از نگاه امیرمؤمنان مردمی که برده پول و مقام و راحت‌طلبی نباشند، هرگز زیر بار اسارت‌ها و رقیت‌های اجتماعی نمی‌روند/ «تقوا» توصیه حضرت به حاکمان بود

حجت‌الاسلام حسین ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری آنا، درباره رابطه حکومت و مردم در حکومت حضرت علی(ع) اظهار کرد: برای شناخت درست از حکومت حضرت علی باید نامه ایشان به مالک اشتر مورد توجه قرار گیرد چراکه در آنجا درباره همه امور نظیر رفتار با مردم، محرومین، شخصیت‌ها و قضات آمده است.

وی افزود: در این نامه ساختار حکومت‌داری مشخص شده است، آنچنان که در بخشی از این نامه آمده است که «باید که محبوب‌ترین کارها در نزد تو، کارهایی باشد که با میانه‌روی سازگارتر بود و با عدالت دم‌سازتر و خشنودی رعیت را در پی داشته باشد زیرا خشم توده‌های مردم، خشنودی نزدیکان را زیر پای بسپرد و حال آن‌که، خشم نزدیکان اگر توده‌های مردم از تو خشنود باشند، ناچیز گردد.»

این عضو جامعه روحانیت مبارز تصریح کرد: همچنین حضرت علی(ع) در این نامه تأکید داشته‌اند که «برای کسانی که به تو نیاز دارند، زمانی معین کن که در آن فارغ از هر کاری به آنان‌ پردازی. برای دیدار با ایشان به مجلس عام‌ بنشین، مجلسی که همگان در آن حاضر توانند شد.» و بسیاری از مسائل دیگر که نیاز به مجال بیشتری است، همه شیعیان باید این نامه را بخوانند تا مشخص شود که مبنای واقعی حکومت اسلامی چیست.

ابراهیمی گفت: حتی این نامه در سازمان ملل متحد نیز مورد توجه قرار گرفته است و به عنوان سندی در آنجا ثبت شده است. این سرمایه بزرگی است که در اختیار ماست و باید حداکثر استفاده از آن شود.

وی اضافه کرد: زمان حکومت حضرت علی بسیار کوتاه بود ولی در این مدت کوتاه آنقدر مسائل مختلف در حکومت‌داری اسلامی مطرح شد که باعث افتخار همه شیعیان است، یکی از مظاهر مهم حکومت‌داری مولا، عدالت اجتماعی است. حضرت حتی به برادرش عقیل اجازه نمی‌داد بیشتر از بیت‌المال استفاده کند. یا اینکه زمانی دخترش گردنبندی را به عنوان عاریه ضمانی گرفته بود که امیرالمؤمنین پس از مشاهده این گردنبند فرمود که این گردنبند را از کجا آوردی و دخترش پاسخ داد که عاریه ضمانی گرفته‌ام. ایشان در پاسخ دخترش گفت که اگر اینگونه نبود به جرم دزدی دستت را قطع می‌کردم.

این عضو جامعه روحانیت مبارز تأکید کرد: همچنین علی(ع) نسبت به ضعفا توجه ویژه داشتند و تا احساس می‌کردند کسی در فقر است به او رسیدگی می‌کردند و حتی در زمان حکومت‌داری نیز خودشان برای نیازمندان خرما و روغن می‌بردند و می‌فرمودند که بنده برای این کار سزاوارترم.

ابراهیمی درباره اشارات حضرت علی(ع) نسبت به حکومت‌داری در نهج‌البلاغه خاطرنشان کرد: امیرالمؤمنین تأکید زیادی بر تقوا در نهج‌البلاغه داشته است و همواره به این موضوع پرداخته است، مثلا در خطبه 228 می‌فرماید که «همانا تقوا کلید درستی و توشه قیامت و آزادی از هر بندگی و نجات از هر تباهی است». مطلب روشن است، تقوا به انسان آزادی معنوی می‌دهد، یعنی او را از اسارت و بندگی هوا و هوس آزاد می‌کند رشته آز و طمع و حسد و شهوت و خشم را از گردنش برمی‌دارد و به این ترتیب ریشه رقیت‌ها و بردگی‌های اجتماعی را که همین امور است از بین می‌برد، مردمی که بنده و برده پول و مقام و راحت‌طلبی نباشند، هرگز زیر بار اسارت‌ها و رقیت‌های اجتماعی نمی‌روند.

وی خاطرنشان کرد: با توجه به این نکات می‌توان دریافت برای اینکه حکومت‌ها دچار لغزش‌ها نشوند چه مسیری را باید طی کنند.

این عضو جامعه روحانیت مبارز گفت: تقوا تأکید همیشگی امیرالمؤمنین به مردم و به ویژه حاکمان بود و ایشان تقوا را کلید درستى و توشه قیامت و آزادى از هر بندگى و نجات از هر تباهى می‌دانست که راه نجات در آن است.