اندام‌های شگفت‌انگیز و کاربردهای عجیب و غریب آنها
گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا- هانا حیدری؛ یونانیان باستان همواره اعتقاد داشتند که هر انسان ابتدا باید «خودش را بشناسد». شاید منظور این گفته فلسفی‌تر باشد اما یاد گرفتن درباره بدنمان و کارکرد آن بسیار جالب است. دانسنتن این که اندام‌های ما چگونه در کنار یکدیگر کار می‌کنند شگفت‌انگیز است.
همه ما وقتی برای اولین بار چروک‌های انگشتان دست و پایمان را در حمام دیدم، حیرت‌زده شدیم. همه ما به ضایعه گوشتی عجیب و غریبی که از ته گلویمان آویزان است، خیره شدیم.
همه ما یک نفر را می‌شناسیم که تحت عمل جراحی آپاندیس قرار گرفته‌اند و شنیده‌ایم که می‌گویند: «مشکلی نیست، به هر حال آپاندیس فایده‌ای برای بدن ندارد».
بدن ما ماشین فوق‌العاده‌ای است؛ در حالی که شاید دیگر به بعضی از ویژگی‌های آن نیازی نداشته باشیم اما اندام و بخش‌های بسیار کمی در آناتومی بدن ما وجود دارند که به طور کلی هیچ سودی نداشته باشند.
اندام‌هایی که دیگر به آنها نیاز نداریم، درواقع شواهدی از گذشته ما هستند که نشان می‌دهند چه بوده‌ایم؛ شواهدی که نشان می‌دهد ما همچنان در حال تکامل یافتن هستیم.
آپاندیس
آپاندیس ساختار عجیب و غریبی است که به روده کوچک متصل است، هدف خاصی ندارند و تنها گاهی اوقات عفونت می‌کند که در این صورت با عمل جراحی از بدن خارج می‌شود. تاکنون گمان می‌کردیم که آپاندیس تنها یکی از بقایای تکاملی است اما حالا عکس این ماجرا مشخص شده است.
نتایج تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که آپاندیس نقش کلیدی در سیستم ایمنی بدن دارد. این اندام مرموز خانه باکتری‌های مفیدی است که به بدن در مبارزه با عفونت‌ها کمک می‌کند.
سوراخ گوش اضافی
اگر با دقت به گوش‌هایتان نگاه کنید، در جایی که منحنی حلزونی گوش به کنار سر می‌رسد یک سوراخ گوش اضافی خواهید دید. این سوراخ «سینوس جلوی گوش» نام دارد و تنها درصد کمی از افراد این اندام را دارند.
درواقع سینوس جلوی گوش نوعی نقص مادرزادی است که برای اولین بار در سال 1864 توسط ون هیزنبرگ به ثبت رسید. هنوز نمی‌دانیم که چرا برخی از افراد این سیسنوس را دارند اما به گفته محققان، این سینوس‌ها بقایای تکاملی از دوره ماهی‌ها هستند.
DNA به دردنخور
مقدار زیادی DNA در بدن ما وجود دارد که تا همین اواخر به نظر می‌رسید که کار خاصی نمی‌کنند. این DNAها پروتئین تولید نمی‌کنند و به نظر می‌رسد که ما را در برابر بیماری‌‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کنند اما این DNAها بخش بزرگی از ژنوم ما را تشکیل می‌دهند.
اگر این DNAها به نوعی به دردبخور نبودند، روند تکامل به‌نحوی این DNAها را محو و نابود می‌کرد اما تاکنون جنین اتفاقی نیفتاده است.
اخیرا دانشمندان متوجه شده‌اند که این DNAها چه نقش کلیدی در کنار هم نگه‌داشتن ژنوم دارند. این DNA مطمئن می‌شوند که بسته کروموزوم‌ها به صورت صحیح در هسته سلول‌های ما قرار می‌گیرند. بدون این عملکرد، سلول‌های می‌میرند. بنابراین این DNAهای به دردنخور خیلی هم به دردمان می‌خورند.
سلول‌های ایمنی بی‌مصرف
در بدن انسان سلول‌های ایمنی وجود دارد که هیچ‌کس از کاربرد آنها خبر ندارد. این لنفوسیت‌های خاموش به تعداد زیادی در بدن ما وجود دارند و تنها در زمان حمله بیماری‌های خودایمنی به بدن فعال می‌شوند.
اخیرا مشخص شده است که این سلول‌ها نوع جدیدی از ایمنی بدن هستند که تا پیش از این اطلاعی از وجود آنها نداشتیم. این سلول‌های ایمنی در زمان حمله عفونت‌های خطرناک حمله می‌کنند. این عفونت‌های خطرناک برای فرار کردن از دست سیستم ایمنی بدن، خودشان را به عنوان بخشی از بدن جا می‌زنند.
انگشتان چروکیده
اگر زمان زیادی را در استخر بگذرانید، متوجه می‌شوید که انگشتان دست و پاهایتان چروکیده شده است.نتایج مطالعه‌ای زیست‌شناسی در سال 2013 نشان می‌دهد که این کار بی‌فایده نیست.
آزمایش‌ها حاکی از آن است که اشیای زیرآب با انگشتان چروکیده بهتر حس می‌شوند؛ این امر نشان می‌دهد که انگشتان دست و پای ما چروک می‌شوند تا توانایی بهتری در راه رفتن و حس کردن اشیا در محیط‌های تر و آبی داشته باشیم.
باکتری‌های روده
حتما دلیلی وجود دارد که اخیرا متخصصان پیشنهاد کرده‌اند همگی برای اشاره به خودمان از ضمیر اشاره سلطنتی «ما» استفاده کنیم. نتایج مطالعات جدید نشان می‌دهد که میکروب‌های زیادی درون بدن ما، به‌خصوص در روده‌هایمان، زندگی می‌کنند. این میکروب‌ها با ما همزیستی می‌کنند و تاثیر زیادی بر زندگی ما دارند.
این میکروب‌ها در بیماری‌هایی مانند ام‌اس، پارکینسون، سرطان و سندورم خستگی مزمن نقشی کلیدی دارند. همچنین این باکتری‌ها نقشی حیاتی در تنظیم اشتها و خلق و خوی ما دارند.
قسمت صورتی رنگ چشم
اگر در آینه نگاه کنید، بافت صورتی رنگ و کوچکی را در گوشه چشم‌تان می‌بینید. این قسمت «چین سمیلوناریس» نام دارد و در حال حاضر کار آن کمک به حرکت تخم چشم و اشک‌ریزی است.
اما این اندام زمانی یک غشای محرک بوده است که ما آن را پلک سوم می‌نامیم. این پلک شفاف روی چشم کشیده می‌شود تا آن را مرطوب نگه دارد و در عین حال از بینایی نیز محافظت می‌کند.
پلک سوم را می‌توانید در سگ‌ها یا گربه‌ها، وقتی خواب هستند، ببینید. انسان‌ها و پستانداران نخستین دیگر نیازی به این ویژگی ندارند و فرآیند تکامل مدت‌ها قبل آن را محو کرده است.
انتهای پیام/