پل قشلاق سنندج، در انتظار ساماندهی محوطه رودخانه

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا، پل قشلاق سنندج با میانگین ارتفاع آن حدود 11 متر ازسطح رودخانه، نرسیده به پایانه مسافربری سنندج و روی رود قشلاق ساخته شده است. این پل قدیمی که از دوره صفویه برجای مانده به واسطه 6 دهانه به پهنای 6 متر و طول 85 متر یکی از جالب‌ترین نمونه‌های معماری ایران به شمار می‌رود.

با توجه به این‌که پل تاریخی قشلاق در خارج از شهر سنندج قرار گرفته، کمتر به عنوان مکانی برای بازدید گردشگران داخلی و خارجی انتخاب می‌شود و مسافران کمتر رغبت به دیدن آن دارند. این در حالی است که علی‌رغم بسیاری از بناهای تاریخی استان کردستان که به دلیل عدم تخصیص اعتبار، مرمت آن سالها به طول انجامیده اما پل قشلاق مشکل خاصی ندارد و به واسطه رودی که از آن می‌گذرد منظره چشم‌نوازی را به گردشگران ارائه می‌کند.

به گفته فعالان میراث فرهنگی استان کردستان، ساماندهی حاشیه رودخانه بر عهده شهرداری استان است که اگر فضاسازی مناسبی داشته باشد می‌تواند توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کند.

بر اساس سخنان بومیان این منطقه اگرچه میراث دوستان استان کردستان، تلاش زیادی برای سالم نگاه‌داشتن این پل کرده‌اند اما مناسب نبودن بخش حاشیه‌ای رودخانه باعث شده مسافران و رهگذران نسبت از زیبایی‌های این منطقه غافل بمانند.

تاریخ بنای اصلی پل به دوران صفویه باز می‌گردد و گفته می‌شود بنای پل در زمان امان‌الله خان اردلان تعمیر و مرمت کامل شده ولی برخی بر اثر خرابی وو یرانی بیش ازحد در سال 1268 قمری میرزا رضای وزیر کردستانی، پل رابه کلی تخریب و مجددا آن را بازسازی کرده است. وجود سنگ نبشته‌ای بر سینه کوه مجاور آن از تاریخ 1284 هجری قمری حکایت از تعمیر و مرمت پل در زمان ناظم الایاله میرزا غلام حسین خان دارد.

بکار رفتن آجرهایی با ابعاد 5×25×25 ‏سانتی متر، ملاط ساروج، موج‌گیرهای مثلثی شکل در بخش شمالی و موج‌گیرهای دایره‌ای در بخش جنوبی پل باعث شده تا این پل جذابیت تاریخی خود را در مقابل دیدگان گردشگران حفظ کند.

آنچه در این میان بسیار اهمیت دارد این است که میراث فرهنگی یکی از مهمترین زیرساخت‌های گردشگری به شمار می‌رود و حفظ آن قطعا در کنار جاذبه‌های طبیعی تاثیر زیادی در جذب گردشگر داخلی و خارجی دارد.

لازم به ذکر است، پل قشلاق که در سال 1354 کشف و بررسی و همچنین برای ثبت پیشنهاد شده بود، در سال 1375 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 1803 در فهرست آثار ملیایران به ثبت رسید.