فرهنگ‌سازی؛ راهکاری برای تقابل با پدیده چاقوکشی
سابقه ساخت، حمل و استفاده از سلاح های سرد به تاریخ حیات بشر بازمی‌گردد؛ خنجرهای سنگی شکل ابتدایی شمشیر بود و امروز در اشکال مختلف و با عنوان های متفاوتی ساخته می شود، نخستین ابزار دارای برندگی، برای شکار حیوانات توسط بنی آدم بود و طبق بقایای موجود، نخستین انسان های کشته شده نیز با همین سلاح برنده، جانشان ستانده شده است. در طول ده ها هزار سال، علی رغم شکل‌گیری بسیاری از سلاح‌های کارآمدتر، هیچ گاه خنجر و چاقو و کارد جایگاه خودش را از دست نداد تا آنجا که در جهان امروز هر کماندو به عنوان توانمندترین نیروی ارتش هر کشوری، به فنونی بهره برداری از کارد و خنجر و چاقو مسلط می شود.
چاقوکشی نمونه ای از جرایمی است که سالیان اخیر با حساسیت جامعه مواجه شده است. اکثر کسانی که با سلاح سرد مرتکب قتل می شوند از چاقو به عنوان یک وسیله دلگرم کننده و تکیه‌گاه یاد می کنند و آن را در جیب یا کیف خود به عنوان وسیله‌ای که امنیت را برای آنها با خود به همراه خود دارند . در نگاه اول، شخص حمل کننده چاقو به عنوان یک سپر دفاعی و ایمنی در مقابل اشخاص دیگر از آن استفاده می کند. به عبارتی چاقو برای او یک پشتوانه محسوب می‌شود. البته هستند افرادی که یک چاقوی دست ساز زنجانی را به عنوان یک اثر هنری و یا یک سوغات و یادگاری نگهداری می‌کنند.
هر چه هست چاقو بسان یک قاتل خاموش و خوش خط و خال می تواند ما را در هنگام عصبانیت و بروز خشم وادار به صدمه زدن به دیگران بکند. با مراجعه به حافظه می توانیم وقایع تلخی را در کشور درباره نزاع های منجر به چاقوکشی به خاطر بیاوریم. چاقو سهم بسزایی در وقوع جرایم دارد و بجاست که همچون سلاح گرم قوانین خاصی برای آن اتخاذ شود. متاسفانه هنوز قانون مشخصی برای برخورد با فروشندگان، تولیدکنندگان و توزیع کنندگان سلاح سرد در کشور وجود ندارد. در برخی سال ها آمار بیانگر آن است که 46 درصد از قتل‌های کشور به وسیله استفاده از چاقو رخ داده است.
حدود 68 درصد از قتل‌های کشور بدون برنامه ریزی قبلی با چاقو به وقوع می پیوندد. متهمان پس از ارتکاب قتل از اقدام خود پشیمان می شوند و آرزو می کنند که کاش چاقویی به همراه نداشتند. آمارها دلالت بر آن دارد که در برخی نقاط کشور سهم وقوع قتل توسط چاقو و سلاح های سرد به 71 درصد می رسد. آیت الله لاریجانی رئیس قوه قضاییه با بیان اینکه سلاح سرد در قانون همانند سلاح گرم است، تاکید می کند که اگر کسی با سلاح سرد موجب ترس مردم شود به عنوان محارب یا مفسد فی الارض شناخته شده و حکمش اعدام است و هیچ تردیدی در اجرای این حکم وجود ندارد. نفس عمل کشیدن چاقو و ترساندن مردم مصداق محاربه است که طبق قانون مجازات این فرد اعدام است به همین دلیل به اشرار اخطار می کنیم تا خود را جمع و جور کنند.
متاسفانه بررسی ها نشان می‌دهد که اغلب حاملان سلاح سرد را جوانان تشکیل می دهند و میانگین سنی آنان کمتر از 18 سال است. علت گرایش جوانان به استفاده از چاقو، سوژه ای مناسب برای تحقیق و پژوهش است. بایسته است دانشگاه آزاد اسلامی از محل بودجه تحقیقاتی خود این مهم را مورد بررسی قرار دهند. در این تحقیق می توان به کاربرد شمشیرهای سامورائی، انواع چاقوهای غیرمتعارف ، ساطور، قمه ، پنجه بکس ،کاردهای شکاری و خنجر نیز توجه کرد. به کارنگرفتن چاقو و آشنایی با عواقب آن نیازمند فرهنگ‌سازی و آگاهی رسانی به مردم است. باید در حرکتی به‌سامان از ترویج زیرزمینی و نامحسوس آن جلوگیری شود.
اگر استفاده نکردن از سلاح سرد و خطرات ناشی از آن برای مردم فرهنگ سازی نشود، برخورد قانونی و تصویب قانون های متعدد راه‌گشا نیست. حاملان سلاح سرد خود از قربانیان جرایم خشن محسوب می شوند، متهمانی که خود با سلاح سرد جرمی را مرتکب شدند، تمام زندگیشان را از دست می دهند و قربانی هستند. فرهنگ سازی نیازمند همراهی همه مراکز فرهنگی و انتظامی و دانشگاهی کشور است.
کار را باید از آموزش و پرورش شروع کرد. خطیبان و سخنوران جامعه می‌توانند با حضور در مدارس به تشریح عواقب به کارگیری چاقو و انواع سلاح سرد بپردازند. می توان موضوع را به شکل مبسوط برای انجمن های اولیا و مربیان مطرح کرد. می توان از مجامع امور صنفی و اداره بازرگانی برای برخورد با مراکز عرضه انواع سلاح های سرد کمک گرفت. اجرای قوانین موجود در برخورد با مجرمان در ممانعت از وقوع حوادث بعدی موثر است. ارائه طریق از سوی شورای فرهنگ عمومی هر شهرستان در حوزه فرهنگ سازی ضروری است.
* رئیس اداره روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر
انتهای پیام/