شهامت، سخاوت، بردباری و تقوا از ویژگی‌های امام حسن(ع) است
حجت‌الاسلام رضا نوری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنا با تبریک ولادت امام حسن مجتبی(ع) اظهار کرد: امام مجتبی نخستین فرزند فاطمه زهرا(س) و امیرالمؤمنین علی(ع) از سوی پیامبر اکرم(ص) نام‌گذاری شد. زمانی که جبرئیل از آسمان فرود آمد و از سوى خداى تعالى به وى تهنیت گفت و سپس اظهار کرد: «خداى تبارک و تعالى تو را مأمور کرده که او را به نام شبر نام‌گذاری کنی.» رسول خدا(ص) فرمود: «زبان من عربى است» عرض کرد: «نامش را «حسن» بگذار» و پیامبر او را حسن نامید.
نوری با توجه به صفات ارزنده امام حسن(ع) خاطرنشان کرد: «مجموعه اوصاف زیبای ذاتی و موروثی، او را بر دیگران برتری داد؛ وی از نظر بیان، شجاعت، سخاوت، هیبت، تقوا و عبادت زبانزد خاص و عام بود؛ با اینکه امام حسن(ع) در جامعه آن روز مورد بی‌توجهی و بی‌مهری قرار گرفتند و ظلم‌ها و اهانت‌های بسیار زیادی را به وی روا داشتند، امام امام(ع) از جامعه و مردم خود نبردیدند و همیشه نسبت به وضعیت جامعه حساسیت زیادی داشتند و پیگیر امور و مسائل بودند.»
معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد افزود: «ایثار، محبت و سخاوت فراوان از دیگر صفات ارزنده امام مجتبی(ع) بود؛ هر نیازمندی که به خانه حضرت مراجعه می‌کرد، امام حسن(ع) دست خالی آن فرد را برنمی‌گرداند و تا حد توان به وی کمک می‌کرد به طوری که طبق روایات داریم که 2 بار عمده اموالش را وقف نیازمندان کرد و 3 بار نیز تمامی اموالش را به دو نیم تقسیم کرد و نیمی را در راه رضای خداوند متعال به نیازمندان داد.»
وی افزود: «حتی زمانی که دشمنان سرسخت و انتقام‌جو امام حسن به وی اهانت می‌کردند از محبت، لطف و بخشش امام بی‌نصیب نمی‌ماندند و همین اخلاق حسنه آن بزرگوار سبب می‌شد تا دشمنان خطرناک و عصیان‌گر آن دوران جذب خصوصیات ارزنده امام حسن(ع) شوند.»
این مدرس حوزه و دانشگاه تصریح کرد: «حلم و بردباری آن حضرت بسیار زبانزد بود؛ در جنگی که آن حضرت با معاویه داشتند از ناحیه اصحاب و یاران خود بسیار مورد اهانت و بی‌توجهی قرار گرفتند اما هیچوقت با تندی جواب یاران خود را ندادند و حلم و بردباری و سعه صدر پیش رو گرفتند.»
نوری افزود: نقل است فردی از شام به مدینه آمد و به امام حسن(ع) بسیار توهین کرد، زمانی که سخنان مرد مسافر به اتمام رسید، امام سر برداشت و به آن مرد شامی گفت: «ای برادر غریب که از شام آمدی می‌دانم که خسته راه هستی اگر نیازمند کمک، مرکب و هرچیزی که می‌تواند اسباب سفرت را مهیا کند، هستی بگو تا برایت آماده سازیم.» پس از پایان سخنان آن بزرگوار نقل است که مرد مسافر گفت: «من در آن لحظه به دلیل لطف، عنایت و مهربانی آن حضرت آنقدر شرمسار شدم که دوست داشتم زمین باز شود و من به زمین فرو بروم.»
معاون فرهنگی و دانشجویی با توجه به عبادت‌های امام حسن مجتبی(ع) اظهار کرد: در احوالات ایشان نقل است که تا 20 سفر با پای پیاده از مدینه به مکه سفر کرده‌اند با اینکه مرکب‌های بسیاری در طول سفر همراه آن حضرت بود اما همیشه با پای پیاده آن مسیر را پیموده و می‌فرمودند: «من خجالت می‌کشم از اینکه فردای قیامت شود و من با پای پیاده به زیارت خانه خداوند نرفته باشم.»
وی خاطرنشان کرد: «شجاعت و دلاوری‌های آن بزرگوار بسیار مثال‌زدنی است. زمانی که پیامبر عظیم‌الشان(ص) رحلت کردند، امام حسن(ع) 7 ساله بودند و فرصتی برای حضور در جنگ‌ها نداشتند اما در جنگ نهروان، جمل و صفین از فرماندهان سپاه امیرالمومنین علی(ع) بودند که با رشادت‌های خود تا آخرین لحظه در میدان جنگ با دشمنان اسلام می‌جنگیدند.»
انتهای پیام/