راهپیمایی بازگشت ضربه مهلکی به روند عادی سازی رژیم صهیونیستی بود

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری آنا، پایگاه خبری العربی الجدید در مقاله ای به قلم "عادل شدید" نویسنده و تحلیلگربارز عرب به برگزاری راهپیمایی بزرگ "بازگشت" فلسطینی ها و نحوه برخورد رژیم صهیونیستی با آن پرداخت و نوشت: ناظران معتقدند که رژیم اسرائیل به ترس و نگرانی از "راهپیمایی بازگشت و شکستن محاصره" نوار غزه – حتی هفته ها قبل از آغاز آن- زیاد پرداخته است و علت آن هم به خاطر درک نکردن معنای این راهپیمایی تاکتیکی و تبعات راهبردی آن از دیدگاه این رژیم باز می گردد.

رژیم اسرائیل از هفته ها پیش برنامه تبلیغاتی وسیعی را با شرکت همه دستگاههای امنیتی و سیاسی و رسانه ای خود به راه انداخت و درباره شرکت در راهپیمایی هشدار داد و گفت که در صورت برگزاری راهپیمایی و رسیدن آن به مرز نوار غزه با سرزمین های اشغالی سال 1948 میلادی، اقدامات سختی انجام خواهد داد. این اقدامات عملا انجام شد و تانک ها و جنگنده های رژیم اسرائیل و هزاران نظامی و تک تیرانداز صهیونیست با دهها هزار فلسطینی بی پناه که در پنج منطقه مرزی نوار غزه تجمع کرده بودند، برخورد کردند. این برخورد به شهادت 16 فلسطینی و زخمی شدن حدود 1500 نفر منجر شد.

این امر عمق بحرانی را که راهپیمایی بازگشت برای رژیم اسرائیل ایجاد کرده است، برملا می کند؛ بویژه که همه تلاش این رژیم برای جلوگیری از برگزاری راهپیمایی یا کاستن از شرکت فلسطینی در آن با شکست سنگینی مواجه شد. این شکست سنگین با وجود آن صورت گرفت که رژیم اسرائیل از استفاده از هیچ اهرمی برای تهدید و مرعوب کردن غزه و جنبش حماس دریغ نکرد. در همین راستا، یواف گالانت وزیر مسکن رژیم اسرائیل تهدید کرد که یحیی السنوار رهبر جنبش حماس در نوار غزه را ترور خواهد کرد.

پاسخ سنوار به این تهدید هم روشن بود. وی به همراه خانواده اش پیشاپیش راهپیمایی بازگشت حرکت می کرد. این رژیم همچنین شرکت های حمل و نقل را تهدید کرد که اگر مردم غزه را برای شرکت در راهپیمایی روز بازگشت جابجا کنند؛ آنها را مجازات و مجوزهای آنها را لغو خواهد کرد. مسئولان اسرائیلی در راستای سلسله تهدیدهای خود به جنگ الکترونیک نیز روی آوردند و واحد سایبریِ امنیتی این رژیم به حساب هزاران فلسطینی در فیسبوک و تویتر حمله کرد و اطلاعیه ها و مطالبی جعلی درخصوص تغییر محل های برگزاری راهپیمایی بازگشت منتشر کرد تا شرکت کنندگان در راهپیمایی را دچار مشکل کند. اقدامات و تهدیدهای رژیم صهیونیستی به همین جا ختم نشد و این رژیم صدها هزار پیامک نیز به تلفن همراه اهالی غزه فرستاده و آنها را تهدید کرد که در صورت شرکت در راهپیمایی بازگشت، با مرگ روبرو خواهند شد.

بیشترین ترس رژیم اسرائیل از این است که راهپیمایی بازگشت در نوار غزه باعث اصلاح مسیر ملی فلسطین و کاهش شدت تناقض ها و تنش های داخلی شود.

وزارت خارجه رژیم اسرائیل با ادعای اینکه - راهپیمایی بازگشت به جنگی بزرگ منجر خواهد شد و حماس درصدد استفاده از این راهپیمایی برای وارد کردن هسته های مسلح خود برای کشتن و ربودن اسرائیلی ها است - برنامه ای تبلیغاتی را از طریق سفارتخانه های خود در جهان برای ضربه زدن به وجهه راهپیمایی بازگشت و تحریف آن با هدف تضعیف همبستگی جهانی با این راهپیمایی و ایجاد چترحمایت بین المللی برای سرکوبگری خود به راه انداخت.

آنچه باعث تشدید و تعمیق نگرانی رژیم اسرائیل و ترس این رژیم از راهپیمایی بازگشت شد، همزمانی آن با چهل و دومین سالروز حوادث یوم الارض در سال 1976 میلادی در مناطق المثلث و الجلیل در اراضی اشغالی سال 1948 میلادی بود. نیروهای رژیم اسرائیل در آن زمان به سمت تظاهرکنندگان فلسطینی آتش گشودند. این فلسطینی ها به خاطر مصادره اراضی روستاهای خود تظاهرات اعتراض آمیز برگزار کرده بودند که به شهادت شش نفر از آنها و زخمی شدن 10 نفر دیگر در آن زمان منجر شد.

باید به این نکته توجه داشت که رژیم اسرائیل نمی خواهد که تظاهرات و راهپیمایی ها همزمان با هم در مناطق مختلف جغرافیایی برگزار شود زیرا سیاست این رژیم بر مبنای تقسیم ملت فلسطین و جداسازی آنها از یکدیگر و ایجاد تغییراتی در راستای جلوگیری از شکل گیری یک رویکرد ملی فراگیر در نزد همه فلسطینی ها در همه مناطق سکونت آنها است. اما برخلاف این سیاست رژیم اسرائیل، آنچه روی داد؛ برخلاف خواست اسرائیل بود زیرا همزمان با آغاز راهپیمایی بزرگ بازگشت و شکستن محاصر، مناطق مختلف سرزمین تاریخی فلسطین شاهد برگزاری تظاهرات و راهپیمایی ها بود؛ از صحرای نقب گرفته تا المثلث و الجلیل و کرانه باختری. راهپیمایی بازگشت در لبنان نیز برگزار شد تا این روند، یک جهش ویژه و جدید را در مبارزه ملی فلسطین و نبرد نسل های فلسطینیان پایه ریزی کند. این امر بیانگر عمق وابستگی این نسل ها به سرزمین آبا و اجدادی و میهن خویش است؛ حتی اگر در سرزمین فلسطین متولد نشده باشند و آنجا را از نزدیک ندیده باشند.

بیشترین نگرانی رژیم اسرائیل این است که راهپیمایی بازگشت به اصلاح مسیر ملی فلسطین و کاهش تضادها و تنش های داخلی بین جنبش های فتح و حماس و تمرکز منسجم برای مقابله با این رژیم و تبدیل ایده حق بازگشت به یک فرهنگ و بینش گروهی در بین فلسطینی ها - بعد از گذشت هفت دهه از "روز نکبت" (سالروز اشغال فلسطین توسط غاصبان صهیونیست)، آوارگی و پناهندگی- منجر شود؛ بویژه که اکثر شرکت کنندگان در راهپیمایی بازگشت نوه های نسل اول "روز نکبت" هستند و هم اکنون آمریکا و رژیم اسرائیل نیز در تلاش برای تحمیل طرح موسوم به "معامله بزرگ" دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا است. محتوای این طرح، از بین بردن مسئله پناهندگان فلسطینی با اسکان دائمی آنها در کشورهایی است که هم اکنون در آنجا به سرمی برند یا انتقال برخی از آنها به منطقه نوار غزه بعد از الحاق بخشی از صحرای سینای مصر به این منطقه است. حال در سایه این شرایط، شهروندان فلسطین در قالب راهپیمایی بزرگ بازگشت رهسپار اراضی اشغال شده در سال 1948 میلادی شدند تا این پیام را به صهیونیست ها بدهند که حتی اگر مشروعیت آمریکا و برخی اعراب را بدست آورید؛ باید بدانید که این سرزمین ما است و نه سرزمین شما. ما صاحبان مسئله عادلانه فلسطین هستیم و شما هیچ مشروعیتی در میهن ما ندارید و ما به میهن خود بازخواهیم گشت؛ حال هرچقدر که می خواهد این امر طول بکشد و هر اندازه که می خواهد شرایط دشوار شود و هر اندازه که بخواهد در این راه جانفشانی کنیم.

راهپیمایی بازگشت ضربه ای قوی به طرح عادی سازی و نزدیکی روابط رژیم اسرائیل با برخی کشورهای عربی بود.

درحالی که "گادی ایزنکوت" رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم اسرائیل به نیروهایش دستور داد که به شرکت کنندگان در راهپیمایی بازگشت تیراندازی کنند؛ فاش شد که دیداری بین محمد بن سلمان ولیعهد سعودی با مئیر بن شبات رئیس شورای امنیت رژیم اسرائیل برگزار شده است. این دیدار صرف نظر از اینکه کجا برگزار شده است، بیانگر سطح پیشرفت روابط بین عربستان و رژیم اسرائیل است و این رژیم نگران است که در پی موفقیت راهپیمایی بازگشت و سرآغاز بازسازی جنبش ملی فلسطینیان، تداوم تلاش ها برای عادی سازی روابط بین تل آویو و ریاض با مانع مواجه شود. از این رو، رژیم اسرائیل با همه ابزارها تلاش کرد که مسئله فلسطین دوباره به کانون توجه بین المللی بازنگرد زیرا این امر پیامدها و آثار منفی بر منافع سیاسی، امنیتی و اقتصادی این رژیم برجای می گذارد.

کشتار رژیم اسرائیل علیه شرکت کنندگان در راهپیمایی بازگشت، نگرانی و ترس گسترده این رژیم از هرگونه تظاهرات و مبارزه مسالمت آمیز و مردمی فلسطینی ها را برملا کرد زیرا این وضعیت، سیاست کابینه راستگرای رژیم اسرائیل علیه فلسطینی ها را به شکست خواهند کشاند.

این درحالی است که رژیم اسرائیل نگران است که همبستگی بین المللی با ملت فلسطین در صورت افزایش مقاومت مردمی مسالمت آمیز آنها، افزایش یافته و روند تحریم این رژیم در سطح جهان رو به افزایش گذارد.

با وجود به شهادت رسیدن 18 شهروند فلسطینی و زخمی شدن بیش از 1500 نفر دیگر در راهپیمایی بازگشت در جمعه گذشته و زخمی نشدن هیچ یک از صهیونیست ها، اما رژیم اسرائیل در نگرانی و دلهره شدیدی به سرمی برد و رادیوهای این رژیم یکسره پیام پخش می کردند؛ به گونه ای که جنگی سخت در جریان است. همین امر باعث شد تا بسیاری از صهیونیست ها، شهرک های اطراف نوار غزه را ترک کرده و برای گذراندن تعطیلات عید فصح از مرز غزه دور شوند. راهپیمایی بازگشت همچنین هزاران نظامی صهیونیست را مجبور کرد که در روز عید، در یگان های نظامی خود در اطراف نوار غزه بمانند و همین امر باعث شد تا مسئله فلسطین بار دیگر در محافل صهیونیست ها مورد بحث قرار گیرد. این درحالی است که فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی بلندپایه رژیم اسرائیل نیز نگرانی و ترس واقعی خود را ابزار می دارند که ممکن است راهپیمایی بازگشت، سرآغاز مرحله دیگری برای بازگشت مبارزه ملی فلسطین باشد.

با وجود انواع تهدیدهای رژیم اسرائیل، مشارکت دهها هزار نفری فلسطینی ها در راهپیمایی بازگشت بیانگر شکست سیاست این رژیم است. این مشارکت همچنین بیانگر آن است که مرحله نبود "کار گروهی منظم" در سال های گذشته به پایان خود نزدیک می شود و مرحله جدیدی از مبارزه ملی آغاز می شود که اشغالگران را وادار می کند تا هزینه اشغالگری و شهرک سازی خود را بپردازند. این وضعیت همچنین اشغالگران را وارد چرخه فرسایش نظامی و اقتصادی می کند.

در همین حال، این وضعیت نقشه های اشغالگران برای تشدید تنش نظامی در جبهه های مختلف بویژه جبهه شمال فلسطین اشغالی را با چالش روبرو خواهد کرد؛ بویژه که راهپیمایی بازگشت میزان سراسیمگی و سردرگمی دستگاه نظامی و امنیتی رژیم اسرائیل را برملا ساخت و نشان داد که این دستگاه قادر نیست با چند جبهه به طور همزمان مقابله کند.