داستان پیرمرد دوست‌داشتنی بارسلون!
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، «این فصل آخرین فصل حضور من....» و این جمله با بغضی که در گلویش نشسته بود، ناتمام ماند تا کمی بعد با چند نفس عمیق بتواند بگوید: «این فصل آخر حضور من در اینجاست...از همه هم‌تیمی‌ها، افرادی که هر روز اینجا کار می‌کنند و از همه طرفدار تشکر می‌کنم.»
جمله را تمام کرد، اما بغضش بیشتر شده بود و حالا سالن کنفرانس خبری بود که برایش دست می‌زد و او بدون آنکه نگاهشان کند، همچنان سعی می‌کرد جلوی اشک‌هایش را بگیرد.
این جملات روایت لحظاتی است که آندرس اینیستا، هافبک تیم فوتبال بارسلونا در نشست خبری چند هفته قبل اعلام رسمی کرد که فصل 2017-2018 آخرین حضور او در این تیم خواهد بود. اعلامی که در حضور نمایندگان رسانه‌ها و اعضای تیم و کادر فنی انجام داد و همه را مطمئن کرد که این چند بازی باقی مانده تا پایان فصل، آخرین دفعاتی است که او را در لباس بارسلونا می‌بینیم.
اما در این گزارش قرار نیست به روند خداحافظی و زندگی فوتبالی این بازیکن بپردازیم، اینستا بازیکن محبوبی بود، نه تنها در میان بارسایی‌ها بلکه حتی طرفدارهای دشمنان دیرینه هم به افتخار او می‌ایستادند و دست می‌زدند. در فرهنگ جهان فوتبال اینیستا را با واژه‌هایی چون اراده، تکنیک، اخلاق‌مدار، انگیزه، تواضع و استقامت می‌شناسند. در اینجا نگاهی داریم به زندگی بازیکنی که در حضور 16 ساله‌اش در یک تیم، چطور جاودان شد و توانست احترام تیم‌های متقابل را نیز بدست آورد.
اینیستا؛ پسر خجالتی لاماسیا
آندرس اینیستا لوخان متولد 1984 در یکی از روستاهای کوچک آلباسته اسپانیاست. در 12 سالگی وقتی برای تیم آلباست‌بلومپی بازی می‌کرد توجه همه را به خودش جلب کرده بود. در آن زمان خانواده‌اش، انریکه اریزوالا که مربی تیم جوانان بارسلونا بود را می‌شناختند، او پیشنهاد داد که آندرس را به لاماسیا مدرسه فوتبال جوانان بارسلونا بفرستند. یک سفر به بارسلونا و بازدید از مدرسه لاماسیا کافی بود تا خانواده اینیستا متقاعد شوند فرزندشان را به آن‌جا بفرستند. البته دل کندن از خانواده و محل زندگی چندان برای آندرس نوجوان ساده نیست و خودش می‌گوید روزی که خانواده‌اش را برای رفتن به لاماسیا ترک می‌کند، اشک می‌ریخته است. آندرس در لاماسیا بسیار خجالتی بوده، با این حال در همان زمان تیم زیر 15 سال بارسلونا را در جام حذفی نایک در سال 1999 با به ثمر رساندن گل پیروزی بخش به قهرمانی رساند.
در آن زمان پپ گواردیولا که خودش در تیم بارسلونا بازی می‌کرد، درباره اینستا به ژاوی گفته بود که «تو مرا بازنشسته می‌کنی اما اینیستا هردوی ما را بازنشسته خواهد کرد.»
اینیستا از سال 1996 تا 2001 در لاماسیا بازی می‌کرد و پس از آن دو سالی را در تیم دوم بارسلونا گذراند و در نهایت از فصل 2002-2003 بازی‌هایش در تیم اصلی بارسلونا را شروع کرد. اینیستایی که زمانی فکر می‌کرده در رئال مادرید توپ خواهد زد، پابند لاماسیا و بارسا می‌شود و به یکی از پایه‌های مهم در این تیم بدل می‌گردد. البته شاید بتوان مصدومیت ژاوی در ابتدای فصل 2005-2006 را فرصتی برای خودنمایی بیشتر اینیستا در لالیگا دانست، او در 11 بازی لیگ قهرمانان اروپا از جمله نیمی از بازی فینال حضور داشت.
هشت جاودان
در فصل 2007-2008 بعد از رفتن لودیوک از بارسلونا، اینیستا که تا آن زمان پیراهن شماره 24 را بر تن می‌کرد، توانست به شماره 8 مورد علاقه‌اش برسد. شماره‌ای که تا پایان همراه او بود و حتی یکی از القاب او شد، «8 ابدی» متعلق به آندرس اینیستاست. در همین سال بود که قراردادش با بارسلونا را بر خلاف همه شایعه‌ها تا سال 2014 تمدید کرد.
نکته جالبی که درباره شماره پیراهن اینیستا وجود دارد، این است که او در تیم ملی اسپانیا شماره 6 را برتن می‌کند و ژاوی دیگر بازیکن بارسا با لباس 6 در بارسلونا و شماره هشت در تیم ملی اسپانیا حضور دارد.
کاپیتان اینیستا!
در ابتدای فصل 2008-2009 بود که نامش به عنوان کاپیتان چهارم بارسلونا مطرح شد؛ پس از پویول، ژاوی و والدز که هر چهار نفر آن‌ها از محصولات لاماسیا بودند. اینیستا طی سال‌های 2008-2009 چند مصدومیت را پشت سر گذاشت، به طوریکه سال‌های بعد هم همچنان با آن درگیر بود.
اما موضوعی که اینیستا را در دوره حرفه‌ای بازی‌اش بسیار اذیت کرد، ابتدای فصل 2009-2010 بود که یکی از دوستان نزدیکش را از دست می‌دهد. این فقدان تا جایی روی او تاثیر می‌گذارد که حتی نمی‌تواند برخی از جلسات تمرین را به اتمام برساند و برای اینکه روحیه‌اش را پیدا کند پیش روانپزشک می‌رود. در سال 2010 و در جریان مسابقات جام جهانی آفریقا که اسپانیا با تک گل اینیستا در وقت‌های اضافه (دقیقه 116) پیروز شد و برای اولین بار در جام جهانی به قهرمانی رسید، اینیستا نام دوستش را روی لباسش نوشته بود و بعد از گل با بالا بردن لباس اسپانیا آن را به همه جهانیان نشان داد، خودش در این باره گفته بود: «من این کار را انجام دادم که بگویم دنیل همیشه با ماست و یادمان باشد که فراتر از لباس و رنگ و هر جامی که وجود دارد، انسانیت است که اهمیت دارد.»
تشویق حتی از طرف رقیب
در اولین ال‌کلاسیکو فصل 2015-2016 اینیستا تبدیل به سومین بازیکن بارسلونا بعد از دیه‌گو مارادونا در سال 1983 و رونالدینهو در سال 2005 شد که در سانتیاگو برنابئو و توسط هواداران تیم رئال مادرید مورد تشویق قرار گرفت. اینیستا که در آن بازی بهترین بازیکن زمین شد، یک گل زد و یک پاس گل داد و در نهایت هم بارسلونا با چهار گل رئال را در خانه خودش بُرد.
این اتفاق از آن دسته ماجراهایی نیست که همیشه و برای هرکسی اتفاق بیفتد، همان‌طور که بازیکن‌های اسپانیایی زیادی برای دو تیم بازی می‌کنند، اما هرگز تا این اندازه مورد احترام قرار نمی‌گیرند، این اتفاق نشان دهنده علاقه همه مردم اسپانیا به بازیکنی است که اخلاق را سرلوحه بازی‌هایش قرار داده و همیشه به رقیب نیز احترام می‌گذارد.
دیگران چه می‌گویند؟
اینستا کارش را به عنوان یک هافبک دفاعی شروع می‌کند، اما تعادل، نوع کنترل توپ و چابکی که دارد، او را به هافبک تهاجمی بدل می‌کند. ویسنته دل‌بوسکه او را یک «فوتبالیست کامل» توصیف می‌کند و فرانک ریکارد هم او را مهره‌ای بی‌نظیر پشت سر مهاجم می‌داند. فرناندو تورس از بازیکنان تیم اسپانیا می‌گوید «ما از 15 سالگی با هم بازی کرده‌ایم و هرگز به خاطر ندارم بد بازی کرده باشد.» حتی زین‌الدین زیدان اینیستا را بازیکنی می‌داند که روی دیگران تاثیر می‌گذارد تا جایی که یاد روزگار جوانی خودش می‌افتد. اما هرچه درباره بازی اینیستا بگویند و بنویسند و او را بهترین هافبک تهاجمی زمین بدانند که می‌تواند در همه‌جای زمین بازی کند، باز هم اینیستا همان پسربچه خجالتی است که وقتی به لاماسیا رفته، تنها بوده و خیلی با دیگران ارتباط نمی‌گیرد، او همان کسی است که بعد از به ثمر رساندن گل پیروزی بخش اسپانیا در جام جهانی و قهرمانی تیم برای اولین بار، جلوی دوربین خبرنگارها گفته «من هرگز خودم را یک قهرمان نمی دانم، هر چند گلی که به ثمر رساندم تاریخی بوده است.» این‌ها و اتفاق‌های بیشتری هست که آندرس اینیستا را بدل به مورد احترام‌ترین و همچنین بهترین هافبک‌های دنیا می‌کند.
جادوگر نیوکمپ
هواداران بارسلونا به اینیستا لقب "El Illusionista" به معنای جادوگر را داده‌اند. و انتخاب آن هم به دلیل توانایی جادویی او در پاس دادن انتخاب شده است. البته به دلیل شباهت نوشتن عدد هشت انگلیسی به نماد بی‌نهایت در ریاضی او را هشت جاودان هم می‌دانند و در روزهایی که زمزمه خداحافظی او در نیوکمپ شنیده می‌شد، باشگاه بارسلونا از این عبارت برای معرفی و یاد کردن او بسیار استفاده کرده است. البته مروارید لاماسیا، ضد ستاره، خفه کننده کریسیتانو رونالدو و سن آندرس از دیگر القابی است که برای بازیکن محبوب لاماسیا به کار می‌برند.
آلباسته؛ یادگار کودکی
اینیستا که فوتبال را از باشگاه آلباسته شروع کرده بود، بعدها باشگاه را فراموش نکرد و امروز بزگترین سهامدار باشگاه آلباسته است و حتی 240 هزار یورو را به آن‌ها قرض می‌دهد تا قرض هایشان را صاف کنند و بتوانند در لیگ دسته دوم اسپانیا باقی بمانند.
منبع: مهر
انتهای پیام/