سید عبدالعزیز حکیم؛ روحانی مجاهد با خدمات کم‌نظیر به عراق
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ سید عبدالعزیز حکیم در سال 1953 در نجف متولد شد. پدرش آیت‌الله سید محسن حکیم بود و 10 برادر و چهار خواهر، فرزندان این خانواده را تشکیل می‌دادند. هفت برادر وی را رژیم بعث به شهادت رساند که همه آنان روحانی و چند نفر از آنان نیز به درجه اجتهاد و مرجعیت نائل شده بودند.
سید عبدالعزیز در اوایل دهه 70 میلادی به تحصیل علوم دینی پرداخت و دروس دینی خود را نزد برخی از علماء از جمله سید محمود هاشمی شاهرودی، سید عبدالصاحب حکیم برادر خود و آیت‌الله شهید سید محمدباقر حکیم گذراند.
عبدالعزیز حکیم بعد از پایان درس سطح در فقه و اصول، خارج را از استادانی چون شهید سید محمدباقر صدر و آیت‌الله خویی فراگرفت و به نوشتن تقریرات درسی شهید صدر اقدام کرد. وی مدتی بعد، مبارزه مسلحانه علیه نظام صدام را دنبال کرد و بعد از شهادت سید محمد باقر صدر مجبور به مهاجرت از عراق شد.
سید عبدالعزیز پس از مهاجرتش از عراق به همراه مجموعه‌ای از مبارزان، گروه مجاهدین عراق را تشکیل داد و در این راستا در دهه 80 به همراه برادرش سید محمد باقر حکیم به ایران سفر کرد. در این سفر امام خمینی (ره) رهبر انقلاب اسلامی پیشنهاد تشکیل ارتشی با تعداد 100 هزار مبارز به نام گروه بدر را در عراق مطرح کرد. بدین ترتیب بدر تاسیس و عبدالعزیز حکیم، فرمانده جناح نظامی آن شد و بعد از گذشت مدتی از حزب الدعوه اسلامی جدا شد و مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق را تشکیل داد.
سید عبدالعزیز در اواسط دهه 80 در کنار مسئولیت‌هایش در زمینه حقوق بشر در عراق نیز فعالیت کرد و در این راستا مرکز فرهنگی حقوق بشر در عراق را پایه‌گذاری کرد. این مرکز در راستای سندسازی تجاوزات در زمینه حقوق بشر در عراق از سوی رژیم صدام در آن زمان فعالیت می‌کرد و به تدریج گسترش یافت تا اینکه تبدیل به مرکز اصلی اطلاعات کمیته حقوق بشر در سازمان ملل متحد و مخبر ویژه حقوق بشر در عراق و سازمان‌های ملی و بین‌المللی دولتی و غیر دولتی شد. این مرکز در بسیاری از کنفرانس‌های بین‌المللی حضور یافت و اسناد مربوط به ربوده شدن و کشته شدن ده‌ها هزار عراقی در داخل عراق را ارائه کرد و خواستار آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی شد.
وی ریاست هیات مجلس اعلا را در جریان سفرش به واشنگتن برعهده داشت و همچنین روند سیاسی مجلس اعلا در کمیته مقدماتی کنفرانس لندن در سال 2002 و سپس کنفرانس صلاح‌الدین و سپس روند سیاسی بعد از سقوط نظام صدام را برعهده داشت.
سید عبدالعزیز پس از سقوط صدام به عراق بازگشت و مدتی نیز ریاست دوره‌ای شورای انتقالی عراق را برعهده داشت و در هماهنگی با سایر گروه‌های اسلامی عراق در نخستین دور از مجلس ملی عراق پس از سقوط صدام، ائتلاف یکپارچه عراق را با همکاری گروه‌های عمده اسلامی تشکیل داد که دارای بیش از 130 نماینده در مجلس بود.
وی پس از شهادت سید محمد باقر حکیم به ریاست مجلس اعلای اسلامی عراق انتخاب شد. سید عبدالعزیز در دوره پسا صدام در تدوین قانون اساسی عراق، تشکیل دولت ملی و تایید برنامه‌های ایاد علاوی، جعفری و نوری المالکی و تسریع در روند سیاسی تشکیل حکومت و تثبیت مبانی ارزشی و اسلامی آن نقش بارزی ایفا کرد. رهبر 56 ساله مجلس اعلای اسلامی عراق سرانجام پس از گذراندن یک دوره بیماری ناشی از سرطان ریه در شهریور سال 1388 دار فانی را وداع گفت.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در بخشی از پیام خود به مناسبت درگذشت سید عبدالعزیز حکیم آورده است: «برای ملت و دولت عراق ضایعه‌ای بزرگ و برای جمهوری اسلامی ایران، فقدانی دردناک است. او آخرین بازمانده از فرزندان برومند مرجع بزرگ شیعه مرحوم آیت‌الله العظمی سیّد محسن حکیم بود که همگی در راه مبارزه با رژیم سفاک بعث عراق و عوامل استکبار شربت شهادت نوشیده یا آزمون‌های دشوار این جهاد عظیم را تحمل کرده بودند.
خدمات این روحانی مجاهد در راه تشکیل حکومت ملی عراق چه در دوران اقامت در ایران و چه پس از سقوط حکومت صدام و انتقال به کشور خود، کم نظیر و فراموش نشدنی است.»
انتهای پیام/