گود فقر بر چشمان کودکان زلزله‌زده/ سوءتغذیه و استرس عصبی چهار ماه پس از زلزله مهیب
گروه اجتماعی خبرگزاری آنا - شاهرخ صالحی کرهرودی؛ زلزله غرب کشور، به مرکزیت ازگله، در حالی 20 آبان‌ماه 16 استان کشور را لرزاند که در چشم برهم زدنی بخش زیادی از شهرهای ازگله، سرپل ذهاب، جوانرود، قصر شیرین و تازه‌آباد ثلاث باباجانی را به تلی از خاک بدل کرد و بیش از 800 نفر را هم با خود به کام مرگ کشاند.
چهار ماه از زلزله گذشته و سال غمبار کرمانشاهی‌ها در حالی قرار است تحویل شود که هنوز بخش زیادی از مردم در چادرند و آنهایی هم که قول ساخت مسکن گرفته‌اند، کارشان مانده برای سال جدید؛ انگار باید هر جور شده امسال را در چادر به پایان ببرند و سالشان را هم با چادر تحویل کنند. زلزله که نیامده بود، فقر و بیکاری عمده‌ترین مشکل مردم این منطقه بود اما حالا، بیماری‌های عصبی، پوستی و مشکلات تغذیه‌ای و گوارشی هم دردی بر دردهایشان شده است.
دومین کاروان سلامت از استان فارس به منطقه ثلاث باباجانی آمده تا دو روز در شهرهای تازه‌آباد و ازگله، به مردم خدمات تخصصی پزشکی، تغذیه‌ای و مامایی ارائه کند.
آنگونه که کامبیز قهرمانی، معاون امور داوطلبان جمعیت هلال‌احمر استان فارس می‌گوید، در کاروان سلامتی که به این منطقه آمده است، یک متخصص پوست، یک متخصص اطفال، 3 پزشک عمومی، یک دندانپزشک، 3 پرستار، یک ماما و یک کارشناس تغذیه آمده‌اند تا طی دو روز، آنچه در توان دارند، برای کمک به مردم زلزله‌زده به کار گیرند.
یک داروخانه سیار هم همراه تیم کاروان سلامت آمده است تا آنچه را پزشکان کاروان تجویز می‌کنند، به رایگان در اختیار زلزله‌زدگان قرار دهند.
مشکل تنها خدمات پزشکی و ارائه داروی رایگان نیست؛ مردمی که اینجا آمده‌اند درد و دل زیادی از زندگی در چادر و وعده‌های عمل نشده دارند. همین حرف‌ها هم عصبی‌شان کرده است و استرسشان را افزایش داده است. فقیر و نیازمند بودند، اما حالا عصبی و ناراحت هم هستند. عصبی که می‌شوند، مشکلات پزشکی‌شان هم بیشتر می‌شود. این را دکترها هنگام معاینه مردم می‌گویند.
مردم عصبی هستند
«لیلا بزرگمهر»، مسئول تریاژ تیم کاروان سلامت است؛ مشکلات پوستی، تغذیه و مشکلات دندانپزشکی را مهمترین خدمت مورد نیاز زلزله‌زدگان می‌داند و می‌گوید: در روز اول حضور کاروان سلامت در مدرسه خدیجه کبری شهر تازه‌آباد ثلاث باباجانی حدود هزار نفر از مردم زلزله‌زده به محل استقرار کاروان مراجعه کردند.
بزرگمهر، در خصوص مشکلات عمومی‌تر مردمی که به اینجا مراجعه می‌کنند، توضیح می‌دهد: جدا از مشکلات پزشکی بیشتر مردم ناراحتی عصبی دارند. کودکان پرخاشگر هستند و بزرگسالان هم افسرده؛ بعد از زلزله کسانی که میگرن داشتند، بیماری‌شان تشدید شده است و خیلی‌های دیگر هم که مشکلی نداشتند، حالا با مشکلات عصبی بعد از وقوع زلزله مواجه شدند.
«طیبه دبیری»، کارشناس مامایی که مشغول خدمات رسانی به مادران و زنان است، این موضوع ر تائید می‌کند و می‌گوید: زلزله و فشارهای ناشی از آن باعث بروز شوک‌های عصبی در بسیاری از زنان شده است؛ اختلالات هورمونی شدید در نتیجه فشارهای عصبی در زنان منطقه بسیار شایع است.
وی اضافه می‌کند: اگرچه چهارماه از زلزله گذشته است، اما شرایط برای آرامش روانی مردم فراهم نشده و همین مساله روز به روز بر شرایط عصبی این افراد اضافه می‌کند. عصبی‌شدن بر عملکرد تمام بدن تاثیرگذار است و همین مساله می‌تواند در آینده مشکلات حادتری را ایجاد کند.
کودکان نحیف و ضعیف
فقر و بیکاری در منطقه ثلاث باباجانی، از گذشته بوده است؛ زلزله هم که آمده است، همه چیز را بدتر کرده است. «پگاه اکبران»، کارشناس تغذیه، می‌گوید: تمام کودکانی که معاینه کرده است، رنگ‌پریده هستند، زیرچشمشان گود رفته است و بسیار لاغر و نحیف هستند. همه‌اش هم در نتیجه فقر آهن و سوءتغذیه است.
اکبران، زلزله را عامل مهمی در این شرایط می‌داند و معتقد است: اگرچه مردم و کودکان این منطقه در نتیجه فقر، دچار مشکلات تغذیه‌ای بوده‌اند اما زلزله اندک شرایطی را هم که داشته‌اند از آنها گرفته‌است.
وی می‌گوید: کودکان به شدت به شربت‌های مولتی‌ویتامین و قرص آهن نیاز دارند؛ اما به دلیل فقر امکان تهیه آن را ندارند. مقداری هم که توسط هلال‌احمر و سایر بخش‌ها در منطقه توزیع می‌شود، جوابگوی نیازهای کودکان این منطقه نیست.
به گفته اکبران، مردم این منطقه باید حبوبات، سیب‌زمینی، تخم مرغ، گندم، جو و موادغذایی دارای ارزش بالا مصرف کنند که متاسفانه دسترسی مردم به موادغذایی به واسطه زلزله و فقر بسیار محدود شده است؛ سازمان‌های متولی باید در توزیع این اقلام به یاری مردم بشتابند.
مصایبی که تمامی ندارد
مردمی که به اینجا می‌آیند، عمده‌شان هنوز در چادر زندگی می‌کنند؛ این را در گذر از شهر و نگاهی به وضعیت منطقه هم می‌توان متوجه شد. مردم زلزله‌زده، خانه‌شان خراب شده و کانکسی هم دریافت نکرده‌اند. برای آنهایی هم که قرار است خانه‌ای ساخته شود، همه چیز به سال آینده موکول شده است.
«محمد مولایی»، یکی از مردم زلزله‌زده است که برای مشکلاتش پیش پزشکان کاروان سلامت آمده است. می‌گوید، خانه‌اش در زلزله تخریب شده و قرار است پرونده‌اش هم بعد از عید رسیدگی شود. کانکسی نگرفته‌اند و زندگی‌شان در چادر می‌گذرد.
«سلیمه سبحانی» هم با بچه‌هایش پیش پزشکان آمده است؛ می‌گوید که بچه‌هایش مشکل روده‌ای دارند، غذا بهشان نمی‌رسد و زندگی‌شان شده یک چادر 12 متری و دیگر هیچ!
خشکی پوست و اگزما عوارض زندگی در چادر
زندگی در چادر مشکلات خودش را دارد؛ این روزها، آفتاب گرم‌تر از همیشه است و شب‌ها هم سرد. آب هوای منطقه هم خشک‌تر از همیشه است. همه اینها در زندگی مردم و سلامت مردم تاثیر گذاشته است. دکتر «شهلا حسین‌پور»، متخصص پوست و مو، که در کاروان سلامت حضور دارد، پس از معاینه حدود 100 نفر از کسانی که مشکل پوستی داشته‌اند، می‌گوید: خشکی‌های پوستی و اگزما، شایع‌ترین مشکل مردم این منطقه است. آب و هوای منطقه خاص است، زندگی در چادر هم مزید بر علت شده است. مشکلات بهداشتی هم وجود دارد.
دکتر حسین‌پور اضافه می‌کند: برخی داروهای پوستی و کرم‌های مورد نیاز تخصصی هستند؛ برخی داروها در داروخانه‌های تخصصی هم کمتر پیدا می‌شود، چه رسد به داروخانه‌های هلال‌احمر یا تیم‌های سلامتی که به منطقه می‌آیند. مردم فقیرند و به راحتی امکان تهیه دارو ندارد و در چنین شرایطی، مشکلاتشان هم زیاد می‌شود.
کمبود داروها را دکتر «مهرداد رضایی» پزشک عمومی هم تائید می‌کند و ادامه می‌دهد: عمده مردم ناراحتی‌های گوارشی، دردهای مفصلی و فشار خون دارند؛ اینها به داروهای تخصصی نیاز دارند که در شهر پیدا نمی‌شود. باید مسئولان برای تهیه این داروها و تامین نیازهای مردم فکری بکنند. برخی داروهای تخصصی هم که پیدا می‌شود، قیمتش بالا است و از عهده مردم خارج است.
دکتر رضایی البته اذعان دارد که با وجود همه مشکلات، مردم به نظافت خودشان اهمیت می‌دهند و همین مساله باعث شده تا مشکلات بهداشتی و بیماری‌های عفونی کمتر دیده شود.
غصه‌هایی که تمامی ندارد
مردمی که برای درمان و معاینه به کاروان سلامت هلال‌احمر مراجعه کرده‌اند، دردشان یکی دو تا نیست؛ خانه‌هایشان خراب شده، هنوز کمک‌های دولتی را نگرفته‌اند، مشکل معیشت و کار دارند، پول ندارند، و هزار مصیبت دیگر. بیماری هم اگر باشد، دردی شده بر دردهایشان، مثل زلزله که دردشان را عمیق‌تر و بدتر کرده است. «امیرمحمد»، «سلما»، «هانا»، «احمد» و صدها کودک دیگر در این منطقه، هم بی‌خانه‌مان، هم از سوءتغذیه رنج می‌برند، و هم در کودکی، آنقدر رنج دیده‌اند که یک شبه بزرگ شده‌اند. هنوز هم باید همراه زلزله‌زدگان بود. چهارماه از زلزله گذشته است اما هنوز مردم در چادر مانده‌اند؛ کمک می‌خواهند و توجه. نباید فراموششان کرد.
انتهای پیام/