عجایب جدیدی درباره مغز و فرماندهی مکالمه و زبان اشاره

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، محققان دانشگاه نیویورک دریافتند که مهارت‌های عصبی مورد نیاز در زبان اشاره مشابه مهارت‌های مورد نیاز برای حرف زدن با صدای بلند است. این اولین باری است که رابطه بین این دو نوع متفاوت از برقراری ارتباط را اثبات می‌کند.
این تحقیق نشان می‌دهد که با وجود تفاوت‌های بارز فیزیکی در نحوه تولید و درک زبان‌های اشاره‌ای و گفتاری، زمان‌بندی عصبی و بومی‌سازی برنامه‌ریزی عبارت‌ها بین زبان اشاره آمریکایی و انگلیسی قابل مقایسه است.
مطالعات قبلی اثبات کرده بود که زبان‌های گفتاری و اشاره‌ای تشابهات ساختاری دارند. اما پیش از این، دانشمندان قادر به درک این مسوله نبودند که چنین جریانی مسئول ایجاد ساختارهای زبانی پیچیده در گفتار و اشاره است. محققان تولید عبارت‌های دو کلمه‌ای را در زبان اشاره آمریکا مورد آزمایش قرار دادند. آنها گفتار دو گروه از مردم را مطالعه کردند که یک گروه ناشنوا بودند و با زبان اشاره آمریکایی حرف می‌زدند و گروه دیگر که قادر به شنیدن بودند به زبان انگلیسی صحبت می‌کردند.
محققان دریافتند که همه آنها از عبارت‌های مشابه معنایی استفاده می‌کردند. آنها برای مطالعه فعالیت عصبی مغز این افراد، از روش نقشه‌برداری مغزی استفاده کرد که با کمک میدان‌های مغناطیسی تولید شده جریان‌های الکتریکی در مغز کار می‌کند. در افرادی که با اشاره یا از طریق گفتار حرف می‌زنند، ساخت عبارت در قسمت‌های مشابهی از مغزی و زمان‌بندی مشابه انجام می‌شود.

هر دوی این عملکردها در سمت چپ پیشانی قدامی و قشر بطنی میانی مغز پردازش می‌شوند. البته این در حالی است که این دو حالت تفسیرهای زبانی متفاوتی دارند.
این مطالعات حاکی از آن است که حتی افراد برای تفسیرهای مختلف مجاری صوتی یا دست‌ها از نواحی یکسانی از مغز استفاده می‌کنند. این بخش‌های مغز مسئول همچنین مسئول تولید عبارت‌های پیچیده‌ای است که در برقراری ارتباط به زبان انگلیسی یا آمریکایی است.

منبع: جی پلاس