صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۰۸:۴۷ - ۱۴ اسفند ۱۳۹۶
به بهانه آغاز اولین اردوی تیم ملی وزنه برداری بانوان؛

نبرد ظرافت زنانه با آهن سرد

ناخن‌های شکسته و دست‌های پینه بسته ‌و عرقی که بر روی سر و صورت و پیشانی آنها نقش بسته همه و همه نشان می‌داد این دختران اراده‌ای به اندازه کوه دارند و برای رسیدن به اوج موفقیت در رشته وزنه‌برداری بانوان بی محابا تلاش می‌کنند.
کد خبر : 265216

به گزارش خبرنگار ورزشی آنا، ‌اسفندماه سال گذشته بود که‌ فدراسیون وزنه‌برداری توانست مجوز آموزش‌ وزنه‌برداری را برای زنان ایران زمین بگیرد،مجوزی که سرآغاز اتفاق بزرگ در وزنه‌برداری بانوان بود؛ اتفاقی که کمتر کسی آن را باور می‌کرد، مگر می‌شود؟! وزنه برداری برای بانوان؟! وزنه‌برداری همیشه ما را یاد بهداد سلیمی و حسین رضازاده که قهرمانان سرشناس این رشته هستند،‌می‌اندازد و شاید به همین دلیل است که در باور مردم کمتر این حرف مورد پذیرش قرار می‌گیرد که زنان هم ‌می‌توانند وزنه بردار شوند‌!‌ این رشته کلا به ‌عنوان‌ یک ورزش مردانه است و کمتر کسی فکر می‌کند نبرد با وزنه و آهن سرد با ظرافت زنانه توامان باشد،‌ اما همه تصورات اشتباه بود؛ به قدری وزنه‌برداری برای زنان ایران زمین جذاب بود که وقتی استارت اولیه این پروژه زده شد استقبال بی‌نظیری از آن صورت گرفت و حتی برخی دختران ورزشکار به عشق وزنه‌برداری و بالابردن وزنه بالای سر رشته ورزشی خود را تغییر دادند و به وزنه‌برداری روی آوردند. اتفاقی که حتی فدراسیون هم از بابت آن شوکه شده‌ بود. نکته قابل توجه هم این بود که اکثر دختران متقاضی وزنه‌برداری از خانواده این رشته بودند و پدر و یا برادرشان وزنه بردار بودند و همین هم باعث شده بود آنها هم برای حضور در این رشته لحظه شماری کنند.


خردادماه سال جاری بود که کار وزنه‌برداری زنان با آموزش آغاز شد.‌‌ابتدا به ساکن قرار بر این شد که فدراسیون کار آموزش را پیش بگیرد و تا زمانی که وزارت ورزش مجوز رسمی برای فعالیت زنان صادر نکند، فدراسیون هم اجازه نداشت اقدامی انجام دهد.‌بعد از برگزاری کلاس‌های آموزشی کم‌کم راه برای وزنه‌برداری بانوان باز شد و در ابتدا نخستین رکوردگیری و حالا هم اولین اردوی وزنه‌برداری زنان آغاز شد،‌بالاخره در ایران هم وزنه برداری زنان استارت خورد و جالب است بدانید که از بین 144 کشوری که در فدراسیون جهانی وزنه‌برداری عضویت دارند، فقط ایران و عربستان هنوز فعالیتی در بخش زنان نداشتند که این طلسم برای زنان ایران شکسته شد و به طور حتم اگر مشکل خاصی پیش نیاید آنها می‌توانند به‌زودی حضور در میادین بین‌المللی را هم تجربه کنند.


فدراسیون هم با عزم راسخ و بدون سر و صدا این پروژه را محرمانه پیش برد تا مبادا اتفاق و یا واکنشی تمام تلاش‌ها را متوقف کند.‌ بالاخره روز رکوردگیری فرا رسید. 16 بهمن ماه دختران وزنه‌برداری در سالن وزنه‌برداری مجموعه آزادی گرد هم آمدند و در رکوردگیری شرکت کردند قرار بود بعد از این رکوردگیری اردویی برای بانوان برگزار شود تا زنان علاقه‌مند به این رشته بتوانند افق‌های روشنی را در انتظار خود ببینند.


روز شنبه هم نخستین اردوی تیم‌ملی وزنه‌برداری بانوان با حضور 14 وزنه‌بردار آغاز شد؛‌ دخترانی که کمتر شبیه هم سن و سال‌های خودشان بودند. ناخن‌های شکسته و دست‌های پینه بسته ‌و عرقی که بر روی سر و صورت و پیشانی آنها نقش بسته همه و همه نشان می‌داد این دختران اراده‌ای به اندازه کوه دارند و برای رسیدن به اوج موفقیت در رشته وزنه‌برداری بی مهابا تلاش می‌کنند.


در اولین روز اردو علی مرادی رییس فدراسیون وزنه برداری، ریحانه طریقت نایب رییس بانوان به همراه کارشناس وزارت ورزش و جوانان از اردوی بانوان بازدید کردند.‌مرادی در صحبت‌هایش به دختران وزنه‌بردار ایران این‌ دلگرمی را داد که آنها را همیشه حمایت خواهد کرد و اگر آنها رکورد خوبی داشته باشند ‌به مسابقات قهرمانی جوانان و نوجوانان آسیا هم اعزام می شوند.او در صحبت هایش بارها تاکید کرد همه شرایط را فراهم می‌کند تا در بخش بانوان سهمیه المپیک نوجوانان از آن ایران شود. مرادی از دختران خواست تا خواسته های خودشان را بگویند و دختران ایران زمین تنها یک خواسته داشتند؛ می‌شود همیشه همینطور ‌حمایتمان کنید.


الناز باجدانی نوجوان 14 ساله‌ای که از شهر کامیاران استان کردستان به تهران آمده بود،‌ در اولین رکورگیری عملکرد خوبی داشت و همین هم باعث شد در اولین وزنه‌برداری بانوان شرکت کند؛‌‌در صحبت‌هایش امید‌ و‌ انرژی موج می‌زد. دخترکی که با حمایت پدرش در راه سختی قدم برداشته بود و وقتی از او پرسیدم چه شد که به سمت وزنه‌برداری آمدی؛‌گفت: «‌پدرم قهرمان است،او عالی است. خودش وزنه بردار بود و من را در این راه حمایت می‌کند؛‌‌از بچگی با او مسابقات وزنه‌برداری را می‌دیدم تا اینکه از 9 سالگی تکنیک‌ها را به من یاد آمد.‌‌البته امکانات نداشتیم و با وزنه‌های پلاستیکی در خانه تمرین می‌کردم! وقتی شنیدم در ایران هم قرار است، وزنه‌برداری راه بیافتد به صورت جدی شروع کردم. در شهرم می‌گفتند یک دختر مگر وزنه برداری کار می کند؟! اما بالاخره جا افتاد و الان در شهر خودم هم در یک سالن ورزشی تمرین می کنم و خدا را شکر شرایط خوبی دارم.»


باجدانی از سقف آرزوهایش در وزنه برداری هم گفت:« وزنه برداری محدودیت ندارد؛ تو قهرمان المپیک هم باشی و مدال طلا را داشته باشی برای مسابقه بعد خودت را آماده می کنی. من امید دارم که وزنه برداری بانوان هم روز به روز شرایطش بهتر می شود و ما روزی به مدال جهان و المپیک می رسیم.»


فاطمه رضا‌نژاد یکی دیگر از دختران وزنه‌بردار است که از استان گلستان به تهران آمده تا پس از انتخابش در رکوردگیری در اولین اردو تیم ملی شرکت کند؛ از او در مورد علاقمندی‌اش به وزنه‌برداری پرسیدم و گفت: «یکی از مربیانم گفت به سمت وزنه‌برداری بروم و من هم به حرف او گوش دادم و به این رشته آمدم. وقتی کار در وزنه برداری را شروع کردم کم‌کم علاقمند شدم. در این راه البته پدرم خیلی مرا حمایت کرد؛قبل از آن هم والیبال و فوتسال کار می‌کردم اما در وزنه برداری ماندم و امیدوارم شرایط خوب پیش برود و روز به روز وزنه برداری بانوان پیشرفت کند.»


رضانژاد در پاسخ به اینکه رکوردهایش تابه حال چقدر بوده؛گفت:«من در یک ضرب 48 و در دو ضرب هم 55 رکورد دارم. امیدوارم در این اردو بتوانم بازهم رکوردم را اتقا بدهم و در ادوی ماندگار باشم. من وقتی وزنه برداری را شروع کردم کسی مرا جدی نمی گرفت و حتی وقتی به دوستانم گفتم آنها هم فکر می کردند من دروغ می گویم اما وقتی اسمم در کانال رفت و دیدند، باور کردند که وزنه برداری زنان هم در ایران وجود دارد و من هم الان وزنه های 40 تا 60 کیلو بلند می کنم. کم کم همه باور کردند و استقبال هم خوب است و خیلی ها در مورد جزییات این رشته سوال می پرسند.»


این دختر وزنه بردار در پاسخ به اینکه در شهرش امکانات تمرینی دارد یا خیر؛گفت:«بله خدا را شکر در استان گلستان زیر نظر یک مربی خانم در باشگاه کار می‌کنم و شرایط خوب پیش است.»


این بخشی از صحبت‌هایی دختران وزنه برداری ایران بود؛ دخترانی که تفاوتشان با همسن و سال‌های خود زمین تا آسمان است و این روزها به جای اینکه درگیر دنیای مجازی باشند در دنیای واقعی با تمرینات سخت و خشن وزنه‌های سنگین را بالای سر می‌برند تا آینده این رشته را در ایران بسازند.دختران پیشرویی که فقط تمرین می کنند تا خودی نشان بدهند و تنها خواسته شان این است که دیده شوند و مسئولان از آنها حمایت کنند؛ سقف خواسته این دختران این روزها داشتن لباس یک دست است، البته که فدراسیون هم این قول را به آنها داده تا خواسته شان را برآورده می کند اما به هر روی این نیاز می طلبد که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به این رشته نوپا بیشتر توجه کند.



انتهای پیام/

ارسال نظر