اگر آزمایش‌های این ماهواره به خوبی پیش رود ارتش آمریکا در مرحله بعد 4 عدد دیگر از این نوع ماهواره را به فضا می‌فرستد و این کار تا تکمیل 12 ماهواره مورد نیاز ادامه خواهد یافت.
هنوز هیچ اطلاعات تکمیلی درباره ابعاد دقیق و وزن این ماهواره از سوی ارتش آمریکا در وب‌سایت آزمایشگاه یا ایمیل ارسال‌شده برای آنا، ارائه نشده است و در پاسخ به پرسش آنا، این اطلاعات را فوق سری اعلام کرده‌اند.
مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا
انتهای پیام/