اعتبار‌زدایی از خانه ملت!
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، اینکه چطور اعضای فراکسیون امید نظراتشان برگشت و تغییر کرد. صبح چهارشنبه کسانی که از تلویزیون جلسه استیضاح را دنبال می‌کردند، شنیدند و دیدند که نام محمود صادقی به عنوان نماینده‌ای که در موافقت با استیضاح وزیر کشاورزی قرار است صحبت کند، اعلام شد اما بعد گفته شد متنش آماده نیست و گویا هیچ وقت هم دیگر آن متن آماده نشد چراکه او تا پایان استیضاح پشت تریبون نیامد. آیا محمود صادقی نظرش تغییر کرده بود یا با دستور از بالا مجبور شد نظراتش را کنار بگذارد؟ محمدعلی وکیلی، دیگر نماینده تهرانی عضو فراکسیون امید هم قرار بود در نقد عملکرد عباس آخوندی صحبت کند که انصراف داد. چه کسی دنبال آن بود که گلایه‌های مردمی از وزرای حسن روحانی در حد همان گلایه و حرف باقی بماند و به تغییرات در دولت منجر نشود؟
تغییر نظر فراکسیون امید
اقلیتی از نمایندگان مجلس که تا پایان کار بر حرف خود در موافقت با استیضاح باقی مانده بودند، در صحن مجلس از بیان گلایه خود از آنهایی که نظرشان برگشت، ابایی نداشتند و علنی آن را بیان کردند. احمد امیرآبادی، نماینده قم از جمله این نمایندگان بود. او با اشاره به استیضاح قبلی عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی که با عدم همکاری فراکسیون امید رأی نیاورد، می‌گوید که « این بار هم پرچمدار استیضاح برخی دوستان امیدی بودند و انتظار داشتیم تا آخر پای استیضاح بمانند. در همین راستا صبح برای استیضاح جلسه داشتیم و برخی دوستان امیدی قرار بود صحبت کنند. اما الان عقب کشیدند و ما ماندیم و استیضاح...»
امیرآبادی در ادامه به اراده‌ای خارج از جلسه استیضاح برای مدیریت آن اشاره می‌کند: « همه باید برای مصالح ملی تصمیم بگیریم نه مسائل جناحی و گروهی. من فکر کردم با این فضای مجلس اصلاً صحبت نکنم. امروز مجلس دارد استیضاح می‌شود و قبل از مطرح شدن استیضاح امروز سر آن را بریدند که جای تأسف دارد.»امیرآبادی گرچه در ادامه صرفاً یکی از اسناد را که پیشنهاد رشوه وزارت راه به قضات مربوط به پرونده‌های زمین خواری است، علنی بیان می‌کند اما واقعیت همان است که او قبل از این گفته بود: «بیان این مطالب فایده‌ای ندارد.»
حمیدرضا حاجی بابایی، رئیس فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس هم از این تغییر رأی گلایه دارد. او با یادآوری اینکه نه خود و نه فراکسیون ولایی مجلس استیضاح‌ها را امضا نکرده و اعلام‌نظر درباره آن نکردند، اظهار می‌دارد که «هیئت رئیسه مجلس از این به بعد استیضاح‌ها را از نظر استحکام بررسی کند تا یک استیضاح با فشار استیضاح‌کنندگان از سوی هیئت رئیسه پذیرفته نشود اما در میان راه برخی امضاکنندگان امضاهای خود را پس بگیرند. این روند اگر ریشه یابد دیگر تا آخر مجلس دهم هیچ وزیری را نمی‌توان استیضاح کرد و ضربه مهلکی به آرای مردم وارد می‌کند.»
رد پیامکی دستور از بالا برای اصلاحطلبان مجلس
امیرآبادی از یک پیامک می‌گوید: وقتی در نهایت ناامیدی اشاره می‌کند که دیگر دلیلی ندارد اسناد و مدارکی را که علیه عباس آخوندی دارد، بیان کند، چراکه «گفتن این مطالب فایده‌ای ندارد، چون پیامکی به نمایندگان داده شده که به آقای وزیر رأی بدهید.» حسینعلی حاجی دلیگانی هم از این تغییر رأی و دستور از بالا می‌گوید: « افراد مربوط به لیست امید در ابتدای کار به صورت جدی وارد عرصه کار استیضاح شدند، به نحوی که بسیاری از تحلیل‌ها بر این بود که لیست امید آمده که این وزرا را استیضاح کند تا بتواند به جامعه این پیام را بدهد که دیدید ما با دولت رودربایستی نداریم و خودمان را از آقای روحانی جدا کرده‌ایم... اما آنچه در روز استیضاح در مجلس اتفاق افتاد این بود که تصمیمشان تغییر کرد و بنای کارشان بر این شد تا به استیضاح آقای آخوندی رأی ندهند و کسانی هم که از اعضای فراکسیون امید بنا بود به عنوان موافق استیضاح وزیر راه صحبت کنند به آنها گفته شد که صحبت نکنید...»
احد آزادیخواه هم از نفوذ اراده‌ای خارج از مجلس برای تغییر رأی نمایندگان می‌گوید: «مجلس به این نتیجه رسیده بود که این وزرا باید استیضاح شوند و پیش‌بینی‌ها بر این بود که چون فراکسیون‌ها با هم برای این کار متحد شدند، استیضاح حداقل در یک مورد به نتیجه برسد، اما نفوذ جریان‌های دولتی و غیردولتی آنچنان در مجلس رخنه کرد که ارکان مجلس با زلزله‌های نفوذی‌ها به هم ریخت.»
چه کسی در خارج از مجلس و بیرون از فضای فراکسیون امید برای آنان تصمیم گرفت؟ ماجرای پیامک چه بود و از کجا به اصلاحطلبان مجلس گفته شد که علیه وزرا و در موافقت با استیضاح حرفی نزنند؟ گفته می‌شود سقیفه‌ای فتنه‌گون خارج از مجلس شکل گرفته و بر اساس آن دستور رسیده بود که فراکسیون امید کنار بکشد. به همین راحتی نمایندگانی که برای دفاع از حق ملت سوگند یاد کرده‌اند، نمایندگانی که باید پایه نظارت و توبیخ استدلالی دولت و وزرایش باشند، با دستوری از بالا همه چیز را کنار می‌گذارند. غلامرضا تاج‌گردن نماینده اصلاح‌طلبی که آزادگی و نظرش را به دستور از بالا و از خارج مجلس نفروخت، در صحن علنی به علی ربیعی، وزیر کار گفت که « قول، قوم و پول را به کار گرفتید تا استیضاح نشوید» او به دستور فراکسیونی هم انتقاد کرد. فقط نگفت کنار قوم و قول و پول، دستور از بالا هم مؤثر بود. گرچه اعتراضش به محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید همین معنا را رساند. شاید حرجی هم نیست، آنها با همین دستور از بالا رأی آوردند. فقط یک نکته باقی می‌ماند؛ شأن مجلس، شأن خانه ملت و شأن رأس امور چه می‌شود؟!
استیضاح دولت یا استیضاح مجلس؟
یکی از جملاتی که امیرآبادی در نطق خود در صحن علنی می‌گوید، جالب توجه است: «آنچه در مجلس در حال اتفاق افتادن است به ضرر نمایندگان است.» شاید نگاه او تنها به همین جلسه استیضاح است که با اغماض فقط همین نمایندگان را متضرر از آنچه گذشت، می‌خواند اما واقع آن است که آنچه با مدیریت نمایندگان از بیرون روی می‌دهد، نه تنها به ضرر این نمایندگان فعلی است بلکه به ضرر هر کسی است که زین پس قرار است در دوره‌های آتی نماینده مجلس شود. نماینده مجلسی که با دستوری و پیامکی و توصیه‌ای امضایش برگردد، نماینده مجلسی که در کنار تهدید و تطمیع دولت، اگر باز هم کوتاه نیاید، نهایتاً حربه «دستور جناحی» او را عقب می‌برد، چه اعتبار و وزنی خواهد داشت که بتواند کلیت خانه ملت را در رأس امور نگه دارد؟ بارها در مورد مجلس گفته ایم که حرمت امامزاده را متولی نگه می‌دارد و وقتی خودشان شأنشان را وکیل الدوله بودن و وکیل جناح و حزب بودن می‌دانند، چه انتظاری است، دیگران آنها را رأس امور بدانند؟!
در روزهای استیضاح وزرا، در واقع این مجلس بود که استیضاح شد و دخالت در اختیارات قانونی‌اش را به رسمیت شمرد. حالا چقدر زمان و کار لازم است تا اعتبار شکسته مجلس بازگردد و آنها وکیل مردم شوند؟ پس از این فضاحت‌ها نماینده‌ای اعلام کرد تاکنون بیش از 100نماینده پای سؤال از رئیس جمهور را امضا کرده‌اند و اساس سؤال بر شش محور اقتصادی استوار است. ظریفی در واکنش به این خبر در توئیتی آنها را «پهلوان پنبه» توصیف کرد. کنایه او به این بود، شما که از پس استیضاح وزرا برنمی‌آیید چرا ادای سؤال از رئیس جمهور را درمی‌آورید؟
منبع: جوان
انتهای پیام/