تجدید نظر متولّیان و مدیران در تجلّی مسلمانی و دیانت
آن روزی که بشر به دور از همه ارزش‌های انسانی بوده و از اخلاق و کرامت فرسنگ‌ها فاصله داشتند؛ زمانی که بشر غرق در رذائل بود و از فضائل مهجور؛ وقتی که بشر به جای مهرورزی، کینه‌ورزی؛ به جای تعقّل، خرافه‌پرستی؛ به جای ابراز عواطف، خشونت‌ورزی؛ به جای سعادت، شقاوت؛ به جای همدلی، تفرقه؛ به جای دفاع از مظلوم، دفاع از ظالم؛ به جای عدالت، ظلم؛ به جای روشنایی، تاریکی و به جای پاکی، خباثت را برگزیده بود و در ظاهر و باطن بویی از آدمیّت نبرده بود؛ در آن هنگام و در آن اوضاع اسفناک و بحرانی، خورشید وجود نازنین پیامبر اعظم الهی حضرت محمّد مصطفی صلّی الله علیه و آله و سلّم طلوع نمود و وجود مبارکش یک تنه با توکّل بر ذات کبریایی خداوند باریتعالی و با تبلور اخلاق انسان کامل وارد میدان شد و چه باعظمت وارد شد!
و چه زیبا عمل کرد و چه با همّت جهاد کرد که دست پروردهایش از ملک سبقت گرفته و افلاک‌نشین شدند!
آری با خَلق نیکو و با پرهیزکاری می‌شود جهان را گلستان کرد که پیامبر عزیزمان اینگونه کرد!
اگر امروز می‌بینیم جوانان در ظاهر اشتیاقی به مظاهر دینی از خود نشان نمی‌دهند، اگر به زعم ما دین‌گریز شده‌اند، مشکل ما متولّیان هستیم که با این نسل ارزشمند که فرزندان پیامبر عزیز اسلام هستند، پیامبرگونه عمل نکرده‌ایم و از سبک زندگانی رسول مکرّم فرسنگ‌ها فاصله گرفته‌ایم!
آری جوانان از مسلمان‌های متظاهر گریزانند، نه دین‌گریز و چاره‌ای نداریم که در مسلمانی و دیانت خود تجدیدنظر کنیم و فضا را به عطر خوش خلق و خوی محمّدی (ص) معطّر سازیم! به امید اینکه تاّملی کرده و در سبک و سلوک زندگانی‌مان تجدیدنظری کنیم.
* معاون فرهنگی و دانشجویی واحد علوم و تحقیقات
انتهای پیام/