دوست دارم در پیشگام شدن ایران در حوزه علم و فناوری نقش داشته باشم

گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، علی تمایل در سال 1361 در شیراز به دنیا آمد و در همانجا هم بزرگ شد. دانشگاه را در رشته مهندسی مکانیک در سال 2003 در دانشگاه شیراز شروع کرد و به عنوان دانشجوی نمونه از این رشته فارغ‌التحصیل شد. سپس به تهران آمد و همین رشته را در دانشگاه فناوری شریف ادامه داد. وی در سال 2005 موفق به دریافت جایزه «علی‌نسب» جامعه مهندسان مکانیک ایران شد. در همین سال شرکتی را با نام «پارس صنعت» تاسیس کرد و دو سال آن را اداره کرد. اما در نهایت در سال 2007 به کانادا مهاجرت کرد تا ادامه تحصیل دهد.

در سال 2011 در رشته علوم مهندسی در مقطع دکتری از دانشگاه سایمون فریزر در ونکوور فارغ‌التحصیل شد و سال بعد پست‌دکتری‌اش را از دانشگاه مک‌گیل در رشته مهندسی زیست‌پزشکی گرفت. بعد از این بود که تصمیم گرفت به آمریکا مهاجرت کند تا در حین تحصیل در مقطع پست‌دکتری، تحقیقاتش را ادامه دهد.

در سال 2013 وارد دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد شد و در مقطع پست‌دکتری شروع به تحصیل کرد. سه سال در این دانشگاه به عنوان پزشک‌یار مشغول به کار بود و بعد از این مدت، هیات علمی این دانشگاه شد. در سال 2017 به نبراسکا رفت تا در سمت جدید خود به عنوان استادیار مهندسی مکانیک و مواد در دانشگاه نبراسکا- لینکلن مشغول به کار شود. پروفسور تمایل چند جایزه مختلف شامل فلوشیپ فوق دکتری NSERC، جایزه پژوهشی BCIC، و جایزه ISME علی‎نسب را در کارنامه حرفه‎ای و پژوهشی خود دارد.

در ادامه مصاحبه ما را با این دانشمند ایرانی‌ می‌خوانید:

* تاکنون چند دستاورد یا کار پژوهشی داشته‌ای؟

تحقیقات و مطالعات من عمدتا روی دو حوزه خاص تمرکز دارد: یکی توسعه ابزارهای زیست‌بافت برای درمان بیماری‌های ماهیچه- اسکلتی و دومی مهندسی‌سازی ابزارهای پیشرفته‌ای که نتیجه درمان‌های بالینی را بهبود می‌بخشند.

به غیر از اینها تاکنون 70 مقاله منتشر کرده‌ام که مهم‌ترین آثارم عبارتند از: 1) توسعه روشی برای مهندسی سازه‌های سه‌بعدی مبتنی بر پروئتین تقویت‌شده 2) مهندسی نانوکامپوزیت‌های پیشرفته برای درمان پیوره یا بیماری بافت‌های اطراف دندان 3) توسعه زیرلایه‌هایی برای وسایل الکترونیک کشش‌پذیر و تجزیه‌پذیر و سیستم‌های دارو رسانی 4) مهندسی بانداژهای هوشمند برای درمان زخم‌های مزمن.

* آخرین دستاوردی که ما از شما شنیدیم، مربوط به باند هوشمند قابل کنترل با گوشی همراه است که مهر ماه پارسال انجام دادید. چه شد که تحقیقات‌تان را در این زمینه شروع کردید؟

مشکلات ناشی از بیماری دیابت و زخم‌های مزمن مهم‌ترین چالش‌های پزشکی به شمار می‌آیند. این بیماری‌ها گسترده می‌شوند و عامل اصلی قطع عضو در جهان محسوب می‌شوند. درمان‌های کنونی کارآیی کافی برای از بین بردن این مشکلات را ندارند و با تمام تلاش‌های بسیار بیماران زیادی اندام خود را بابت این مشکلات از دست می‌دهند. علت این که اکثر درمان‌ها با موفقیت محدودی همراه بوده‌اند، ماهیت چند وجهی این مشکلات در بهبود فیزیولوژیکی است. در این شرایط درمان مناسب در زمان مناسب و دوز مناسب خیلی موثر خواهد بود. همین انگیزه‌ای برای ما شد تا بانداژ هوشمند قابل کنترل با گوشی را طراحی کنیم.

این بانداژ می‌تواند دوزهای تازه دارو را در طول زمان یا حتی انواع مختلف دارو را در زمان‌های خاصی به بدن برساند. این بانداژ از الیاف رسانای الکتریکی ساخته شده که با هیدروژل پوشیده شده‌اند. این ژل به نوبه خود حاوی داروهایی نظیر آنتی‌بیوتیک‌ها، عوامل رشد یا مسکن است. این بدان معنی است که داروهای مختلف می‌توانند تنها درون یک بانداژ و روی الیاف مختلف تعبیه شوند.

یک میکروکنترلر متصل (اندازه یک تمبر پستی) ولتاژ را از طریق الیاف انتخابی و در زمان انتخابی ارسال می‌کند. هنگامی که این کار را انجام می دهد، این فیبرها حرارت یافته و ژل‌هایی را که آنها را پوشش داده را نیز گرم می‌کنند. این باعث می شود که ژل، دارو را در محل زخم منتشر کند. این میکروکنترلر می‌تواند به صورت بی‌سیم و توسط یک گوشی هوشمند یا تبلت فعال شود.

در این بانداژ همچنین می‌توان سنسورهایی را تعبیه کرد تا گلوکز، pH و سایر شاخص‌های سلامت بافت پوست را اندازه‌گیری کنند. این بانداژ همچنین می‌تواند در زمان نیاز به طور مستقل نیز خود را برای ارائه دارو فعال کند.

پیش‌بینی شده است که این فناوری می‌تواند به طور خاص در درمان زخم بیماران دیابتی و یا دیگر زخم‌های مزمن و یا برای سربازانی که در میدان جنگ در معرض پاتوژن‌های مختلف هستند، مفید باشد.

* فکر می‌کنید استفاده از این باندهای هوشمند چه زمانی وارد فاز عملی شود و در نهایت همه انسان‌ها بتوانند از این باندها استفاده کنند؟

پیش‌بینی در این مورد خیلی سخت است. این مساله بستگی به خروجی مطالعات مطالعات پیش‌بالینی (زمانى که بیمارى از نظر بالینى قابل تشخیص نشده باشد) دارد. اما چیزی که با اطمینان کامل می‌توانم بگویم این است که آینده مراقبت‌های مربوط به زخم به واسطه مواد و سیستم‌های پیشرفته بسیار متفاوت خواهد بود.

* طرح پژوهشی‌ای که در آینده قرار است کار کنید، چیست؟

دارم سعی می‌کنم قابلیت اطمینان سیستم‌های بهبوددهنده زخم را بهبود بخشم و فناوری را با سیستم‌های دارو رسانی پیشرفته ادغام کنم.

* هم‌اکنون شاهد این هستیم که فناوری به کمک صنعت پزشکی آمده است و دانشمندان با ترکیب علوم فنی و پزشکی قصد دارند که بیماری‌ها را از بین ببرند. آیا شما به نظریه نامیرایی (immortal) اعتقاد دارید و فکر می‌کنید که در نهایت انسان‌ها به سمت نامیرایی یا ابرهوش پیش می‌روند؟

من آدم سنتی‌ای هستم و معتقدم که هیچ چیز پایان نخواهد یافت. تنها کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که امید به زندگی را افزایش دهیم و کیفیت زندگی انسان‌ها را بهبود بخشیم. در عین حال به این باور دارم که پیشرفت انسان‌ها بی‌حد و حصر است.

از نظر شما، محققان ایرانی تا چه اندازه در زمینه فناوری‌ها یا ابزارهای هوشمند پیشرفت داشته‌اند؟ به نظر شما مهندسان ایرانی چقدر از دانش و علوم دنیا فاصله دارند؟

ما دانشمندان بسیار باهوشی در ایران و خارج از ایران داریم و این افراد سریعا مرزهای این عرصه را گسترش داده‌اند. ایران به سرعت در حال پیشرفت‌ است و با حرکت به سمت تحقیقات عملی‌تر می‌تواند در این زمینه در جهان پیشگام شود.

* به نظر شما نظام آموزش عالی ایران در مقایسه با آمریکا چه مزایا یا معایب و نقص‌هایی دارد؟ وضعیت دانشجویانی که از ایران به کشورهای دیگر برای تحصیل یا کار مهاجرت می‌کنند، چه وضعیتی دارند؟ در مقایسه با افراد بومی آنجا در چه سطحی هستند؟

از نظر محققان آموزشی، ایران یکی از بهترین سیستم‌های آموزشی را در زمینه جامع در علوم بنیادی دارد. البته جاهایی هم وجود دارد که نیاز به بهبود و ارتقا دارد که از میان آنها می‌توان به افزایش مهارت دانشمندان برای ارائه مطالب و همچنین سازماندهی بهتر فعالیت‌های تحقیقاتی اشاره کرد.

* محبوب‌ترین ابزاری که از آن استفاده می‌کنید چیست و برای چه کاری؟

لپ‌تاپم محبوب‌ترین ابزارم است که از آن برای خواندن و نوشتن مقالات استفاده می‌کنم.

* چه زمان‌هایی از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنید؟

من روزی یک بار شبکه اجتماعی‌ام را با گوشی موبایلم چک می‌کنم و روزی یک بار هم خبرها را رصد می‌کنم.

* آیا از اپلیکیشن‌های پیام‌رسان مثل تلگرام یا واتس‌اپ یا ایمو استفاده می‌کنید؟

بله. برای ارتباط با خانواده، دوستان و همکارانم از این اپلیکیشن‌ها استفاده می‌کنم.

* شما سال‌ها در ایران زندگی و تحصیل کرده‌اید و با جوانان ایرانی آشنایی دارید. میزان سواد و علمی جوانان ایرانی را در چه سطح می‌بینید؟ چه توصیه‌ای به جوانان ایرانی دارید؟

دانشجویان ایرانی جزو بااستعدادترین دانشجویانی هستند که دیده‌ام. توصیه من به جوانان ایرانی این است که سخت کار کنند، برنامه‌ریزی کنند و با ایجاد گروه‌های پژوهشی، دستاوردهای بزرگی را رقم بزنند.

* فضای پژوهشی و تحقیقاتی دانشگاهی آمریکا چگونه است؟ سیستم پژوهشی آنجا چطور دانشجویان و دانشمندان را به تحقیق و پژوهش تشویق می‌کند؟ تفاوت میان فضای آموزشی و تحقیقاتی در ایران و آمریکا چیست؟

در آمریکا همه چیز حول تحقیق و توسعه می‌چرخد. همه محققان دانشگاهی و صنعت باید بتوانند شایستگی تحقیقات خود را به گونه‌ای نشان دهند که سرمایه‌گذاران و آژانس‌های سرمایه‌گذاری را متقاعد به حمایت از پروژه‌‌های خود کنند. علاوه بر این، پژوهش‌هایی که در آمریکا انجام می‌شوند، معمولا مشکلی را برطرف می‌کنند و یا تاثیرگذاری بسیاری در جامعه دارند.

* آیا دوست دارید برای زندگی به ایران برگردید؟

اغلب به ایران سفر می‌کنم و با سازمان‌های مختلفی در ایران همکاری می‌کنم. دوست دارم در گسترش ظرفیت تحقیق و توسعه و همچنین پیشگام شدن ایران در دانش و فناوری نقش داشته باشم .

گفت‌وگو از نسترن صائبی